Είναι κρίµα να απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη η πρόταση για δηµοψήφισµα.
Πιστεύω πως αν την επεξεργαστούµε σοβαρά και τη συνδυάσουµε µε έναν µηδενισµό του χρόνου των τελευταίων τριάντα ετών – τόσα θαύµατα γίνονται, γιατί όχι άλλο ένα; – µπορεί να... αποδειχθεί σωτήρια.
Είναι αυτό που λέµε ότι στην πολιτική αυτό που µετράει είναι το timing.
Ελεγα λοιπόν, πως αν µηδενίζαµε τον χρόνο και επιστρέφαµε εν µια νυκτί στο 1979, έχοντας βέβαια υπόψη και όλα όσα συνέβησαν από τότε ώς σήµερα, θα έπρεπε να είχε γίνει δηµοψήφισµα για το αν θέλουµε ή όχι να γίνουµε Ευρωπαίοι.
Κι αφού δεν έγινε το 1979, όταν υπεγράφη η συνθήκη ένταξης, θα µπορούσε να γίνει το 1981, όταν η Ελλάδα έγινε πλήρες µέλος της ΕΟΚ, στις εκλογές τα αντιευρωπαϊκά κόµµατα συγκέντρωσαν περίπου το 60% των ψήφων και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έδινε τον ρυθµό στον προοδευτικό µας λυρισµό.
∆εν έγινε όµως ούτε και τότε.
Οπως δεν έγινε ούτε όταν η Ελλάδα υπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ούτε όταν η Ελλάδα µπήκε στη νοµισµατική ένωση, δεν έγινε καν ούτε όταν ένα µεγάλο µέρος της Ευρώπης ψήφιζε για το αλήστου µνήµης σχέδιο του ευρωπαϊκού Συντάγµατος.
Το αποτέλεσµα είναι σήµερα ορατό διά γυµνού οφθαλµού.
Με δηµοψήφισµα ή χωρίς δηµοψήφισµα, ποτέ δεν συζητήσαµε δηµοσία, γιατί θέλουµε να γίνουµε µέλη της τότε ΕΟΚ, γιατί η τότε ΕΟΚ ήθελε την Ελλάδα στους κόλπους της, και τι σήµαιναν όλα αυτά και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και για µας.
∆εν θελήσαµε, δεν µπορέσαµε, φοβηθήκαµε να το συζητήσουµε µε αποτέλεσµα να απολαµβάνουµε, τόσα χρόνια, τα οφέλη ενός πλούτου που δεν ξέραµε σε τι µας αφορά, σε τι άλλο εκτός από την εξυπηρέτηση της καταναλωτικής µας ψυχοθεραπείας.
Κι έτσι φτιάξαµε ένα ωραίο παραµύθι που λεγόταν «ευρωπαϊκή Ελλάδα».
Και τώρα που η άµαξα πάει να γίνει κολοκύθα – µάλλον ήδη έχει γίνει –, ζητάµε δηµοψήφισµα για να αποφασίσουµε αν κάναµε καλά τότε που µπήκαµε στην άµαξα. Θα µου πείτε τόσοι και τόσοι γάµοι έχουν διαλυθεί επειδή το ζεύγος έπειτα από είκοσι χρόνια ανακαλύπτει πως κακώς παντρεύτηκε προ εικοσαετίας. Και ότι δεν µπορεί πια να ζει µε το απωθηµένο του, αφού αλλιώς τα περίµενε τα πράγµατα, αλλιώς του τα είχαν πει, κι άλλα παρόµοια µεταµελείας σηµαντικά.
Γιατί η σχέση µας µε την Ευρώπη ήταν και παραµένει ένα µεγάλο συλλογικό απωθηµένο.
Κι αφού, µε τα χάλια που έχουµε κι εµείς και αυτή, όλα δείχνουν πως δύσκολα θα βελτιωθεί, ε, ας κάνουµε τουλάχιστον ένα δηµοψήφισµα για να βγάλουµε τα απωθηµένα µας.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
