Το κλάμα και ο οδυρμός για τον πρόσφατο θάνατο του Steve Jobs, αρχίζει να προσλαμβάνει θρησκευτικές διαστάσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Καιρός να χαλαρώσουμε λίγο, γράφει στο Gawker ο Hamilton Nolan, συστήνοντας ψυχραιμία...
Σίγουρα, λέει, ο θάνατος του γκουρού της πληροφορικής αποτελεί σκληρό πλήγμα για την οικογένεια και τους φίλους που άφησε πίσω του ο Jobs, αλλά ως εκεί.
Το να υπάρχουν άνθρωποι, που δηλώνουν, ότι δεν μπορούν να σταματήσουν το κλάμα, είναι μάλλον υπερβολή, αν όχι κάτι άλλο…
Ο Jobs ήταν πολύ καλός σε αυτό που έκανε. Δεν χρειάζεται να προσβάλουμε άλλο τη μνήμη του.
Έφτιαχνε καλούς υπολογιστές, καλά τηλέφωνα, και καλές συσκευές αναπαραγωγής μουσικής. Επίσης, ήξερε πολύ καλά, πώς να τα πουλάει. Για αυτό και έγινε υπερβολικά πλούσιος.
Έδωσε τη δυνατότητα σε μια ολόκληρη γενιά φετιχιστών της τεχνολογίας, να κυκλοφορούν με περίεργα, πρωτοπόρα, και πανάκριβα γκάτζετς.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μείωσε την φτώχεια, ούτε εφηύρε τεχνολογία που θα έσωζε ζωές, που θα τερμάτιζε τον πόλεμο, που θα θεράπευε την ασθένεια, που θα καταργούσε την μοναξιά…
Και βέβαια, δεν χρειάζονταν να έκανε κάτι τέτοιο. Ελάχιστοι συνάνθρωποί μας το κάνουν.
Όμως, επίσης δεν χρειάζεται και αυτή, η εκτός κάθε μέτρου, μεταθανάτια λατρεία του.
Πρόσφατα, σχεδόν ταυτόχρονα με τον Jobs , πέθανε και ο Αμερικανός αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάστορας Fred Shuttlesworth. Και όμως, σχεδόν κανένας δεν τον θρήνησε. Τουλάχιστον στον βαθμό που θρηνήθηκε ο Jobs.
«Όταν αρχίζουμε να θρηνούμε και να λατρεύουμε ως είδωλα κάποιους πετυχημένους τεχνοκράτες, μειώνουμε το νόημα της ζωής, όλων όσων θυσίασαν κάτι πολύτιμο για τον συνάνθρωπό τους…», καταλήγει ο Nolan.
Gawker
http://gawker.com/5847338/steve-jobs-was-not-god
Απόδοση:S.A.
http://www.antinews.gr/
ΠΗΓΗ: παρέμβαση
