Ο πόλεμος ήταν πάντοτε μια λύση για τον καπιταλισμό.
Κυνικό, επιβιωτικό και ευφάνταστο το κρατούν σύστημα δεν ορρωδεί προ ουδενός, προκειμένου να εξασφαλίζει το συνεχές της ισχύος του, τα κέρδη των ολίγων του κόσμου και, φυσικά, την... απεμπλοκή του από τα εγγενή αδιέξοδα.
Συμμαχεί ακόμη και με τον διάβολο, λυμαίνεται ασύστολα τη φύση, εγκληματεί ανενδοίαστα, βυσσοδομεί και, όταν η περίστασις το απαιτεί, καταφεύγει στον πόλεμο.
Οπως τώρα: Για το δυσβάστακτο χρέος που έχει συσσωρευτεί στο τόξο της Δύσης ένας τρόπος είναι «ένας καλός πόλεμος», σημείωσε χθες στα «Νέα» ο Δημήτρης Μητρόπουλος.
Το ίδιο σημείωσε προ καιρού η στήλη μιλώντας για «στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη». Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
«Οσοι θεωρούσαν αναπόφευκτο τον πόλεμο, ως εκτονωτική εξέλιξη στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι την αφορμή θα προσέφεραν οι πολιτικά παγωμένες ζώνες του αραβικού κόσμου.
Σήμερα, με τους Αμερικανούς επί θύραις και το ΝΑΤΟ σε επιφυλακή, τίποτε δεν αποκλείεται. Αφορμή (για την αυθαιρεσία) υπάρχει. Και προπάντων εύκολα μπορεί να επινοηθεί από τους εγκεφάλους της υπερδύναμης, ώστε να προβληθεί ως ειρηνοποιός η στρατιωτική επέμβαση σήμερα στη Λιβύη, αύριο στο Ιράν, μεθαύριο στη Συρία.
Μ' άλλα λόγια, μονά ζυγά δικά τους: η Δύση που διεφύλαττε ως κόρην οφθαλμού τα ποικιλώνυμα αυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα -προσποριζόμενη, ταυτόχρονα, οικονομικά οφέλη- τώρα ευνοεί την κατάλυσή τους, ποντάροντας την κατάλληλη στιγμή στην αντικαθεστωτική δυναμική των μαζών» («Ε», στις 3 Μαρτίου 2011)
*** CUT: Υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που θεωρούν επιβεβλημένη «τη στρατιωτική επιλογή της Δύσης» για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους.
Ομως η πλειονότης των υποστηρικτών, ημετέρων και ξένων, απαρτίζεται από λογής ντελίβερι μπόις της δυτικής προπαγάνδας, από μίσθαρνα όργανα και από πεφυσιωμένες πέννες που διακρίνονται για τον εξυπνακισμό και τη ρηχότητά τους. Ολοι αυτοί συγκροτούν τη μιντιακή «συμμαχία των προθύμων».Πλείστα όσα γεγονότα κατά τους τελευταίους πολέμους (Περσικός, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ) επιβεβαιώνουν πλήρως τη διεκπεραιωτική λειτουργία της προπαγανδιστικής κακουργίας. Τα... χημικά του Σαντάμ, οι θερμοκοιτίδες στο Κουβέιτ, τα δήθεν εγκλήματα των Σέρβων στο Κόσοβο (αποδείχτηκε ότι ήσαν προβοκάτσιες για να επέμβει η Δύση) και φυσικά ο Κορμοράνος είναι μερικά, λίγα, από τα ευρέως γνωστά (...Το αρχείο είναι εδώ. Με ομολογίες Αλβανών του Κοσόβου, με τις κατασκευές για τους ομαδικούς τάφους, με τις θερμοκοιτίδες, τον Κορμοράνο και τα δήθεν χημικά. Πολύτιμο, επίσης το βιβλίο του Brian McNair «Εισαγωγή στην Πολιτική Επικοινωνία», εκδόσεις «Κατάρτι»)
*** Υποκριτές, ψεύτες και, προπάντων, γκάνγκστερ...
ΠΗΓΗ: enet.gr
