Του Ρούσσου Βρανά
Σε έναν νέο, με το στόμα και τη μύτη σκεπασμένα με ένα μαντίλι και με τα μαλλιά μαζεμένα μέσα σε ένα σκουφάκι αφιέρωσε το εξώφυλλό του το αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ».
Σε έναν νέο σαν κι αυτούς που βλέπουμε να πλημμυρίζουν κάθε τόσο τους δρόμους από την Αθήνα μέχρι το Κάιρο και τη Γουόλ Στριτ...
Τέτοιους νέους θα δούμε, ίσως, προσεχώς ακόμη και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι (αν η τράπεζα που το χρωστάμε, τολμήσει να το πάρει πίσω).
Το κίνημα των καταλήψεων που εξαπλώνεται στις ΗΠΑ, έχει σήμερα μεταφερθεί και στα σπίτια και τα διαμερίσματα, που οι ένοικοί τους απειλούνται με έξωση από τις τράπεζες στις οποίες χρωστούν τις δόσεις των στεγαστικών δανείων τους.
Υστερα από τις καταλήψεις της Γουόλ Στριτ, αυτό το κίνημα αναζητεί νέες στρατηγικές και νέες κλιμακώσεις. Σε συνεργασία με το κίνημα «Ανακτήστε τη γη», στρέφεται τώρα εναντίον των τραπεζιτών, οι οποίοι χορήγησαν κερδοσκοπικά στεγαστικά δάνεια σε ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, που ήταν από την αρχή γνωστό πως δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα αποπληρώσουν.
Γιατί όμως αυτό το κίνημα αλλάζει στρατηγική;
«Μολονότι ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί πέφτουν θύματα των εισοδηματικών ανισοτήτων και αγανακτούν για τη συμπεριφορά των μεγάλων τραπεζών, ο νέος στόχος που έχει βάλει το κίνημα των καταλήψεων δεν είναι εύκολος», γράφει το περιοδικό «Νέισον». «Αν και το δημόσιο αίσθημα συμβαδίζει μαζί του, είναι δύσκολο να οργανωθεί κανείς εναντίον μιας κατάστασης τόσο αφηρημένης, όσο είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Πώς να αντιμετωπίσεις κάτι που βρίσκεται ταυτόχρονα παντού και πουθενά;».
Ομως, στην κορύφωση της στεγαστικής κρίσης, η νέα στρατηγική των νέων με τα μαντίλια και τους σκούφους δείχνει να έχει προοπτική.
Οταν κάνεις κατάληψη σε ένα σπίτι που ανήκει στην Τράπεζα της Αμερικής, είναι σαν να καταλαμβάνεις τη Γουόλ Στριτ, εξηγεί ο Ράιαν Ακαφ που συμμετέχει στο κίνημα «Ανακτήστε τη γη». Είναι σαν να καταλαμβάνεις τη Γουόλ Στριτ μέσα στην ίδια τη γειτονιά σου.
Οι καταλήψεις σε σπίτια υπερχρεωμένων ανθρώπων, που βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη στον δρόμο με άδικες εξώσεις, φέρνουν στο φως ευρύτερα οικονομικά ζητήματα, όπως την απελευθέρωση των αγορών και την ασυλία που παρέχει η νομοθεσία στις έκνομες πρακτικές των μεγαλοτραπεζιτών.
Σε πολλούς ανθρώπους δεν περνούσε καν από τον νου τους, ότι θα μπορούσαν να αντισταθούν στις εξώσεις. Ομως σήμερα μαθαίνουν γρήγορα.
Η αντίσταση έχει μεταφερθεί στο κατώφλι των σπιτιών τους. Ολόκληρες γειτονιές, ολόκληρες κοινότητες οργανώνουν οι ίδιες την άμυνά τους. Η Τάσα Γκλάσκοου, που πρόσφατα μετακόμισε σε ένα «απελευθερωμένο σπίτι» μαζί με τα δύο παιδιά της, λέει στο αμερικανικό περιοδικό:
«Υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι που, αν τα δουν αυτά, θα καταλάβουν ότι είναι στο χέρι τους να αλλάξουν τον κόσμο. Μπορεί να μην είμαι ένας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αλλά για πρώτη φορά νιώθω πως δεν είμαι ένα τίποτα».
ΠΗΓΗ: tanea.gr
