Εντάξει, οι δικοί μας τόσοι είναι.
Ο ένας κηρύσσει πόλεμο καταμεσής της τουριστικής περιόδου με τους ταξιτζήδες, παίρνοντας πίσω τη ρύθμιση του συναδέλφου του - και κλείνοντας ραντεβού για συνάντηση με τους συνδικαλιστές μέσω του... Μέγκα!
Αλλά εκείνη η Ευρωπαία της...
Επιτροπής, η Αμέλια Τόρες, άκουσες τι είπε, υποβολέα;
Με την απελευθέρωση, λέει, θα πέσουν οι τιμές και θα ενισχυθεί η... ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας! Κολοκύθια στο πάτερο, βέβαια. Και ελαφρότητες ολκής.
Αν περίμενε η Ελλάδα να ξελασπώσει από τέτοια μέτρα, ακόμη και τα τρισέγγονα της κυρίας Τόρες θα μιλάνε για το ελληνικό χρέος...
Τέλος πάντων, όλοι γνωρίζουν ότι στην Ευρώπη - και αλλαχού - απελευθέρωση δεν σημαίνει «μπάτε σκύλοι αλέστε».
Στις περισσότερες πόλεις των χωρών της Ενωσης, δεν πάει ο καθένας, δίνει ένα μικρό ποσόν και γίνεται ταξιτζής...
Ξέρουν, επίσης, οι ιθύνοντες ότι δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία η πανάκριβη άδεια. Στη Νέα Υόρκη κοστίζει σήμερα γύρω στα 500.000 ευρώ. Και φυσικά μεταβιβάζεται...
Τα ξέρουν αυτά, αλλά εδώ βρήκαν μια σμπαραλιασμένη πόρτα και μπάζουν ό,τι θέλουν, για να πάρουν το μάθημά τους οι τεμπέληδες του Νότου...
Αν, λοιπόν, υπάρχει ένας αποχρών λόγος για την ασύστολη απελευθέρωση, αυτός είναι ο εξής: το σημερινό γλίσχρο μεροκάματο των ταξιτζήδων θα μοιράζεται σε περισσότερους - αν μπουν καινούργιοι στο επάγγελμα. Οπερ σημαίνει, εξίσωση προς τα κάτω. Επιβίωση στο όριο της φτώχειας...
Κατά τα λοιπά, μια σοβαρή πολιτεία θα είχε από χρόνια μεριμνήσει να ελέγχει αυστηρά τις υπαρκτές αυθαιρεσίες και παρεκβάσεις των ταξιτζήδων.
Θα φρόντιζε να εισπράττει φόρους από τις μεταβιβάσεις, να υπάρχει πόιντ-σύστεμ που θα μετράει στην ανανέωση της άδειας και αυτή να αφαιρείται σε περίπτωση υποτροπής. Οπως συμβαίνει π.χ. στη Γερμανία. Οπου απελευθέρωση δεν σημαίνει ασυδοσία της πολιτείας (ισχύουν πληθυσμιακά κριτήρια) ούτε των ταξιτζήδων...
Απλά πράγματα, αλλά αδιανόητα για το φλύαρο και ανίκανο πολιτικό δυναμικό, το γαλαζοπράσινο...
ΠΗΓΗ: enet.gr
