Του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
Τέσσερα προχωρημένα μαθήματα Γερμανικής, Πολιτικής και Οικονομίας.
Μάθημα πρώτον: Εκβιαστική απόσπαση εθνικής κυριαρχίας. «Ένα κράτος με προβλήματα που....
λαμβάνει βοήθεια πρέπει σε αντάλλαγμα να παραδίδει στην ΕΕ ένα τμήμα των κυριαρχικών του δικαιωμάτων».
Τάδε έφη Σόιμπλε, εκτελώντας επιτόπου την κατ' ευφημισμόν κοινοτική αλληλεγγύη.
Όλα είναι κυνικά συμφέροντα.
Στην ιστορία, οι ξένες κατοχές προϋποθέτουν απολεσθέντα πόλεμο. Η οικονομική κατοχή επέρχεται κατόπιν… προσκλήσεως προς τη δύναμη κατοχής!
Μάθημα δεύτερον: Η γερμανική δικαιοσύνη κατέσχε το προσωπικό Boeing 737 του διαδόχου της Ταϊλάνδης, μέχρις εξοφλήσεως οφειλής 30 εκατ. ευρώ προς γερμανική τεχνική εταιρεία που κατασκεύασε δημόσιο έργο στην Ταϊλάνδη.
Σε απλά ελληνικά, «υπάρχουν δικασταί εις το Βερολίνον» (απάντηση ενός μυλωνά του Πότσδαμ στον Μ. Φρειδερίκο).
Στην Αθήνα, όμως, ματαιώθηκε με άνωθεν παρέμβαση, επί Σημίτη, η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας για επιδικασθείσα αποζημίωση λόγω πολεμικών επανορθώσεων.
Η δουλοπρέπεια δεν έχει όρια. Με αυτήν τη λογική ούτε σήμερα, εις οίαν κατάσταση μας περιήγαγε με το απεχθές χρέος σύμπασα η πολιτική μας τάξη, η οποία δεν διανοείται καν να θέσει στο τραπέζι τις πολεμικές επανορθώσεις (162 δισ. ευρώ πλέον τόκους). Ο Ζακ Ντελπλά («Les Echos» / «Επίκαιρα», τ. 90/7-13/7/11) ανεβάζει τώρα σε 575 δισ. ευρώ αυτό το χρέος).
Το Εθνικό Συμβούλιο διεκδίκησης του χρέους τεκμηριώνει αξίωση 1,2 τρισ. ευρώ.
Εντούτοις ουδείς κινείται.
Μάθημα τρίτον: Ο καθηγητής Μπέλκερ, διευθυντής Διεθνούς Μακροοικονομίας στο Βερολίνο, σχολιάζει το ψευδώνυμο Σχέδιο Μάρσαλ (= Σχέδιο Ρόσλερ) και αποκαλύπτει τις υπερκερδοσκοπικές προσδοκίες των γερμανών επενδυτών, τις οποίες καταγράφει με στυγνή γλώσσα: «Αν οι επενδύσεις τους συνοδευθούν από αποκρατικοποιήσεις (= έτσι ονομάζουν την απόκτηση έναντι ψιχίων των φιλέτων της δημόσιας περιουσίας μας) και μείωση μισθών (= μεροκάματα Πεκίνου), τότε θα κάνουν μια πολύ επικερδή συναλλαγή» (συνέντευξή «Βήμα» 31/7/11).
Ως εδώ ο εκβιασμός. Αμέσως μετά η πεμπτουσία του μαθήματος: «Η Ελλάδα έχει σοβαρή γεωπολιτική θέση. Μέσω της Διώρυγας του Σουέζ παίζει τον ρόλο γέφυρας με τη Μέση Ανατολή». Και όπερ έδει δείξαι: «Χάρη σε αυτήν, η Γερμανία θα μπορέσει να μειώσει την εξάρτησή της από τις ασιατικές αγορές».
Όπως ομολογεί ο γερμανός αναλυτής, η Ελλάς προσφέρει την αναντικατάστατη γεωπολιτική θέση-κλειδί, με ασύγκριτα οφέλη για τη χώρα του.
Φυσικά οι ξένοι επενδυτές δεν θα έρθουν επειδή μας αγαπούν. Θα έρθουν μόνο επειδή θα κερδίσουν περισσότερα απ' ό,τι αλλού.
Δυστυχώς, όπως λέει ο Σαίξπηρ στον «Άμλετ»
«Στην έγκωμη παχύσαρκη εποχή μας,
κι η αρετή πρέπει να παίρνει απ' την κακία συμπάθιο,
να της ζητάει την άδεια ταπεινά για να της κάμει το καλό».
Η ξένη επένδυση έχει νόημα στη βάση του αμοιβαίου δικαίου οφέλους (win-win situation).
Μάθημα τέταρτον: Ο Σόιμπλε είναι του δόγματος Deutschland uber alles. Ομιλεί από θέση ηγεμονικής ισχύος, αλλά διδάσκει όσους έχουν ευήκοα ώτα:
«Η ηλιακή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί πιο αποτελεσματικά στην Ελλάδα απ' ό,τι στη Γερμανία. Η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες στον διαμετακομιστικό τομέα. Βρίσκεται στο μέσον του άξονα Δυτ. Ευρώπης και αραβοασιατικού χώρου. Το δυναμικό της Ελλάδος στον τομέα του τουρισμού και της πράσινης ενέργειας είναι πολύ μεγάλο».
Οι επισημάνσεις, ασχέτως προθέσεων, είναι οξυνούστατες και το στάδιο για αξιοποίηση αυτών των τομέων λαμπρόν.
«Βίαιος διδάσκαλος ο πόλεμος», αποφαίνεται ο μέγας Θουκυδίδης (III, 82, 2), αγριότερος ο οικονομικός, αλλά αμφότεροι διδάσκαλοι. Για μαθητές ψάχνουμε…
www.papathemelis.gr
ΠΗΓΗ: radar-gr
