Βλέπεις τα πρωτοσέλιδα και οπισθοχωρείς.
Διαβάζεις τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις, και νιώθεις τις λέξεις να μοιάζουν σταυροί σε απέραντο νεκροταφείο...
Περιμένεις ν' αρχίσουν τα βραδινά δελτία και παγώνει το αίμα σου.
Οπως στα θρίλερ... Ακούς το σήμα των ειδήσεων στα ράδια, και νομίζεις ότι... ηχούν πολεμικές σειρήνες... Δυο χρόνια τώρα, ειδήσεις ίσον κατακλυσμός, μαυρίλα και τρόμος.
Ενα παλίμψηστο καταθλιπτικό... Ομως είναι από τις σπάνιες φορές που τα μήντια δεν ψεύδονται, δεν κατασκευάζουν ειδήσεις, και δεν επιδίδονται σε αυθαίρετες ερμηνείες. Ανεξάρτητα από την οπτική του κάθε Μέσου - και πέραν υπαρκτών σκοπιμοτήτων και υπερβολών - την πραγματικότητα τη διαμορφώνουν τα ίδια τα πρωτοφανή γεγονότα και όχι τα μήντια.
Επομένως, και τη σκοτεινή, καταθλιπτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στη χώρα μας, οι δραματικές εξελίξεις τη χρωματίζουν. Με μαύρο χρώμα...
Στην αρχή, η κοινωνία - αιφνιδιασμένη και άναυδη - έτεινε ευήκοον ους. Παρακολουθούσε «τα νέα», με το ενδιαφέρον που δείχνουν οι άνθρωποι όταν ακούνε για καταστροφές. Και προσπαθούσε να καταλάβει... Οταν το πήρε απόφαση ότι βρίσκεται παγιδευμένη σε ναρκοπέδιο, η κοινωνία άρχισε να κλείνει τ' αυτιά της. Ο,τι και να 'λεγαν οι ειδήσεις, δεν ήθελε να τ' ακούσει. Ηξερε ότι θα 'ρθουν χειρότερα.
Κλείνοντας τη στρόφιγγα, τουλάχιστον απέφευγε τη συνεχή υπόμνηση της καταστροφής... Κάτι επιτήδειοι της πιάτσας, με πρώτους τους κυβερνώντες, άρχισαν να ξορκίζουν το κακό μιλώντας πλαγίως για «μαυρίλα και μιζέρια» που δήθεν σκορπάνε οι κάνουλες των μήντια. Λες και τα Μέσα έκαναν τις περικοπές, μείωσαν τις συντάξεις, αύξησαν την ανεργία κι έβαλαν λουκέτο στα μαγαζιά. Λες και τα Μέσα μιλάνε για δραματική κατάσταση και πιθανή χρεωκοπία, και όχι όλοι οι αναλυτές και τα μήντια του κόσμου...
Λένε κάποιοι καλόπιστοι (αναγνώστες) ότι έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά αυτό το κάθε μέρα του τρόμου δεν αντέχεται. «Ασχοληθείτε και με κάτι άλλο στη στήλη σας»... Δίκιο έχουν. Για τον τρόμο.
Αλλά όταν το σπίτι σου είναι ερείπιο, και βρίσκεται μπροστά στα συντρίμμια, δεν μπορείς να απολαμβάνεις - ή να γράφεις για - το υπέροχο τραγούδι των τριζονιών...
«Η ελληνική οικονομική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική πια. Είναι πολιτική κρίση του συνόλου της Ευρώπης και η λύση της δεν μπορεί να είναι οικονομική όσο πολιτική. Δεν αφορά μόνο την Αθήνα, αλλά κυρίως τις Βρυξέλλες. Για την ακρίβεια, αποτελεί γαλλο-γερμανικό πρόβλημα, που ξεκίνησε από τη μεγάλη "έκθεση" των τραπεζών τους»...
Ο Ζακ Αταλί, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης, σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, στους «New York Times» («Αυγή»):
- «Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της. Τα σχέδια διάσωσης, ακόμα κι αν καταφέρουν να γλιτώσουν τη χώρα από τη χρεωκοπία, θα αποτύχουν να καθαρίσουν τις χρόνιες παθογένειες (...).
Η τρέχουσα κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί βγάζοντας την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, όπως πολλοί αναλυτές προτείνουν. Μια τέτοια εξέλιξη θα υπονομεύσει το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, μέσα στο οποίο υπάρχει και αναπτύσσεται το δημόσιο χρέος και άλλων ευρωπαϊκών κρατών.
Επίσης, δεν μπορούμε να περιμένουμε ένα θαύμα από την Ελλάδα, ξεπερνώντας σε λίγους μήνες τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από ανεύθυνες πολιτικές τριάντα χρόνων.
Τώρα που οι συνέπειες είναι ορατές, θα είναι εύκολο να στοχαστούμε πάνω στα λάθη που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο.
Δεν θα έπρεπε να είχαμε δεχτεί την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με παραποιημένα στατιστικά στοιχεία.
Δεν θα έπρεπε να είχαμε αφήσει το χρέος να αυξηθεί τόσο, δίνοντας συνεχώς κεφάλαια.
Θα έπρεπε επίσης να έχουμε ωθήσει τους Ελληνες να δημιουργήσουν πολύ νωρίτερα φορολογικούς και οικονομικούς θεσμούς (...)
Για όλα αυτά είναι τόσο αργά. Εάν αφήσουμε την Ελλάδα να πτωχεύσει, το ευρώ θα εξαφανιστεί. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα αμφισβητηθεί. Η ανεργία θα αυξηθεί πάλι, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, η οποία έχει ωφεληθεί μέχρι τώρα από το υποτιμημένο ευρώ.
Εάν αφήσουμε την Ελλάδα να χρεωκοπήσει θα βρεθούμε μπροστά σε μια πολιτική και οικονομική κρίση χειρότερη του 2008.
Είναι επομένως απαραίτητο να αλλάξουμε την προοπτική μας. Πρέπει να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ως ελληνικό, αλλά ως πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Λύσεις υπάρχουν».
ΠΗΓΗ: enet.gr
