Του Γιώργου Καρελιά
Πόσο απέχουν τα κυβερνητικά πανηγύρια από την αριστερή καταστροφολογία;
Περίπου όσο χώρο χρειάζεται η κουτοπόνηρη σαμαρική Ν.Δ., για να κρύψει την ανομολόγητη χαρά της, κάθε φορά που κάποιος «έγκυρος» ξένος προβλέπει την αποτυχία, όπως και εκείνη....
Κάπως έτσι εμφανίζεται σήμερα η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, λίγες μέρες μετά το «θρίαμβο» ή την «καταστροφή» μας από τις αποφάσεις των Ευρωπαίων της προπερασμένης Πέμπτης.
Διότι, ακούγοντας και διαβάζοντας τις ένθεν και ένθεν απόψεις, μπορεί κανείς να πιστέψει ότι συνέβησαν και τα δύο: και θριαμβεύσαμε και καταστραφήκαμε!
Μέση οδός δεν υπάρχει; Εχει χαθεί η λογική; Οχι δα. Την έχουν όσοι Ελληνες έσπευσαν να επανακαταθέσουν στις τράπεζες, όσες καταθέσεις είχαν αποσύρει φοβούμενοι την «καταστροφή». Είδαν ότι αυτή δεν επήλθε, βεβαιώθηκαν ότι για κάποιο διάστημα - ίσως και ποτέ - δεν θα επέλθει κι έκαναν το αυτονόητο. Το αυτονόητο που τόσο λείπει από την καθημερινή πολιτική πρακτική, για να κυριαρχούν η υπερβολή και ο παραλογισμός.
Οι αποφάσεις, λοιπόν, ελήφθησαν και μόνο αν τεθούν - και κατανοηθούν - στις πραγματικές διαστάσεις τους θα αποβούν χρήσιμες.
Ηταν θετικές, αλλά δεν προσφέρονται για πανηγύρια. Και μόνο να αναλογιστεί κανείς τι θα συνέβαινε σήμερα, αν δεν είχαν ληφθεί (το απλούστερο: οι περίφημες αγορές θα είχαν αφηνιάσει και οι ελληνικές τράπεζες θα βρίσκονταν στα πρόθυρα της καταστροφής, με τον πανικό του κόσμου να γίνεται ανεξέλεγκτος), αρκεί για να διαπιστωθεί η θετική πλευρά τους.
Κι ενώ τις πρώτες μέρες Παπανδρέου και Βενιζέλος τα πήγαν καλά στη διαχείριση του θέματος (ανάλυση των θετικών και χαμηλοί τόνοι), ήρθε η ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με ένα κλικ παραπάνω στους πανηγυρισμούς, και το χάλασε.
Η χώρα και οι πολίτες έχουν ανάγκη από αισιοδοξία, να ξεφύγουν έστω λίγο από το κλίμα της καταστροφολογίας, αλλά μέχρι εκεί.
Η χώρα εξασφάλισε τα δανεικά που χρειάζεται τα επόμενα χρόνια, θα ξεπληρώσει με καλύτερους όρους (μεγαλύτερο διάστημα αποπληρωμής, μικρότερο επιτόκιο), αλλά δεν έλυσε το πρόβλημα του χρέους της.
Και επ' αυτού δεν πρέπει να υπάρχει πεδίο για καλλιέργεια ψευδαισθήσεων. Ισως, μάλιστα, πρέπει να αρχίσει να καλλιεργείται το έδαφος για μια πιο ριζική λύση αργότερα.
Αυτό που έγινε τώρα (ένα μικρό «κούρεμα», δηλαδή ένα είδος «χρεοκοπίας», την οποία κανείς δεν κατάλαβε), με τρόπο οργανωμένο και σε συνεννόηση και όχι με τις προτεινόμενες από κάποιους «μαγκιές», μπορεί να γίνει αργότερα σε μεγαλύτερο βαθμό. Ωστε η χώρα να απαλλαγεί από ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους της, να πάρει βαθύτερη ανάσα και να μη ζει με την ψυχή στο στόμα.
Αυτά πρέπει να κάνει η κυβέρνηση από εδώ και πέρα, παραμερίζοντας κάθε πειρασμό για αχρείαστη θριαμβολογία.
Για την αντιπολίτευση τι να πει κανείς;
Οι της Ν.Δ., αφού είδαν ότι δεν επαληθεύτηκαν οι κινδυνολογικές προβλέψεις τους (ο Τρισέ δεν... έκανε τη χάρη στον Σαμαρά να επιμείνει ώς το τέλος ότι δεν θα χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες, εφόσον οι οίκοι αξιολόγησης χαρακτηρίσουν την ελληνική οικονομία «επιλεκτικώς» χρεοκοπημένη), τώρα ψάχνουν ανά την υφήλιο, να βρουν άρθρα ξένων εφημερίδων, που να «προβλέπουν» την αποτυχία της Ελλάδας, για να τα πλασάρουν στο (ελληνικό) πόπολο ως δική τους «δικαίωση».
Σαν να λέμε, θέλει η Ν.Δ. να κρυφτεί (να μη φανεί ότι χαίρεται με τέτοιες «προβλέψεις») και η χαρά δεν την αφήνει!
Αυτή είναι η κουτοπόνηρη αντιπολίτευση, η οποία εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα. Σε όλες τις αλλαγές τασσόταν «υπέρ επί της αρχής». Ομως, στη συνέχεια πρόσθετε κάμποσα «αλλά» και η θέση της γινόταν «κατά».
Για παράδειγμα, τάσσεται «υπέρ» της απελευθέρωσης του επαγγέλματος των αυτοκινητιστών ταξί, αλλά οι προϋποθέσεις που βάζει στη συνέχεια, και κυρίως η στάση των στελεχών της ουσιαστικά αβαντάρουν τον ηγέτη της συντεχνίας κύριο Θύμιο - ευλόγως, δικό τους παιδί είναι - ώστε όλα να (μην) αλλάξουνε κι όλα να μείνουν ίδια!
Αγωνιστές...
Διάφοροι «αγωνιστές» σπάνε ό,τι βρουν στην πλατεία Συντάγματος και στα πέριξ, ακόμα και τα μάρμαρά της και τα αγάλματά της.
Αλλοι «αγωνιστές» την έχουν μετατρέψει σε τσαντίρι και υπαίθριο βόθρο παριστάνοντας τους «αγανακτισμένους».
Οι ιδιοκτήτες ταξί δεν αρκούνται να κλείνουν το υπουργείο του Ραγκούση, κλείνουν αεροδρόμια και λιμάνια. Ρίχνουν λάδια στο δρόμο, για να μην μπορούν να περάσουν οι τουρίστες.
Μια θερινή εικόνα της αθάνατης Ελλάδας του παραλογισμού και του εκφυλισμού. Ο «αγώνας» συνεχίζεται...
ΠΗΓΗ: enet.gr
