Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Η κρισιμότερη σύνοδος στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και της μεταπολεμικής Ευρώπης, αρχίζει σήμερα, με αμφίβολα αποτελέσματα, αλλά και διάρκεια.
Ο Γαλλογερμανικός άξονας...
επείγεται να περισώσει ό,τι μπορεί από την άλλοτε κραταιά λέσχη της ευρωζώνης των 17 και κατ' επέκτασιν να διατηρήσει ένα «δυνατό» ευρώ, που το χρειάζεται πρωτίστως η οικονομία της Γερμανίας, αλλά και των άλλων «ΑΑΑ» χωρών, όπως η Γαλλία, η Αυστρία, η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία.
Και οι χώρες αυτές έχουν μπει στο μικροσκόπιο των «Οίκων», που απειλούν με συνολική υποβάθμιση της δανειοληπτικής ικανότητάς τους, ενώ η Ουάσιγκτον και το ΔΝΤ πιέζουν, η κάθε πλευρά για τους δικούς της λόγους, να υιοθετήσει η ευρωζώνη μια «σθεναρή στάση» για τη σωτηρία της.
Αυτή η σωτηρία της ευρωζώνης καθορίστηκε από το γαλλογερμανικό άξονα, ύστερα από δεκάδες διμερείς συναντήσεις τους, με αρχή τη συνάντηση των δύο ηγετών τον Οκτώβριο του 2010 στο γαλλικό θέρετρο της Ντοβίλ.
Τότε οι Μέρκελ και Σαρκοζί είχαν συμφωνήσει στην ιδέα, ότι έπρεπε να επιβληθούν πολιτικές κυρώσεις στις χώρες της ευρωζώνης, που δεν ακολουθούσαν τη δημοσιονομική πειθαρχία του 3% και ακόμα ότι ο ιδιωτικός παράγων θα είχε εμπλοκή σε οποιαδήποτε μελλοντική αναδιάρθρωση χρέους χώρας της ευρωζώνης.
Η αρχική αυτή συμφωνία πέρασε από σαράντα κύματα, που τα περισσότερα έσπασαν στην καμπούρα της Ελλάδας, χωρίς καμία αντίδραση, αντίσταση ή απόπειρα διαπραγμάτευσης από την πλευρά της «πτωχής Ελλάδας»: ο έλεγχος της ελληνικής κυβέρνησης και του προϋπολογισμού της είναι πλήρης, ενώ το οικονομικό μέλλον της χώρας και η βιωσιμότητα του χρέους της κρίνονται αυτό το διάστημα από τις ορέξεις των ιδιωτών που έχουν εμπλακεί στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ώστε «κάποτε» το χρέος της χώρας να επανέλθει στα επίπεδα του 2009.
Αυτή τη στιγμή οι Μέρκελ και Σαρκοζί έχουν καταλήξει και έχουν προαναγγείλει τη συμφωνία τους στο σύνολο της ευρωζώνης, ότι θα επιβάλλονται οι αυτόματες κυρώσεις στις χώρες που παραβιάζουν το δημοσιονομικό κανόνα.
Τα εθνικά Συντάγματα των χωρών της ευρωζώνης υποχρεώνονται να συμπεριλάβουν στις διατάξεις τους το χρυσό κανόνα του ισοσκελισμού (;) των προϋπολογισμών τους, ενώ όλες αυτές οι τροποποιήσεις θα επισημοποιηθούν με αλλαγές των Συνθηκών της Ε.Ε.
Χθες το βράδυ οι «θεσμικοί» της Ε.Ε. Μπαρόζο και Ρόμπαϊ πρότειναν οι αλλαγές στις Συνθήκες να μη χρειαστούν την κύρωση των εθνικών Κοινοβουλίων, αλλά να περάσουν «στα γρήγορα» μόνο με τη σύμφωνη γνώμη των αρχηγών των κρατών-μελών, σε σύνοδο κορυφής.
Ετσι, είτε πολύ γρήγορα είτε πολύ αργά, οι Ευρωπαίοι πολίτες, ερήμην τους, βρίσκονται μπροστά σε μια εκ βάθρων μεταπολεμική αλλαγή της ηπείρου τους, που μέχρι σήμερα ήταν περήφανη για τους κανόνες της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού της και κυρίως για το μοντέλο του κοινωνικού κράτους.
Οι ευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις δείχνουν αδύναμες και αποπροσανατολισμένες να σταματήσουν το «νέο Τείχος του Βερολίνου».
ΠΗΓΗ: enet.gr
