Της Νατάσας Μπαστέα
Πρόσφατα ρώτησαν τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ Λίον Πανέτα, πόσα μέλη της Αλ Κάιντα παραμένουν ασύλληπτα στο Αφγανιστάν.
«Περίπου 100», απάντησε.
Αν υπολογίσουμε ότι το 2010 οι ΗΠΑ ξόδεψαν για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν 100 δισ. δολάρια, καταλήγουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι για κάθε ελεύθερο μέλος....
της Αλ Κάιντα ξοδεύεται ένα δισ. δολάρια!
Φυσικά, τα χρήματα πηγαίνουν σε διάφορες μεριές (και πολλά από αυτά ξαναφεύγουν από τη χώρα ως προσωπική περιουσία επιτήδειων Αφγανών), αλλά επίσημη δικαιολογία παραμένει η Αλ Κάιντα.
Παράλληλα, η ανεργία στις ΗΠΑ παραμένει στα ύψη, η χώρα κινδυνεύει να κηρύξει στάση πληρωμών, αλλά οι στρατιωτικές δαπάνες παραμένουν σημαντικές. Αλλωστε, δεν περιλαμβάνονται καν στον κατάλογο των περικοπών που έχουν δώσει οι Ρεπουμπλικανοί στον Ομπάμα και όπου φιγουράρουν πρώτες η παιδεία και η υγεία.
Και οι άνεργοι;
Δεν φαίνεται να απασχολούν ιδιαίτερα: 14 εκατομμύρια είναι αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ - μια Ελλάδα και κάτι. Ωστόσο, το έλλειμμα θεωρείται πιο σημαντικό...
Και στην Ευρώπη όμως τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά.
Επειτα από μια συμφωνία, την οποία ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν παρομοίασε με σκίτσο του Ρουμπ Γκόλντμπεργκ, διάσημου αμερικανού καρτουνίστα ο οποίος σχεδίαζε περίπλοκα μηχανήματα που εκτελούσαν απλούστατες πράξεις, αποφασίστηκε ένα νέο σχέδιο δανεισμού προς την Ελλάδα: το μεγαλύτερο στην ιστορία.
Ευτυχώς που χρωστάμε στις τράπεζες και έτσι δεν μας επιτρέπουν να καταστραφούμε όπως τα εκατομμύρια των Σομαλών, οι οποίοι δεν διαθέτουν πιστωτικές κάρτες και έτσι αφήνονται να πεθάνουν στην ησυχία τους, χωρίς να ανησυχήσει διόλου η διεθνής κοινότητα και η Moody's.
Εχουμε λοιπόν τα χρέη μας και τα ελλείμματά μας, εμείς που είμαστε μεταξύ των 35 πιο πλούσιων χωρών του κόσμου, και πορευόμαστε λέει από εδώ και πέρα με γοργούς ρυθμούς στις ιδιωτικοποιήσεις.
Και οι άνεργοι;
Τα τελευταία χρόνια, οι χώρες του Νότου βλέπουν διαρκώς τους δείκτες της ανεργίας να ανεβαίνουν, με ποσοστά άνευ προηγουμένου στις νεαρές ηλικίες.
Και όμως, οι πολιτικοί μας δεν αφιερώνουν ούτε το ένα δέκατο του χρόνου τους για να μας εξηγήσουν πώς θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Σαν τον Σίσυφο ασχολούμαστε με την πέτρα των ελλειμμάτων, αλλά το φοβερό καθημερινό βάρος μιας ζωής χωρίς δουλειά δεν θεωρείται αρκετά σημαντικό.
Ολοι μαζί θα έπρεπε να φωνάξουμε, παραφράζοντας τον Μπιλ Κλίντον, για το σημαντικότερο πρόβλημα της εποχής μας:
Είναι η ανεργία, stupid...
ΠΗΓΗ: tanea.gr
