Κατασκευάζοντας επί χρόνια τον Φόβο, η εξουσία τον επισείει όταν χρειάζεται (ιδίως στις επωφελείς για την ίδια κρίσεις που η ίδια δημιουργεί).
Κι έτσι, εν μια νυκτί (στην κυριολεξία) το 2008 το Κογκρέσο στις ΗΠΑ υπερψήφισε τον νόμο Μπους-Πόλσον-Γκόλντμαν Σακς που παρέδωσε στις τράπεζες 700 δισ. ιδρώτα του Αμερικανικού λαού.
Ενα σκαστό Οικονομικό Πραξικόπημα. Για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό η οργή των..
Αμεριακανών άρχισε τότε να βουίζει. Ακούγοντας αυτό το βουητό η Γκόλντμαν Σακς και οι συν αυτή τράπεζες, άρχισαν να χρηματοδοτούν τον Ομπάμα. Κυρίως η Γκόλντμαν Σακς.
Σήμερα το Οικονομικό Πραξικόπημα (κάθε άλλο παρά στιγμιαίο) επαναλαμβάνεται. Ομως η βουή των Αμερικανών έχει κατακάτσει. Το πέρασμα απ' τον Μπους στον Ομπάμα πάει να γίνει πέρασμα απ' τον Ομπάμα στον Ομπάμα και οι μπίζνες as usual - οι πολλοί Αμερικανοί συνεχίζουν να φτωχαίνουν. Σκόνη οι προεκλογικές υποσχέσεις του Ομπάμα, σκόνη με ολίγη στάχτη από Οσάμα! Τι απλοϊκό, τι γελοίο και πόσον αποτελεσματικό!
«Θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο μου» δήλωσε ο Μίκης, απαντώντας σε κατηγορίες για αντισημιτισμό διαφόρων αδαών τε και ουτιδανών.
Πολλοί πολίτες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν υποστεί τέτοιες συκοφαντίες από «βρώμικα σκουλήκια» και θρασύδειλους ιούς, προκειμένου να ακυρώνεται κάθε κριτική στον σιωνισμό, στον ιμπεριαλισμό, αλλά και στον καθ' ημάς «εκσυγχρονισμό».
Πολλοί πολίτες, πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι έχουν υποστεί κατά κόρον τις ρετσινιές του «αντισημίτη», του «ρατσιστή» και του «εθνικιστή».
Παρ' ότι δημοκρατικοί, αντιφασίστες και κομμουνιστές οι ίδιοι - ιδιότητες που απάδουν από χέρι τέτοιων κατηγοριών, εν τούτοις τις έχουν λουστεί, κυρίως από παπαγαλάκια του καθεστώτος κι άλλα κνώδαλα που έχουν κάνει καριέρα βρίζοντας και συκοφαντώντας όσους αντιστάθηκαν κι αντιστέκονται σε κρίσιμες επιλογές της εξουσίας, απ' το Σχέδιον Ανάν ώς το Μνημόνιο.
Ανάμεσα στους συκοφάντες κι ορισμένοι ανερυθρίαστοι «αριστεροί» της καθεστωτικής κι εκφυλισμένης Αριστεράς, οι οποίοι όχι μόνον επικρότησαν «ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς» τότε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν) και τώρα (Λιβύη), αλλά εξακολουθούν να αβαντάρουν τους νεοταξίτες, συκοφαντώντας για «φαιοκόκκινους», «εθνικοπαράφρονες» και «αντιαμερικανούς» όσους αριστερούς παραμένουν αντιφασίστες, αντιιμπεριαλιστές και αντισιωνιστές.
Κι όμως! για όλους αυτούς τους συμμάχους του νεοφιλελευθερισμού και της νεοταξίτικης στρατηγικής, οι αγκαλιές ενός μέρους της Αριστεράς στον ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ και στη Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη παραμένουν ορθάνοιχτες και θερμές...
Παράδοξον; όχι! Φυσιολογικόν απότοκο επιλογών στη βάση των δημοσίων σχέσεων, της επικοινωνιακής εξάρτησης, των «κολλητών» κι όχι στη βάση των αρχών, της ιδεολογίας και της αξιοπρέπειας...
Το ερώτημα (μάλιστα εν μέσω κρίσης αδυσώπητο) είναι για πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η στάση της Αριστεράς απέναντι σε αυτούς που την ακυρώνουν;
Πόσο ακόμα θα κλείνει τα μάτια σε αυτόν τον εσμό που τη μιαίνει και τη μειώνει άλλοτε χάριν μιας «παλιάς φιλίας», άλλοτε για να συνεχίζουν την καριέρα τους ορισμένοι κι άλλοτε διότι η αμάθεια εκλαμβάνεται, από άλλους ακόμα πιο αμαθείς, ως πρωτοπόρα και ρηξικέλευθη σκέψη; (υπόθεση «Ρεπούση», 1821 του ΣΚΑΪ κι άλλα).
Με τραγελαφικά αποτελέσματα: να βρίσκεται η Αριστερά ουραγός και παρακολούθημα κυβερνητικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., αμήχανη στην καλύτερη και υποκριτική στη χειρότερη.
Χιλιοειπωμένα όλα αυτά αλλά και πολύς ο καιρός που αυτός ο εκφυλισμός δηλητηριάζει αυτόν τον χώρο κι ακόμα περισσότερη η επιμονή της κερδώας (για κάποιους) ευήθειας.
Πάλι αύριο το πρωί θα βρεθεί ο μαλάκας που θα πει: «Ο Μίκης είναι αντισημίτης».
Ετσι, χωρίς κανένα επιχείρημα.
Επειδή το άκουσε, επειδή του το είπαν, έτσι στο λέγε-λέγε-λέγε που θρέφει τον φασισμό κι ορισμένους αλήτες στον χώρο των ΜΜΕ, της τέχνης και των ΑΕΙ, εκεί δηλαδή που παίζεται το παιχνίδι της ιδεολογικής κυριαρχίας...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.V.2011 stathis@enet.gr
ΠΗΓΗ: enet.gr
