Οι αναγνώστες μας σχολιάζουν...
Επιστολή της Τόνιας Μ.
Μαθήτριας Α' Λυκείου σε σχολείο της Κορινθίας
Με αφορμή τα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό στον Ελλαδικό χώρο και συγκεκριμένα....
στα ελληνικά σχολεία θέλησα και εγώ να εκφράσω την άποψή μου….
Άκουσα κάτι για συσσίτια στα ελληνικά σχολεία… Που μας πάτε ;
Είναι τραγικό για την Ελλάδα αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος, να κάνει γοργά βήματα προς τα πίσω… Είναι τραγικό στην Ελλάδα του 2011 να υπάρχουν παιδιά που πεινάνε ! Αμφιβάλλω αν η υπεύθυνη υπουργός στον τομέα της παιδείας έχει καταλάβει τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα!
Αυτή τη στιγμή , η πείνα θερίζει 300 από τα 15.000 σχολεία της Ελλάδας και θα θερίσει και άλλα και άλλα και άλλα…. Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός να υπάρχει έστω και ένα παιδί που θα λιποθυμήσει στο σχολείο του γιατί δεν έχει να φάει ή μάλλον γιατί κάποιοι άλλοι του στερούν την δυνατότητα να έχει φαγητό.
Στα σχολεία δεν υπάρχουν βιβλία, δεν υπάρχουν λεφτά και ο καθένας κοιτάζει πώς να ρίξει σε άλλον το φταίξιμο. Σκοπός πλέον δεν θα έπρεπε να είναι ποιος έκανε τι αλλά πώς θα επουλώσουμε τις πληγές που άνοιξαν κάποιοι…
Τα παιδιά είναι το μέλλον της χώρας, είτε τα μικρά είτε τα μεγάλα, κάποια στιγμή θα σηκώσουν κι αυτά το βάρος που σηκώνουν τώρα οι γονείς τους.. Εντάξει, το καταλάβαμε, λεφτά δεν υπάρχουν ! Άλλα δεν μπορείς να αφήνεις να πέφτουν τα παιδιά λιπόθυμα στο σχολείο !!!
Ακούστηκαν κάποια πράγματα για κουπόνια στους μαθητές της τάξης των 2 ή 3 ευρώ. Ακούστηκαν πράγματα για τα συσσίτια στα σχολεία. Δεν λέω, δεν θα ήταν κακό στην εποχή του παππού μου ! Πραγματικά οι καταστάσεις μου θυμίζουν παλιές ιστορίες που έχω ακούσει, πολύ παλιές, από τον πόλεμο ! Βεβαία, και μείς έναν πόλεμο ζούμε, απλά δεν υπάρχει αντίπαλος, μόνο σκλάβοι, και σκλάβοι είμαστε εμείς !
Ποτέ μα ποτέ δεν σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να πω πως παιδάκια 6 και 7 χρονών δεν έχουν φαγητό στο σπίτι τους. Πιστεύω πως η υπουργός και κάθε υπουργός δεν μπορεί να κατανοήσει κάποια πράγματα γιατί πολύ απλά δεν τα έχει ζήσει ! Τι να μας πει ένας πολιτικός που έχει ζήσει μέσα στην πολυτέλεια ; Τι να μας πει αυτός που δεν έχει νιώσει στο πετσί του την πείνα ; Οι γονείς ; Πως θα μπορέσει να πει ο γονιός στο παιδί του ότι δεν υπάρχει φαγητό ; Σκεφτείτε το και μόνοι σας. Πόση ταπείνωση θα νιώσει που δεν μπορεί να μεγαλώσει το παιδί του ευπρεπώς ...
Τα πράγματα έχουν πάρει την κάτω βόλτα. Πρέπει να δράσουμε άμεσα. Περιθώρια για άλλα λάθη δεν υπάρχουν.
Έχουν κάνει ήδη πάρα πολλά. Το ποτήρι ξεχείλισε ! Που μας πάτε επιτέλους ;
