Η Ντόρα δεν είναι χθεσινή. Κι όμως βγαίνει στα κανάλια κι ευαγγελίζεται το «νέο». Και τι είναι αυτό το «νέο»; Τα ίδια τα παμπάλαια κλισέ της - να κλίνει η κυρία Μπακογιάννη τον «λαϊκισμό» σε όλες τις πτώσεις για να τον καταγγείλει. Κι ούτε μια καλή λέξη για τους ανθρώπους
...μόνον για τον εαυτόν της ομιλεί με θαυμασμό η Ντόρα, εξαίροντας διαρκώς τη στάση της, βρίσκοντας ακόμα και την.....
αυτοκριτική της θαυμάσια και μοναδική!
«Καίγεται» όλο και περισσότερο όσον ομιλεί δημοσίως σε αυτό το ατέρμονο πρώτο πρόσωπο - με τις ίδιες λέξεις, τα ίδια εκφραστικά σχήματα εδώ και είκοσι χρόνια. Προβλέψιμη, πριν καν μιλήσει, ξέρεις τι θα πει! ότι δεν «υπολογίζει το πολιτικό κόστος» κι άλλα ηχηρά (κάποτε) και πάντα κούφια...
Ο κ. Μίχαλος, τι επιχείρηση έχει; πώς βιοπορίζεται; πώς την «τρέχει», πότε προλαβαίνει να δουλέψει; πρωί στα κανάλια, μεσημέρι στα ράδια, βράδυ πάλι στα κανάλια -δεν
λέω, όλη αυτή η αφιλοκερδής προσπάθεια του ανδρός να σώσει την πατρίδα, εκτιμητέα! αλλά δεν είναι ο ίδιος της σχολής «να βγάζει ο νοικοκύρης τα φραγκάκια του κι όλα θα πάνε καλά»; Πότε λοιπόν προλαβαίνει να βγάλει ο ίδιος τα φραγκάκια που χρειάζονται για να σωθεί η πατρίς;
Θα μου πείτε, τώρα στο μαγαζί έχει μπει και κάθεται στο ταμείο η τρόικα! Σωστόν! στο τέλος θα ζητάει σεισάχθεια και ο κ. Μίχαλος, σύντροφος θα γίνει κι αυτός -έτσι
είναι οι «μονόδρομοι» συναγωνιστή, πάντα στους πέντε δρόμους βγάζουνε.
Και στην εθνική μας κατάθλιψη.
Με όλους αυτούς που μιλούν με διπλή γλώσσα, διχαλωτή όπως του φιδιού. Διαβάστε τους ανάποδα: «αυτοί που μιλούν για ειρήνη, ετοιμάζουν τον πόλεμο», αυτοί που μιλάνε για «πατρίδα» ετοιμάζονται να την πουλήσουν, αυτοί που μιλάνε για «πράσινη ανάπτυξη», έχουν στήσει ήδη τις μπίζνες με τους εργολάβους. Οι όμιλοι των ΜΜΕ που υποστηρίζουν τις «επιχειρησιακές συμβάσεις» ήδη ζητούν τέτοιες συμβάσεις από τους δικούς τους εργάτες.
Αυτοί που υπέγραψαν το Μνημόνιο είναι ένα παλίμψηστο όπως είναι και το ίδιο -όχι από τις αναθεωρήσεις, τις μεταγραφές, τις ερμηνείες και τις επικαιροποιήσεις, όχι! Από την πρώτη στιγμή και για όλα, άλλα λένε οι λέξεις, άλλα είναι γραμμένα κάτω απ' αυτές, άλλα περιέχονται πίσω απ' τις αράδες, άλλα λένε κι άλλα εννοούν- ένα πάνελ χαμένο στη μετάφραση, όπου ουδείς δύναται να «ολοκληρώσει» - μια παρλάτα του Μίχαλου, μια κωλοτούμπα του Καρατζαφέρη και η παράσταση λαμβάνει τέλος, ώσπου να ξανανέβει το επόμενο πρωινό, στα επόμενα πρωινάδικα.
Στο μεταξύ οι μισοί πολίτες έχουν χάσει το μισό τους μεροκάματο, η Ευρωπαϊκή Ενωση τρώει ένα-ένα τα μέλη της, και έως το 2040 οι φτωχοί στον πλανήτη θα έχουν διπλασιασθεί - τέτοιες
είναι οι υποσχέσεις για το μέλλον!
Αυτοί που μιλούν για το μέλλον το έχουν πάει για σφάξιμο στο παρελθόν. Πριν από το 1917, πριν από το 1793, πριν...
ΠΗΓΗ: enet.gr, ΣΤΑΘΗΣ Σ. 26.ΧΙ.2010 stathis@enet.gr
