Σαν αχνό φωτάκι στην ανεμοθύελλα.
Κάπως έτσι έμοιαζε το χθεσινό βράδυ, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές...
Αν ισχύουν κάποια από αυτά που μετέδιδαν τα πρακτορεία και οι δίαυλοι, το μείζον που προκύπτει, έχει δύο πτυχές θετικές....
Πρώτον, ότι θα υπάρξει απόφαση.
Και δεύτερον ότι η απόφαση αυτή συνιστά, στην ουσία, πλήρη αναίρεση της λογικής, η οποία οδήγησε στη θλιβερή και ολέθρια επιλογή του Μνημονίου.
Πρόκειται για έμπρακτη αυτοκριτική της Ενωσης.
Κάνει - φαίνεται ότι θα κάνει - εκείνα που θα έπρεπε να αποφασίσει από την πρώτη στιγμή.
Χρονική επιμήκυνση του τότε υφισταμένου χρέους και ανεκτό επιτόκιο. Ετσι ώστε να αναπνεύσει η χώρα και να μπορεί, με το δάνειο των 110 δισ., αφενός να αποπληρώνει σταδιακά το χρέος και αφετέρου να μην πληγεί από την καταστροφική ύφεση...
Αυτά δεν έγιναν όταν έπρεπε. Οι εταίροι λειτούργησαν τιμωρητικά και ιδιοτελώς: η βοήθεια που προσέφεραν στην Ελλάδα ισοδυναμούσε με απροκάλυπτη τοκογλυφία.
Και το χειρότερο: καθώς δεν είχαν συναισθανθεί την κρισιμότητα της κατάστασης ούτε τις επιπτώσεις στην Ευρωζώνη, δεν είδαν ότι η άθλια συνταγή που επέβαλαν, και την οποία δέχθηκε ασυζητητί η κυβέρνηση, οδηγούσε τη χώρα στην άβυσσο.
Και επέμεναν! Παρ' ότι έβλεπαν ότι «δεν βγαίνει» το πρόγραμμα, συνέχιζαν να το υπερασπίζονται ακόμη και στις πλέον ολέθριες πτυχές του. Ετσι έφθασαν στο δήθεν σωτήριο Μεσοπρόθεσμο, τη συνδρομή αθλίων εκβιασμών και άσαρκων διαβεβαιώσεων...
Το αχνό φως που φάνηκε χθες το βράδυ δεν προσφέρεται για ανοηταίνοντες πανηγυρισμούς.
Συνιστά, υπό προϋποθέσεις, επιβιωτικό ίχνος.
ΠΗΓΗ: enet.gr
