απάντηση: «Επενδύστε στις εµπειρίες και λιγότερο στα αντικείµενα».
Η δηµοσιογράφοςτων «Times»Αννα Σέπαρντ εξέτασε το περιεχόµενο της ντουλάπας της. Κοίταξε τα ρούχα και τα παπούτσια. Ηταν αρκετά σε ποσότητα και σε καλή κατάσταση.
Σκέφθηκε πως σίγουρα θα µπορούσε να φορέσει τα ίδια ρούχα, και τον επόµενο χρόνο, χωρίς να χρειαστεί να εµπλουτίσει την γκαρνταρόµπα της µε το παραµικρό αξεσουάρ.
Ετσι λοιπόν, τα χρήµατα που υπό άλλες συνθήκες θα ξόδευε σε ρούχα ή καλλυντικά άρχισε να τα ξοδεύει σε «εκδροµές, τραπεζώµατα, εξόδους µε φίλους». Και όταν ο χρόνος πέρασε, µε τα ίδια ρούχα στην ντουλάπα και τα καλλυντικά στο µπάνιο σχεδόν τελειωµένα, «ένιωσα κάτι που είχα χρόνια να αισθανθώ. Τα όσα έζησα, µου άφησαν µια γεύση βαθύτερης ευτυχίας που είχε διάρκεια εβδοµάδων ή και µηνών.
Ηταν ένα συναίσθηµα διαφορετικό από εκείνο που συνοδεύει την αγορά πραγµάτων, και το οποίο δυστυχώς αργόσβηνε από την εποµένη µέρα όταν χρεωνόταν η πιστωτική µου κάρτα». «Πράγµατι, αν και κανείς δεν µπορεί να αµφισβητήσει τη χαρά που νιώθει κάποιος, µόλις αγοράσει ένα προϊόν που επιθυµεί, ίσως οι περισσότεροι θα συµφωνούσαν πως ένα τέτοιο συναίσθηµα είναι προσωρινό. Καλύπτει µια παρορµητική ή µια αντικειµενική ανάγκη, ενώ το αίσθηµα της ικανοποίησης ή της ευτυχίας που προσφέρει δεν κρατά παρά µόνο λίγο καιρό», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Νίκη Ζαρκάδα που είναι ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας. «Απεναντίας, για καταστάσεις που µένουν στη µνήµη µας, όπως, για παράδειγµα, η πενθήµερη εκδροµή στο σχολείο ή ένα ωραίο βράδυ παρέα µε καλούς φίλους, το συναίσθηµα της χαράς ή του ενθουσιασµού εύκολα µπορεί να το αναβιώσει κάποιος επαναφέροντας απλά στη µνήµη του αυτές τις στιγµές».
Η εξοµολόγηση της αγγλίδας δηµοσιογράφου έχει µια ευλογοφανή εξήγηση για την ψυχολόγο Ελίζαµπεθ Νταν από το Πανεπιστήµιο British Columbia στον Καναδά. «Οι εµπειρίες που ζούµε, τα πράγµατα που κάνουµε, τα κάνουµε συνήθως µε άλλους ανθρώπους. Και οι άλλοι άνθρωποι είναι η σπουδαιότερη πηγή ευτυχίας». Η κ. Νταν θεωρείται διαπρεπής επιστήµονας στο πεδίο της «Ψυχολογίας του καταναλωτή».
∆ιάρκεια στον χρόνο
«Οσο και αν επιθυµούµε να αποκτήσουµε ένα ωραίο αντικείµενο, αυτό που ουσιαστικά µένει είναι η συναισθηµατική επαφή και η αλληλεπίδραση µε τους ανθρώπους. Μια επαφή ικανή να σε κάνει να βιώσεις συναισθήµατα και εµπειρίες µε διάρκεια στον χρόνο», συµπληρώνει η κ. Νίκη Ζαρκάδα. «Ισως έτσι εξηγείται το γεγονός πως οι περισσότεροι από µας αναπολούν και χαίρονται περισσότερο βλέποντας παλιές φωτογραφίες, παρά ρούχα, παπούτσια, ή ένα αυτοκίνητο που κάποτε αγόρασαν».
Ο Γκρέγκορι Μπερνς, που είναι νευροεπιστήµονας στο Πανεπιστήµιο Emory στη Γεωργία των ΗΠΑ, υποστηρίζει ότι η προσµονή της απόκτησης ενός αγαθού, είναι εκείνη που απελευθερώνει στον εγκέφαλο τη χηµική ουσία ντοπαµίνη, που µας κάνει να αισθανόµαστε όµορφα και όχι αυτή καθαυτή η διαδικασία αγοράς του. «Η φούρια που νιώθουµε αρχίζει σιγά σιγά να εξανεµίζεται καθώς αποµακρυνόµαστε από το κατάστηµα».
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ on-line
