Το σύνθημα των ξάγρυπνων νέων κάθε βράδυ στην Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης, και σε άλλες πλατείες της Ισπανίας, λυρικό, ρομαντικό, ακούγεται σαν να βγαίνει από τα βάθη του εξεγερμένου '68.
Ομως όχι, μόνο η ρομαντική γλώσσα είναι κοινή· η ιστορική σύμφραση είναι ριζικά διάφορη.
Το '68, οι νέοι ζητούσαν να έρθει η φαντασία στην εξουσία, τώρα ζητούν επιπλέον τα θεμελιώδη: υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας.
Οι νέοι της Democracia Real Ya (Αληθινή Δημοκρατία Τώρα) είναι άνεργοι, διαψευσμένοι, οργισμένοι. Με 4,9 εκατομμύρια ανέργους, 21,3% επί του ενεργού πληθυσμού, η προ πτωχεύσεως Ισπανία δεν προσφέρει στους νέους της κανένα μέλλον, παρά μόνο απελπισία. Οπως και η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, που ήδη έχουν χρεοκοπήσει.
Οι «Αγανακτισμένοι» Ισπανοί νέοι που ξαγρυπνούν στις πλατείες μοιάζουν με τους Αιγύπτιους συναδέλφους τους της Πλατείας Ταχρίρ.
Το κίνημά τους είναι αυθόρμητο, δεν ποδηγείται, ξεχειλίζει συναίσθημα, περιλαμβάνει τους πιο μορφωμένους και ανήσυχους.
Είναι εύθραυστο φυσικά.
Μα σταδιακά μπορεί να αποδειχθεί πολύ σκληρό, ιδίως τώρα που αγνοεί τους νόμους για απαγόρευση συναθροίσεων κατά τις εκλογές. Και σίγουρα μεταδίδει τη φλόγα του παραδείγματός του και σ' άλλες ψυχές, σε άλλες πλατείες, αναλόγως αγανακτισμένες και διαψευσμένες.
Το μήνυμά τους είναι εξαιρετικά μεταδοτικό και οικουμενικό:
«Eίμαστε απλοί άνθρωποι... Αν ως κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις, την αδικία από την οποία σήμερα όλοι υποφέρουμε.
Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. […]
Αυτό είναι ένα συμβάν. Και ως τέτοιο, ένα συμβάν ικανό να δώσει νέα νοήματα στις πράξεις μας και τον λόγο μας.
Γεννήθηκε από την οργή. Αλλά η οργή μας είναι φαντασία, δύναμη, εξουσία του πολίτη».
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
