O βρετανικός λαός βιώνει το μαρτύριο της χειρότερης λιτότητας από την εποχή που ο Τσόρτσιλ υποσχόταν στους Βρετανούς «δάκρυα και αίμα».
Ο πορτογαλικός λαός στενάζει υπό το βάρος του «δικού του»μνημονίου.
Ο ιρλανδικός λαός υφίσταται... αλλεπάλληλα τσουνάμι οικονομικής αφαίμαξης.
Ο ελληνικός λαός - τα γνωστά…
Τα εισοδήματα και οι κοινωνικές παροχές, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των λαών της Ευρώπης έχουν μπει στο «γύψο».
Στην άλλη πλευρά:
Η BMW, η καλή εταιρεία που το 2008 είχε ανακοινώσει 8.000 απολύσεις εργαζομένων, στο πρώτο τρίμηνο του 2011 ανακοίνωσεκέρδη ύψους 1,2 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά… 360% από τα αντίστοιχα περσινά, που ήταν 0,323 δισ.
Σημειωτέον ότι η ιλλιγιώδης κερδοφορία της BMW συνεχίζεται ακάθεκτη από πέρσι. Συγκεκριμένα, το 2010 τα κέρδη της (3,23 δισ. ευρώ) έκλεισαν με αύξηση ύψους… 1.400 (%) έναντι των κερδών του 2009 (0,210 δισ.).
Η Deutsche Bank, ο γερμανικός τραπεζικός κολοσσός, ανακοίνωσε ότι στο πρώτο τρίμηνο του 2011 τα κέρδη της ανήλθαν στα 2,1 δισ. ευρώ. Αυξήθηκαν δηλαδή κατά 17% έναντι των κερδών ύψους 1,8 δισ. του αντίστοιχου περσινού διαστήματος. Από το 2009 που τα ετήσια κέρδη της έφτασαν τα 5 δισ. ευρώ η κερδοφορία της τράπεζας συνεχίζεται αδιατάρακτα.
Σημειωτέον ότι ο επικεφαλής της Deutsche Bank, ο κ. Ακερμαν, ήταν αυτός ο οποίος τον περασμένο Οκτώβρη, σε ειδική τελετή στο Βερολίνο, παρέδωσε στον κ. Παπανδρέου το βραβείο που του απένειμαν οι Γερμανοί. Πρόκειται για το βραβείο «Κβαντρίγκα/Δύναμη για Αλήθεια», (Quadriga), που όπως είπε ο Ακερμαν απονεμήθηκε στον Ελληνα πρωθυπουργό για «το θάρρος των αποφάσεών του για την αναδιάρθρωση της δημοσιονομικής πολιτικής της Ελλάδας…». Ανάμεσα στους προηγούμενους βραβευθέντας συγκαταλέγονται οι Χέλμουτ Κολ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μανουέλ Μπαρόζο, Σιμόν Πέρες, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κ.ά.
Η Total, η πολυεθνική του πετρελαίου ανακοίνωσε ότι στο πρώτο τρίμηνο του 2011 τα κέρδη της αυξήθηκαν κατά 35% και από 2,3 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περσινό διάστημα, φέτος ανήλθαν στα 3,1 δισ.Ανοδική εμφανίζεται η κερδοφορία της Total και σε ετήσια βάση. Το 2009 είχε κέρδη 7,8 δισ. και το 2010 κέρδη 10,3 δισ. ευρώ (αύξηση 32%).
Η Total είναι μια από τις «αδελφές» που αυτήν την εποχή «βομβαρδίζει» τη Λιβύη, καθώς επιθυμεί οι εκεί κερδοφόρες μπίζνες της να συνεχιστούν υπό άλλο καθεστώς.
Η Vivendi, το πολυδαίδαλο βιομηχανικό σύμπλεγμα που οι δραστηριότητές του εκτείνονται από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση μέχρι τις τηλεπικοινωνίες και τα ψηφιακά παιχνίδια, επ’ ουδενί επλήγη από την κρίση.
Τα κέρδη της διατηρούνται σε σταθερά υψηλά επίπεδα: Το 2009 ήταν 2,6 δισ. ευρώ και το 2010 έκλεισαν στα 2,7 δισ. ευρώ.
Η France Telecom, το μονοπώλιο στο χώρο των τηλεπικοινωνιών, είναι η εταιρεία που για το 2006 – προ κρίσης δηλαδή – είχε ανακοινώσει τις απολύσεις 17.000 εργαζομένων. Και τούτο παρότι το 2005 τα κέρδη της ύψους 5,7 δισ. ευρώ είχαν υπερδιπλασιαστεί έναντι του 2004. Πρόκειται για την εταιρεία που το σύστημα διοίκησής της, επιβάλλοντας συνθήκες εργασιακής βαρβαρότητας με στόχο να εξωθήσει χιλιάδες εργαζόμενους στην παραίτηση, έχει οδηγήσει δεκάδες από αυτούς στην αυτοκτονία. Το τελευταίο θύμα αυτοπυρπολήθηκε πριν μερικές βδομάδες στο πάρκινγκ του ομίλου…
Η France Telecom για το 2009 και το 2010 ανακοίνωσε ότι τα προ φόρων κέρδη της ανήλθαν στα 15,8 και 15,6 δισ. ευρώ, αντίστοιχα.
Η BMW, η Total, η Vivendi, η France Telecom, η Deutsche Bank ήταν μερικά από τα συνολικά 48 μονοπώλια και πολυεθνικές με έδρα τη Γερμανία και τη Γαλλία που σε μια ασυνήθιστη κίνηση, με από κοινού επιστολή τους, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Le Monde», υποστηρίζουν ότι:
«Δεν υπάρχει σοβαρή εναλλακτική στο κοινό ευρώ. Το ευρώ συμβολίζει την Ευρώπη του σήμερα. Η αποτυχία του θα αποτελούσε μοιραίο πλήγμα για την Ευρώπη».
Η παρέμβαση των πολυεθνικών υπέρ της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του Ευρώ, γίνεται – θα το επαναλάβουμε – σε μια στιγμή που οι λαοί της Ευρώπης στενάζουν υπό τον «γύψο» της λιτότητας και των μνημονίων.
Αλλά, την ίδια ώρα, και ακριβώς επειδή τα βάρη της κρίσης μετακυλίονται στις πλάτες όσων δεν φταίνε για την κρίση,
τα κέρδη των μονοπωλίων – που προκάλεσαν την κρίση – ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.
Οι λόγοι, επομένως, για την παρέμβαση των πολυεθνικών υπέρ των οργανισμών (ΕΕ), των μηχανισμών (Ευρωζώνη) και των εργαλείων τους (Ευρώ) που εγγυώνται ότι αυτή η πολιτική θα συνεχιστεί, είναι προφανείς…
ΠΗΓΗ: παρεμβαση
