Είναι γνωστό ότι ο νέος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης από τα μέσα του 2013 μαζί με τη συμφωνία Euro Plus ενδυναμώνουν την οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης, η οποία θα συνίσταται πλέον σε μια συντονισμένη οικονομική πολιτική οιονεί ομοσπονδιακού τύπου, χωρίς όμως τη...
δημοσιονομική αλληλεγγύη που ισχύει στις ομοσπονδιακές χώρες, ενώ μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης θα ενεργοποιείται ο μηχανισμός στήριξης.
Προφανώς, τα όρια άσκησης επεκτατικής πολιτικής, από οποιαδήποτε χώρα-μέλος της ευρωζώνης, θα ορίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο,
ενώ οποιαδήποτε γενναιοδωρία στη διανομή του εισοδήματος μέσω εισοδηματικής ή κοινωνικής πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, θα καθορίζεται αποκλειστικά από τις δυνατότητες κάθε εθνικής οικονομίας (παραγωγικότητα) χωρίς στήριξη σε δανεισμό ή σε μαζικές μεταβιβάσεις από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Προκειμένου, μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης να ενταχθεί σ' αυτόν το μηχανισμό στα μέσα του 2013, που θα την εξασφαλίσει από τη χρεοκοπία, θα εξεταστεί κατά πόσο το χρέος της είναι βιώσιμο και προφανώς πόσο είναι διατεθειμένη να σεβαστεί όλους τους περιορισμούς αλλά και τις δυνατότητες που προσφέρει η συμφωνία Euro Plus.
Αν το χρέος μιας χώρας-μέλους δεν είναι βιώσιμο, τότε θα κουρευτεί με διαδικασίες που δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί.
Μπροστά σ' αυτή την προοπτική, η Ε.Ε. προσαρμόζει τη συμπεριφορά της έναντι της χώρας μας προσφέροντας ένα νέο δάνειο, ώστε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της μέχρι το 2014.
Παράλληλα, οι ιδιώτες δανειστές προσπαθούν να απαλλαγούν από τα ελληνικά ομόλογα όχι μόνο από τον φόβο της χρεοκοπίας αλλά και για να μην υποστούν το «κούρεμα» τη στιγμή της ένταξης της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό.
Οι ισχυρές χώρες της ευρωζώνης προσπαθούν να επιτύχουν τη συμμετοχή των ιδιωτών δανειστών (τραπεζών και άλλων οργανισμών) στο νέο δάνειο προς τη χώρα μας, προκειμένου να μην επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοί τους και ταυτόχρονα να διασφαλίσουν την είσπραξη των δανείων τους, προσφέροντας κάποιες διευκολύνσεις.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η γαλλική πρωτοβουλία, που εκδηλώθηκε πρόσφατα και συνίσταται στην εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών στο νέο δάνειο προς τη χώρα μας με τη μορφή αγοράς νέων ελληνικών ομολόγων διάρκειας 30 ετών που θα καλύπτει το 50% του χρέους, το οποίο θα προκύψει από τη λήξη των παλαιών ομολόγων μέχρι το 2014, με επιτόκιο 5,5% και μια προσαύξηση ανάλογη με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα 30 χρόνια. Προτείνεται από το υπόλοιπο 50%, να εισπραχθεί άμεσα μόνο το 30% και το 20% να εξασφαλιστεί μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού.
Με τη γαλλική πρωτοβουλία συντάσσεται μάλλον και η Γερμανία.
Ολα αυτά, με την προϋπόθεση ότι οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης θα συμφωνήσουν ότι δεν πρόκειται για μερική χρεοκοπία με τις γνωστές συνέπειες.
Βεβαίως, οι όροι (κυρίως το επιτόκιο) είναι και πάλι επαχθείς.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, για να εξασφαλίσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση μέχρι το 2014 και να αποφύγει την άμεση χρεοκοπία, πρέπει μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος να αναλάβει την πιστή εφαρμογή του, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, και παράλληλα να προχωρήσει άμεσα σε μια νέα δανειακή σύμβαση για την εκταμίευση του νέου δανείου.
Το μεγάλο στοίχημα είναι αν η χώρα μας θα φθάσει χωρίς ανεπανόρθωτες απώλειες μέχρι τον νέο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό το 2013-2014.
Η πρωτοβουλία που εκδηλώθηκε πρόσφατα για μια αναπτυξιακού τύπου ευρωπαϊκή συνδρομή, μπορεί να βοηθήσει σ' αυτό το ηράκλειο έργο.
Του ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΟΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ. Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών nmarav@pspa.uoa.gr
ΠΗΓΗ: enet.gr
