Του Πάνου Σώκου
Η κόλαση είναι ήδη εδώ...
Το κολασμένο δίμηνο, για το οποίο έχει μιλήσει ο Ευάγγ. Βενιζέλος, ξεκίνησε.
Κι αν θα είναι ένα κολασμένο δίμηνο για την κυβέρνηση, μικρό το κακό.
Θα είναι, όμως, ένα κολασμένο...
δίμηνο για τη χώρα, καθώς το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας επανήλθε δριμύτερο και πιο απειλητικό,
είτε γιατί η κυβέρνηση αποδείχθηκε αναποτελεσματική να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις, που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών, με αποτέλεσμα αυτοί να απειλούν με διακοπή των δόσεων,
είτε γιατί οι ίδιοι οι δανειστές εξαρχής είχαν σχεδιάσει τη χρεοκοπία και οδήγησαν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση, δίνοντας στη χώρα μια συνταγή εξόδου από την κρίση, που δεν ήταν δυνατό να υλοποιηθεί.
Μέσα σε αυτό το δίμηνο θα πρέπει:
Πρώτον, να εκταμιευθεί η έκτη δόση του δανείου των 110 δισ. ευρώ. Ομως, για να γίνει αυτό, θα πρέπει η τρόικα να κάνει θετική εισήγηση και για να κάνει θετική εισήγηση, θα πρέπει η κυβέρνηση να πάρει νέα σκληρά και μόνιμα μέτρα, άμεσης απόδοσης, που θα περνάνε μέσα από οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων και απολύσεις στο Δημόσιο, όπως απαίτησε προχθές το Γιούρογκρουπ.
Δεύτερον, η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών στην ανταλλαγή των ομολόγων, το λεγόμενο psi, να προσεγγίσει το στόχο του 90%.
Τρίτον, τα Κοινοβούλια των χωρών-μελών της ευρωζώνης να εγκρίνουν τη συμφωνία της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου, για το νέο δάνειο στην Ελλάδα και τη ρύθμιση του χρέους της. Μια εξέλιξη επισφαλής τούτη τη στιγμή, αφού σε πολλές χώρες-μέλη υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις από πολιτικές δυνάμεις. Αυτό σημαίνει, ότι η ίδια η συμφωνία, που έχει χαρακτηρισθεί και είναι ώς ένα βαθμό σωτήρια για την Ελλάδα, είναι ακόμα στον αέρα.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό: οι πρόωρες εκλογές είναι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά, ίσως και η πιο ενδεδειγμένη λύση. Ο λαός πρέπει να πάρει θέση σταθμίζοντας όλα τα δεδομένα.
Ο Γ. Παπανδρέου δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει, γιατί η κυβέρνησή του είναι αδύναμη να ελέγξει τα πράγματα ή να προλάβει τις εξελίξεις.
Αγεται και φέρεται από την τρόικα και τις διαθέσεις διαφόρων πολιτικών τύπου Ρέσλερ στη Γερμανία, οι οποίοι, προκειμένου να πάρουν μερικές ψήφους παραπάνω, στέλνουν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Επιπλέον, απομυζά όλο και πιο πολύ τους πολίτες προκαλώντας γενική κατάθλιψη και σπαταλώντας την κατανόηση ή και την ανοχή, που, με αξιοθαύμαστο τρόπο, επέδειξαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.
Την ίδια στιγμή ο Αν. Σαμαράς γράφει εκθέσεις ιδεών και εύχεται η τρόικα να τον αφήσει να τις υλοποιήσει...
Ομως, η πιο καταστροφική εξέλιξη είναι αυτή ακριβώς: να χάσουν οι πολίτες την πίστη τους, την ελπίδα τους και την υπομονή τους. «Δεν με νοιάζει τίποτα, το μόνο που με νοιάζει είναι, ότι δεν έχω ούτε για έναν καφέ, δεν έχω να εξασφαλίσω τα βασικά στα παιδιά μου, το μόνο που με νοιάζει είναι το δικό μου ψυχολογικό πρόβλημα.
"Ολα να καούν..." έλεγε και ξανάλεγε, χθες σε μια παρέα, ένας εργαζόμενος και μαζί του συμφωνούσαν οι περισσότεροι.
Δικαιολογημένη η αντίδρασή του αν και ισοπεδωτική.
Εχει αποδειχθεί πως ο κόσμος όταν χάνει την ελπίδα του και την υπομονή του οδηγείται σε συμπεριφορές αυτοκαταστροφής. «Γαία πυρί μιχθήτω...» ή, όπως θα έλεγε κάποιος άλλος, «οι σκλάβοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο παρά μόνο τις αλυσίδες τους...».
Καμία κρίση οικονομική, είτε αφορά μια χώρα, είτε αφορά μια επιχείρηση, δεν μπορεί να ξεπεραστεί αποτελεσματικά, αν δεν ληφθούν σοβαρά υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας και οι ανθρώπινες αντοχές.
Πίσω από τους αριθμούς και τα μέτρα υπάρχουν άνθρωποι κι αν αυτός ο παράγων δεν ληφθεί σοβαρά υπόψη στη διαχείριση μιας οικονομικής κρίσης, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο για όλους. Και φαίνεται ότι η κυβέρνηση πλέον έχει ξεπεράσει αυτή την κόκκινη γραμμή.
ΠΗΓΗ: enet.gr
