Του Δημήτρη Δανίκα
Χειρότερη η κυβέρνηση Παπαδήμου από την αντίστοιχη του «εθνοπροδότη» Παπανδρέου. Ανθρακας οι ελπίδες από την (εκβιαστική) συνύπαρξη των δύο κομμάτων με τσόντες τον Αδωνη Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη.
Τίποτα δεν λειτουργεί. Ξεχαρβαλωμένοι όλοι οι μηχανισμοί. Χειρότερα από πριν. Καμία...
μεταρρύθμιση δεν έχει εφαρμοστεί.
Παράδειγμα; Τα φαρμακεία. Παράδειγμα; Τα ταξί. Παράδειγμα; Η παραλυσία στην επανεκκίνηση των έργων.
Γι αυτό η Μέρκελ τοποθέτησε γερμανό τοποτηρητή. Η παροιμιώδης εσωστρέφεια η νεοελληνική.
Η προσφιλής φωλιά κάθε πλευράς της αστικής πολιτικής.
Οι μεν Πασόκοι προσκολλημένοι στην αποκαθήλωση του Παπανδρέου και την επόμενη μέρα την πέτσινη σοσιαλιστική. Γιατί η μούρλια δεν πάει στα βουνά αλλά στα ελληνικά, πολιτικά μυαλά.
Οι δε Νεοδημοκράτες με τα πόδια στα τσιγκέλια περιμένουν, πότε επιτέλους θα εφορμήσουν για να πάρουν το τιμόνι της εξουσίας στα στιβαρά τους χέρια.
Στην πραγματικότητα το μετεκλογικό σκηνικό συνεργασίας των τριών κομμάτων έχει στηθεί.
Η χώρα πορεύεται προς την δραχμή σ ένα δρόμο χωρίς επιστροφή.
Ομως ο Αντωνάκης ονειρεύεται πρωθυπουργική καρέκλα. Ο Μιχαλάκης του αρχηγού την σφραγίδα. Ο Καρατζαφέρης μερίδιο από την επερχόμενη κυβερνητική πίττα. Και γενικώς τα πρωτοκλασάτα ονόματα και των τριών κομμάτων ονειρεύονται υπουργικά πόστα.
Εν ολίγοις με τα ελλείμματα να χτυπάνε ταβάνι και τους στόχους να αναθεωρούνται διαρκώς προς τα πάνω, το σίγουρο είναι, ότι η έξοδος από το ευρώ είναι ζήτημα χρόνου. Μπορεί και ημερών.
Μέσα σ αυτό το εφιαλτικό σκηνικό που δημιουργήθηκε, διογκώθηκε και συντηρήθηκε με δική τους αποκλειστική ευθύνη, τα ποσοστά που στις δημοσκοπήσεις λαμβάνουν τα δύο μεγάλα κόμματα είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Το 16 του ΠΑΣΟΚ μαζί με το 22% της Νέας Δημοκρατίας, τουτέστιν με αναγωγή κοντά στο πενήντα τοις εκατό, νούμερο ονειρικό.
Κάτω από κανονικές και καθόλου νεοελληνικές τουτέστιν στρεβλές και στραμπουλιγμένες συνθήκες, θα έπρεπε να λαμβάνουν τις ψήφους των φίλων και συγγενών τους. Και ούτε.
Αφού λοιπόν οι μισοί έλληνες, έστω και εκβιαστικά, προτίθενται να ψηφίσουν αυτούς που κατέστρεψαν ολοσχερώς την Οικονομία και ροκάνισαν κάθε ελπίδα, ε τότε μας αξίζει μεγάλη τιμωρία.
Η επιστροφή σε μια εντελώς τριτοκοσμική εποχή είναι, της μισής τουλάχιστον ελληνικής κοινωνίας, η κυτταρική, μοιραία, επιλογή.
Βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Εμείς κι αυτοί εντελώς ασυμφιλίωτοι εχθροί. Για να καταλάβετε το χάσμα που μας χωρίζει απ όλους αυτούς, ένα θα σας πω. Χειρότεροι αυτοί ακόμα και από τους Γκρίζους Λύκους της Οθωμανικής φυλής.
Αν τα υγειά στοιχεία μιας διαφορετικής Ελλάδας δεν συσπειρωθούν και δεν εξεγερθούν, τότε όλους θα μας πάρει και θα μας σηκώσει το τσουνάμι της δραχμής.
Από τον καναπέ θα καταντήσεις παπαγάλος του καφενέ.
Η σιωπή των αμνών ο τάφος των άξιων και τίμιων πολιτών!
ΠΗΓΗ: tovima.gr
