Του Αγγελου Στάγκου
Θα ανατρίχιασαν ακούγοντας πρόσφατη δήλωση του κ. Σόιμπλε, οι υπερευαίσθητοι Ελληνες που είναι έτοιμοι να ξιφουλκήσουν υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας, προτιμώντας τη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή, παρά...
την παράδοση των ηνίων στις Βρυξέλλες και στους εταίρους μας.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι, στο πλαίσιο της διαδικασίας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τα κράτη-μέλη που καταφεύγουν στους μηχανισμούς στήριξης είναι προτιμότερο να δέχονται περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας τους, αντί να εξοβελίζονται από το ευρώ, εννοώντας προφανώς ότι πρέπει να τίθενται υπό καθεστώς εποπτείας, αφού αδυνατούν να τα καταφέρουν μόνα τους και συνιστούν απειλή για το ευρώ.
Οι αντιδράσεις σε τέτοιες δηλώσεις είναι πλέον ακατανόητες έως υποκριτικές.
Υπενθυμίζεται ότι, μπαίνοντας η χώρα με τη θέλησή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη, συμβιβάστηκε, ταυτόχρονα, με την ιδέα του περιορισμού κυριαρχικών δικαιωμάτων της και επανειλημμένως έχει ταχθεί υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Επισημαίνεται, επίσης, ότι με επιδόσεις καταφανώς κάτω του μετρίου σε όλους σχεδόν τους τομείς έχει αποδείξει περίτρανα ότι δεν μπορεί μόνη της να διαχειρισθεί τα του οίκου της. Φτάνοντας επομένως στο σημείο να εξαρτάται ολοκληρωτικά από τρίτους για την οικονομική της επιβίωση, ο περαιτέρω περιορισμός κυριαρχικών δικαιωμάτων ήταν φυσικό επακόλουθο.
Κανείς από τους όψιμους ηρακλειδείς της εθνικής κυριαρχίας δεν ανησυχούσε και δεν διαμαρτυρόταν για τους συμβιβασμούς στα εθνικά δικαιώματα, όταν έρρεε το χρήμα από τους κρουνούς των διαρθρωτικών και άλλων ευρωπαϊκών ταμείων, που βέβαια μαζί με τα δανεικά, τα σπαταλήσαμε σε μεγάλο βαθμό σε επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις, αυξήσεις, προσλήψεις στο Δημόσιο, επιδόματα, μελέτες, σεμινάρια, επιμορφωτικά ή επικοινωνιακά προγράμματα και άλλα συναφή.
Ούτε κανείς αγανακτούσε όταν συστηματικά γράφαμε στα παλιά μας τα παπούτσια τις κοινοτικές οδηγίες και τις συνεχείς παραπομπές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, επειδή αδυνατούμε να φροντίσουμε ακόμη και τα σκουπίδια μας...
Ο πόνος για την υπεράσπιση και τον σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων έπιασε ορισμένους όταν φτάσαμε στη χρεοκοπία και απαιτείται πλέον η προώθηση μεταρρυθμίσεων στο Δημόσιο και στην οικονομία, που προ πολλού έπρεπε να είχαν γίνει.
Τώρα, δηλαδή, που απειλούνται «κεκτημένα», προκλήθηκαν οι ανησυχίες και εμφανίστηκαν ελληνικές σημαίες στις διαδηλώσεις «αγανακτισμένων». Ακόμη και καημός για την τύχη του δημοκρατικού πολιτεύματος εκδηλώθηκε.
Η δήλωση του προέδρου του ΔΣΑ, με αφορμή παρέμβαση των Βρυξελλών για την απελευθέρωση του δικηγορικού επαγγέλματος, είναι χαρακτηριστική. Καλεί την κυβέρνηση «να αναλογισθεί τις ευθύνες της και να θέσει τέλος στις έξωθεν παρεμβάσεις που βάλλουν κατά των θεσμών, προσβάλλουν τον πυρήνα της Δικαιοσύνης και έχουν στόχο την υποβάθμιση της ποιότητας της δημοκρατίας μας»...
Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που μακαρίζουν την ώρα που η χώρα εντάχθηκε στον πυρήνα της Ευρώπης, που δεν αισθάνονται να απειλείται η δημοκρατία από τους εταίρους, που αισθάνονται ανακούφιση επειδή η FRONTEX επιτηρεί τα σύνορα, που ελπίζουν ότι η ΟΥΕΦΑ θα εξυγιάνει το ποδόσφαιρο, που θέλουν επιτηρητές της τρόικας στα υπουργεία και αναμένουν με λαχτάρα εκείνους που θα βοηθήσουν στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων.
Η πραγματικότητα τους δικαιώνει!
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
