Είναι πια γεγονός στην Ελλάδα, ακόμα και τώρα, την εποχή των ισχνών αγελάδων, ότι το βιβλίο γνωρίζει δόξες δύο φορές τον χρόνο: πριν από τα Χριστούγεννα και πριν από την άφιξη του θέρους.
Τα κοινωνικά φαινόμενα (μαζί με τα....
σκουπίδια, που, από συνήθεια, πριν από τον Αγιο Βασίλη με τα δώρα (sic), γεμίζουν το πανελλήνιο), δεν εμποδίζουν τον κόσμο να μπει και να γεμίσει τα βιβλιοπωλεία, με την ελπίδα να δει έναν διαφορετικό τρόπο, από αυτόν που ζει και βλέπει γύρω του.
Η διάλυση, η παράλυση παντού. Και το κοινό αντιδρά ψελλίζοντας - το δικό μας μυαλό λειτουργεί! Βλέπουμε τα πάντα! Οι υπεύθυνοι είναι ανύπαρκτοι! Μορφωμένοι σε διεθνή πανεπιστήμια δεν ξέρουν να κάνουν το απλούστερο. Μας ταλαιπωρούν με νόμους επί νόμων και δεν λύνουν τον Γόρδιο δεσμό μας.
Στο καταφύγιο, κάτω από τα χνότα ενός λαγού, σκύβω να πάρω ένα βιβλίο, που ήρθε με μια αφιέρωση για τη Βιβλιοθήκη κι ένα ελάφι έρχεται προς τη μεριά μου. Και μια αλεπού.
Θα το μελετήσουμε μαζί.
Την πιο μεγάλη νύχτα.
Που φτάνει.
