Του Ρούσου Βραννά
Και καλά εμείς οι αμαρτωλοί, αν αξίζαμε τέτοια σκληρή μοίρα, όμως, γιατί άραγε να τιμωρηθούν με την ίδια και οι ενάρετοι;
Προτού παραιτηθεί, ο ευρωτραπεζίτης Γιούργκεν Σταρκ, πρόλαβε να απαιτήσει και από τους Ιρλανδούς...
ακόμη περισσότερη λιτότητα.
Είναι πια φανερό, πως τα αρπακτικά απλώνουν τις φτερούγες τους πάνω από τα θύματά τους, για να ξεσκίσουν το μερτικό τους, προτού αυτά ξεψυχήσουν.
Τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν, όμως, διδαχτεί, ήδη, από το 1848, πως τέτοιες αρπακτικές πολιτικές δεν προσφέρουν ούτε κοινωνική ούτε πολιτική σταθερότητα.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν διαθέτουν Σχέδιο Β, έγραφε τον περασμένο Ιούνιο ο οικονομικός αναλυτής Λάρι Ελιοτ στην εφημερίδα «Γκάρντιαν».
Παραμένουν προσκολλημένοι στο Σχέδιο Α, έστω και αν αυτό σημαίνει μόνιμη λιτότητα για όλες τις ασθενέστερες χώρες της νομισματικής ένωσης.
Τρεις μήνες αργότερα, οι ίδιοι ηγέτες ζουν ακόμη με τη φαντασίωση, πως θα μπορούν να επιβάλλουν στο διηνεκές μέτρα λιτότητας σε αυτές τις χώρες και με την ψευδαίσθηση πως οι πολίτες τους θα εξακολουθούν να τα ανέχονται.
Το Σχέδιο Α δεν πρόκειται να λειτουργήσει, έγραφε ο Λάρι Ελιοτ - που κάθε άλλο παρά φημίζεται ως επαναστάτης - επειδή «είναι αντίθετο με τις βασικές αρχές της δημοκρατίας» και επειδή στο τέλος οι λαοί θα ξεσηκωθούν ενάντια σε αυτόν τον δικτατορικό ζυγό.
Ομως, αυτό το σχέδιο είναι αντίθετο και με την οικονομική λογική, διαπιστώνει ο οικονομολόγος και καθηγητής Ουίλιαμ Μίτσελ.
Οι δείκτες, στους οποίους η ευρωελίτ ισχυρίζεται πως έχει στραμμένη την προσοχή της (το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος), κινούνται όλοι ανάποδα.
Γιατί; Επειδή εξαρτώνται από την ανάπτυξη.
Η λιτότητα σκοτώνει την ανάπτυξη και έτσι αυξάνονται και άλλο τα ελλείμματα και τα χρέη. Οσα πακέτα διάσωσης και να δοθούν, οι ασθενέστερες χώρες δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ το ίδιο ανταγωνιστικές όσο οι ισχυρότερες χώρες της ευρωζώνης.
Στον χορό των οικονομολόγων, που σήμερα πια βλέπουν ξεκάθαρα, πως οι όροι που επιβάλλονται στις ασθενέστερες χώρες του ευρώ είναι «υφεσιακοί» και πως θα τις φορτώσουν με ακόμη περισσότερα χρέη τα προσεχή χρόνια, μπήκε πρόσφατα και ο πρώην διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Αργεντινής Μάριο Μπλέχερ που είχε διαχειριστεί την κρίση χρέους της χώρας του.
Και λέει: «Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι γελοίο. Αν υποθέσουμε πως αυτές οι χώρες θα κάνουν όλα όσα προβλέπει το πρόγραμμα, όλες τις προσαρμογές και όλες τις ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος τους ως προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν τους θα είναι υψηλότερο στο τέλος του 2012 από όσο είναι φέτος».
Γιατί συμβαίνουν αυτά;
Επειδή τα αρπακτικά δεν εννοούν να εγκαταλείψουν τη μερίδα του λέοντος, που είχαν υπολογίσει για τον εαυτό τους, όταν ίδρυαν την ευρωζώνη.
Το 2002, η κυβέρνηση της Αργεντινής διέπραξε το «τέλειο έγκλημα».
Εσφιξε εκεί που πονούσε τους κερδοσκόπους, που τη δάνειζαν με εγκληματικά επιτόκια.
Οταν έχεις να κάνεις με εγκληματίες, δεν μπορείς να πηγαίνεις με τον σταυρό.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
