ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ στιγµή που έσκασε η βόµβα Στρος-Καν, είχα σκοπό να γράψω γι’ αυτό το τόσο «γαργαλιστικό» -– έτσι το ‘χα δει τότε – θέµα. Κι είχα σκεφτεί µάλιστα και τους ανάλογους λάιττίτλους: «Οπως έ-Straussες, θα κοιµηθείς», «Strauss-ε το στρώµα σου για δυο», «άσε µε µέσα για να µπω και Strauss-ε µου να κοιµηθώ»...
Ολα αυτά ΠΡΙΝ.
Γιατί εδώ – όπως και στις δίαιτες – υπάρχει το ΠΡΙΝ και το ΜΕΤΑ. Ενα ΜΕΤΑ που µου πάγωσε το χαµόγελο και µου εκµηδένισε κάθε διάθεση για χαβαλέ…
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΩ: Ανεξάρτητααν ο Ντοµινίκ Στρος-Καν έβαλε πλάτη για τον δανεισµό της Ελλάδας, σε µας τους Ελληνες ήταν άκρως αντιπαθής. Αυτή η έπαρση, η οίηση, αυτή η εκ των συµφραζοµένων υφέρπουσα αντίληψη ότι οι Ελληνες ανήκουν στη συνοµοταξία των υµενοπτέρων (µυρµηγκάκια) ή των βλαπτοειδών (κατσαρίδες), µας τη βάραγε στο δόξα πατρί!
Ο άνθρωπος αυτός λες κι ανατίναζε το νευρικό µας σύστηµα σε δισεκατοµµύρια σωµατίδια ύλης! Οταν ο Ντοµινίκ έδινε ΤΗ συνέντευξη, πήγε σύννεφο η µούντζα η ελληνοπρεπής και µεγαλοπρεπής στην plasma!
Εχοντας σχεδόν εξασφαλίσει την προεδρία της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας, ήταν ο «Ανθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς»! Κι εν µια νυκτί έγινε ο «Γίγαντας µε τα πήλινα πόδια»… Αν δεν µε απατά η εξουθενωµένη µνήµη µου, οι Ελληνες ποτέ δεν τα πηγαίναµε καλά µε τις αρένες. Το Κολοσσαίο ήταν στην αρχαία Ρώµη κι όχι γύρω τριγύρω στα πέριξ. ∆εν αµολάγαµε χριστιανούς και λιοντάρια στα αµφιθέατρα (στην περίπτωση Στρος-Καν Vs καµαριέρας, αδιευκρίνιστο ακόµα ποιος είναι ο χριστιανός – ή η µουσουλµάνα εν προκειµένω – και ποιος το λιοντάρι).Και η εικόνα του σιδηροδέσµιου ράκους που διαποµπεύτηκε ανά την υφήλιο δεν ταιριάζει ούτε στην αίσθηση δικαίου ούτε στην αισθητική ούτε στο γενετικό υλικό του Νεοέλληνα. ΕΝ ΜΕΡΕΙ …
Γιατί ΚΑΙ εδώ βγήκαν διάφοροι που εξυµνούσαν την «αµερικανική ∆ικαιοσύνη»: Που δεν κωλώνει, σου λέει, είτε πλούσιος είσαι είτε φτωχός! Που σε αµολάει στα θηρία µε χειροπέδες κι όποιον πάρει ο Χάρος! Που γράφει στα παλιά της τα παπούτσια το τεκµήριο αθωότητας για να προσφέρει αίµα και σπέρµα στο αδηφάγο κοινό! Που ενώ µέχρι τώρα έχουµε συνηθίσει να βλέπουµε σκίτσα απ’ τα αµερικανικά δικαστήρια, τώρα ξαφνικά επέτρεψαν στις κάµερες να µπουκάρουν µέσα για να αποτυπώσουν σε γκρο πλαν την απόλυτη εξαθλίωση του «Ανθρώπου θα γινόταν βασιλιάς»!
Εκείνο το περίφηµο αξίωµάτους «A man is innocent until proven guilty» (κάθε άνθρωπος είναι αθώος µέχρι να αποδειχτεί η ενοχή του) πήγε για βρούβες! Εδώ πρώτα καταδικάζουνκαι µετά δικάζουν! Πρώτα διαποµπεύουν και µετά αποφαίνονται! Και γιατί τότε δεν αλλάζουν το ποινικό τους δίκαιο; «A man is guilty until proven innocent» να τελειώνουµε µ’ αυτή την παρωδία;
ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ γραµµατείς καιφαρισαίοι υποκριταί! Ο λεκές στο φόρεµα της Μόνικας κόντεψε να καταποντίσει τον Κλίντον. Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Ελιοτ Σπίτζερ παραιτήθηκε γιατί πήγε µε κολ γκερλ. Ο Γκάρι Χαρτ έχασε την υποψηφιότητα για την προεδρία της Αµερικής το 1988 γιατί είχε εξωσυζυγικό δεσµό µε ένα µοντέλο. Εντιµότητα ή πουριτανισµός; Ηθος ή υποκρισία; Στην κρίση σας…
Ναι, µπορεί ο Στρος-Καν να είναι ένοχος… Απλά αυτό δεν έχει αποδειχθεί ακόµα… Και µέχρι να αποδειχθεί καλό είναι να µη λιθοβολούµε µέχρι θανάτου το κουφάρι του… Καλό είναι να µη µαστιγώνουµε µέχρι θανάτου το γερασµένο λιοντάρι του τσίρκου… Γιατί αλίµονο σε µια κοινωνία όπουο διασυρµός γίνεται συρµός!
ΥΓ: Ο τίτλος του κειµένου «Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» ανήκει στη θαυµάσια νουβέλα του Rudyard Kipling.
τα Νέα on line
