«Τη νύχτα...
...που κέρδισε τις εκλογές, δάκρυσα κι εγώ. Οµως, οι άνθρωποι που κλαίνε σήµερα, είναι αυτοί που τους παίρνουν τα σπίτια τους» . Να γιατί ο Οµπάµα θα χάσει τις εκλογές του Νοεµβρίου.
Οι άνθρωποι...
...που ήθελαν απελπισµένα να κερδίσει τον Μακέιν, παρακολουθούσαν δύο χρόνια τώρα τις ενέργειές του µέσα από έναν παραµορφωτικό φακό. Ετσι, όταν ο Οµπάµα τους έσπρωξε...
σε άλλη µία παγκόσµια οικονοµική κρίση, αρνούµενος να βάλει χέρι στις τράπεζες, έκαναν πως δεν έβλεπαν. Οταν ο Οµπάµα τους εξέθετε σε νέες τροµοκρατικές επιθέσεις, µε βοµβαρδισµούς στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, έκαναν πως δεν άκουγαν.
Οταν ο Οµπάµα τους οδηγούσε σε µια περιβαλλοντική καταστροφή, αρνούµενος να περιορίσει τα αέρια που προκαλούν το φαινόµενο του θερµοκηπίου, άλλαζαν κανάλι στον σταθµό που µετέδιδε τον λόγο του, «Μπορούµε». Και όταν σε λίγες ηµέρες θα ηττηθεί στις εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου από τους πιο εξωφρενικούς Ρεπουµπλικανούς, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα κλάψουν για τον Οµπάµα. Οπως γράφει ο Ρόµπερτ Χοτζ στο βιβλίο του «Το ψεύδος της ελπίδας», «ο Οµπάµα δεν κρίνεται ως άνθρωπος αλλά ως µύθος, ένας µύθος που προοριζόταν να άρει τις αµαρτίες του επαίσχυντου αµερικανικού παρελθόντος». Η επιθυµία τους να γίνει η ενσάρκωση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έκανε τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτόν να µην αντιδρούν, ακόµη και όταν τους εξέθετε σε κίνδυνο.
Στην καρδιά...
...της αυταπάτης τους δεν βρίσκεται η αποτυχία ενός ανθρώπου, γράφει ο Τζόχαν Χάρι, αλλά η ενδηµική διαφθορά του αµερικανικού πολιτικού συστήµατος. «Ακόµη και οι υποψήφιοι που µπαίνουν στην πολιτική µε τις καλύτερες προθέσεις, κάποτε αρχίζουν να σκέφτονται πως δεν θα επανεκλεγούν χωρίς χρήµα», λέει ο αµερικανός πολιτικός Εντ Γκάρβεϊ. «Και γίνονται τόσο εξαρτηµένοι από το χρήµα ώστε παύουν πια να σκέφτονται όπως ο λαός που τους εξέλεξε. Σκέφτονται µόνο για το χρήµα». Οι µεγάλες επιχειρήσεις αποκοµίζουν σήµερα τεράστια κέρδη από την επένδυσή τους στον Οµπάµα. Τα δύο τρίτα από αυτές δεν πληρώνουν φόρο για τα έσοδά τους. Μπορούν και ασκούν βέτο σε οποιονδήποτε νόµο απειλεί τα κέρδη τους, όπως το πάγωµα των µαζικών εξώσεων πολιτών που δυσκολεύονται να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων για τα σπίτια τους. Και νέµονται έναν αµύθητο πλούτο από το 44% του αµερικανικού προϋπολογισµού που διατίθεται για τη διατήρηση µιας αποτρόπαιης και περιττής πολεµικής µηχανής. «Αν θέλει κάποιος να είναι ειλικρινής», γράφει ο Τζόχαν Χάρι, «οι οµοιότητες µε τον Μπους είναι πιο έκδηλες από τις διαφορές».
Αξιοδάκρυτοι...
...είναι σήµερα οι άνθρωποι που χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας των αποφάσεων του Οµπάµα. Και όχι αυτός.
Αυτοί είναι που αξίζουν τη συµπάθειά µας και όχι αυτός, ο ισχυρότερος άνθρωπος του κόσµου, που αντί να το αλλάξει, επέλεξε να βολευτεί και να συντηρήσει ένα βαθιά διεφθαρµένο σύστηµα.
ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ on-line, Ρούσσος Βρανάς
