Από την αρχή κιόλας της κρίσης, οι µισάνθρωποι της ολιγαρχίας του χρήµατος, που απεχθάνονται τα ελλείµµατα, τάχθηκαν κατά της ανάπτυξης (που ωφελεί τους πολλούς) και υπέρ της λιτότητας (που ωφελεί τους λίγους).
Οι πολιτικές ηγεσίες παντού επέλεξαν τη στάση της ελάχιστης αντίστασης... προσχωρώντας τελικά στην άποψη των µισανθρώπων (γι’ αυτό ακριβώς, σήµερα οδεύουµε σε µία ακόµη βαθύτερη κρίση).
Ακόµη και η Ευρώπη, που είχε αποκτήσει φήµη για το κοινωνικό πρόσωπό της, απέδειξε πως αυτό δεν ήταν πρόσωπο αλλά προσωπείο, µεταλλασσόµενη από Τζέκυλ σε Χάιντ.
Και παίζει σήµερα κι αυτή το µοναδικό παιχνίδι που έχει την έγκριση αυτών των µισανθρώπων: το παιχνίδι της δηµοσιονοµικής λιτότητας.
Τίνος είναι αυτά τα λόγια;
«Οι δηµοσιονοµικές προκλήσεις εξακολουθούν να εκθέτουν την ανάκαµψη σε σοβαρούς κινδύνους. Οι ανησυχίες επικεντρώνονται στις δηµοσιονοµικές ανισορροπίες των χωρών της ζώνης του ευρώ».
Σε µετάφραση: κάποιες ευρωπαϊκές χώρες εκθέτουν την ανάκαµψη σε σοβαρό κίνδυνο, επειδή δεν σφίγγουν το ζωνάρι στον λαό τους τόσο όσο άλλες.
Τίνος είναι λοιπόν αυτό το κείµενο;
Αν έφερε την υπογραφή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα γινόταν απολύτως πιστευτό.
Οµως δεν είναι παρά ένα απόσπασµα από την Εκθεση για την Παγκόσµια Οικονοµία (17 Ιουνίου), που φέρει την υπογραφή του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου.
Τόσο πολύ έχει σήµερα µεταλλαχθεί η ευρωπαϊκή οικονοµική πολιτική, που µοιάζει µε εκείνη του παγκόσµιου µπαµπούλα. Με µπαµπούλα παροµοίασε τις προάλλες αυτή την πολιτική και ο πρόεδρος της ευρωζώνης Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Και ζήτησε την κατά 100% ευρωπαϊκή χρηµατοδότηση των ελληνικών αναπτυξιακών προγραµµάτων, επειδή, όπως είπε, «σήµερα παίζουµε µε τη φωτιά».
Το παραπάνω απόσπασµα του ∆ΝΤ δεν έχει βέβαια καµιά σχέση µε την πραγµατική οικονοµία. ∆εν είναι παρά µια ιδεολογική πρόταση που στηρίζει τις εφαρµοζόµενες πολιτικές, ακόµη και παρά τις έντονες λαϊκές αντιδράσεις.
Ο µοναδικός κίνδυνος από τη δηµοσιονοµική λιτότητα είναι η ανεπαρκής ανάπτυξη παντού.
Οι προβληµατικές χώρες της ευρωζώνης παραµένουν προβληµατικές, επειδή δεν µπορούν να αναπτυχθούν. Και δεν µπορούν να αναπτυχθούν, επειδή οι κυβερνήσεις τους καταπνίγουν κάθε ίχνος ζωής στην οικονοµία, µε περικοπές στις δηµόσιες δαπάνες που δεν επιτρέπουν ούτε στον ιδιωτικό τοµέα να αναπτυχθεί.
Μέσα στη «φωτιά» αυτή, µια χώρα που κάποτε το ήθελε πολύ, η Τουρκία, δεν δείχνει σήµερα καµιά βιασύνη να πηδήξει. «Είµαστε πολύ ευτυχείς που δεν αποτελούµε µέρος του ευρώ», λέει ο τούρκος βουλευτής Σουάτ Κινικλίογλου. Ποιος θα µπορούσε να του δώσει άδικο; Η ευρωπαϊκή οικονοµία χειροτερεύει, η τουρκική οικονοµία προοδεύει. Η ευρωπαϊκή οικονοµία οπισθοδροµεί, η τουρκική οικονοµία προχωρεί (ανάπτυξη 9% πέρυσι, ανάπτυξη 10% φέτος).
«Η οικονοµική συνεργασία που είναι βασισµένη στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόµισµα θα ανήκει σύντοµα στην Ιστορία», λέει ο τούρκος πρώην υπουργός Εξωτερικών Σουκρού Γκιουρέλ.
Είναι φυσικό, µια χώρα που δεν ζει ούτε στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο, να µη θέλει να διακινδυνέψει να βρεθεί στην Κόλαση, µε την αβέβαιη υπόσχεση πως κάποτε θα ζήσει στον Παράδεισο.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
