Για την Ελλάδα, οι χθεσινές αποφάσεις της συνόδου κορυφής είναι τόσο θετικές, όσο μια επιτυχημένη χημειοθεραπεία σε ένα ετοιμοθάνατο καρκινοπαθή: αποτρέπουν το θάνατο του, χωρίς όμως να τον γιατρεύουν.
Η ελάφρυνση των όρων αποπληρωμής του πρώτου, περσινού πακέτου...((επιμήκυνση της διάρκειας από 7,5 σε 15 ή και 30 χρόνια, με παράλληλη μείωση του επιτοκίου), η επαγγελία ενός ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ, σχεδόν 65 χρόνια μετά αυτό που είχε εκπονηθεί για την σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο Ελλάδα της δεκαετίας του 40, κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, αποτελώντας και έμμεση παραδοχή, ότι τα διάφορα μνημόνια ήταν τιμωρίες, όχι προγράμματα βοήθειας ή σωτηρίας.
Ίσως, το πιο σημαντικό αποτέλεσμα, είναι αυτό που δεν έκρυψε ο πρωθυπουργός στην συνέντευξη τύπου που έδωσε αμέσως μετά, όταν υπογράμμιζε ότι «η αποψινή απόφαση δίνει ένα ισχυρό μήνυμα στήριξης του τραπεζικού τομέα» : οι ελληνικές τράπεζες εξασφαλίζουν την απαραίτητη στήριξη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε περίπτωση που οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης κηρύξουν την Ελλάδα χρεοκοπημένη, και έτσι αποφεύγεται, προς το παρόν τουλάχιστον, αυτό για το οποίο προειδοποιούσε χθες η γερμανική Die Welt: ανεξέλεγκτη κοινωνική αναταραχή και χάος.
Στην πραγματικότητα όμως, το ελληνικό πρόβλημα κάθε άλλο παρά έχει επιλυθεί.
Το ελληνικό χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο αν δεν «κουρευτεί» και μάλιστα πολύ γενναία, ενώ στο ήδη υπάρχον προστίθενται ακόμη 109 δις του νέου δανειακού πακέτου που ανακοινώθηκε χθες, έστω και αν προσφέρεται με καλύτερους όρους από το περσινό. Και παρ ότι ακόμη και η Μέρκελ καταλαβαίνει πλέον ότι η συνταγή των μνημονίων οδήγησε τη χώρα στην ύφεση, την ανεργία και στα πρόθυρα της κοινωνικής έκρηξης, κανείς δεν έχει σοβαρές προτάσεις, εκτός από τις ασαφείς αναφορές περί ανάπτυξης ή τις μπαρούφες των 50 δις που τάχα θα αποφέρουν οι ιδιωτικοποιήσεις, για το πως η Ελλάδα θα μπορέσει να ορθοποδήσει.
Άλλωστε, το χθεσινό ιατρικό συμβούλιο των Βρυξελλών, μπορεί να καμωνόταν ότι είχε θέμα τον Έλληνα ασθενή, αλλά στη πραγματικότητα το μέλημα του ήταν, πως η αρρώστια δεν θα μεταδοθεί στην μεγάλη κυρία που νοσηλεύεται τις τελευταίες εβδομάδες στο διπλανό θάλαμο, δηλαδή την Ιταλία. Γι αυτό και η υποτίθεται άμεσα ενδιαφερόμενη, δηλαδή η ελληνική ηγεσία, δεν κλήθηκε παρά για να τής ανακοινωθούν οι αποφάσεις που είχαν πάρει τη προηγουμένη οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας, που συνεδρίαζαν για ώρες παρέα με τον διοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Οι σχετικές αναφορές του κ. Παπανδρέου για τις σκληρές διαπραγματεύσεις τις οποίες υποτίθεται ότι διεξήγαγε η ελληνική πλευρά είναι, το λιγότερο, υπερβολικές. Η ελληνική κυβέρνηση δεν πήγε στις Βρυξέλλες με επεξεργασμένη, ολοκληρωμένη πρόταση για το πρόβλημα της χώρας και της ευρωζώνης, την οποία θα έπρεπε να είχε «ζυμώσει» από πριν στους κύκλους των Βρυξελλών, αλλά και την ευρωπαϊκή και ελληνική κοινή γνώμη. Όσο για τις συγκεκριμένες προτάσεις που είχε διατυπώσει( ευρωομόλογα, φόρος στις συναλλαγές) απορρίφθηκαν μετά πολλών επαίνων.
Στη πραγματικότητα, τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την Ελλάδα, εξυπηρετούσαν την ανάγκη αυτού του «μεγάλου σόου», που τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης καλούσαν την Μέρκελ να διοργανώσει στις Βρυξέλλες: μια επίδειξη δηλαδή ευρωπαϊκής συνοχής και αλληλεγγύης που θα απέτρεπε τις αγορές να επιτεθούν στην Ιταλία, κάτι που με τη σειρά του θα αποτελούσε θανάσιμο κίνδυνο για όλη την ευρωζώνη.
Απ αυτήν την άποψη, οι αποφάσεις της συνόδου είναι σχεδόν απογοητευτικές.
Για μια ακόμη φορά οι υποτιθέμενοι ηγέτες της Ευρώπης, δίνουν τη πρωτοβουλία των κινήσεων στους αμερικανικούς, διεφθαρμένους οίκους αξιολόγησης.
Στο σημείο αυτό είναι χαρακτηριστικές και οι απαντήσεις που έδωσαν στις σχετικές ερωτήσεις για το πως θα αντιδράσουν αν η Ελλάδα κηρυχθεί σε κατάσταση επιλεκτικής χρεοκοπίας: «βλέποντας και κάνοντας». Το πιθανότερο είναι λοιπόν ότι, μετά τη πρώτη ενημερωτική ευφορία από τις τηλεοπτικές πιρουέτες του Σαρκοζί, οι κερδοσκόποι θα πάρουν τη σκυτάλη και η κρίση θα συνεχισθεί.
Είναι όπως σε κάποια παιδικά, επιτραπέζια παιχνίδια: ενάμιση χρόνο μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα και την ζώνη του ευρώ, η Ευρώπη επιστρέφει ξανά στο σημείο της αφετηρίας, αλλά αποδυναμωμένη.
Με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να έχουν μπει στο κλαμπ των προβληματικών, με το οποίο φλερτάρουν Ιταλία και Ισπανία, τη κοινή γνώμη των πλουσίων χωρών να τα έχει βάλει με τους τεμπέληδες των χωρών και την Ελλάδα στα γόνατα. Από μια κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση χωρίς προηγούμενο, στα 37 χρόνια που κλείνουν αυτές τις μέρες από την πτώση της δικτατορίας.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
