Για τις Ηνωμένες Πολιτείες η είδηση δεν παρουσιάζει τίποτε το περίεργο. Η χώρα έχει εγκρίνει την πώληση και κατανάλωση κρέατος και γάλακτος από κλωνοποιημένα ζώα, χωρίς μάλιστα την υποχρέωση να αναφέρεται η προέλευσή τους. Αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου...
απαγορεύεται η κλωνοποίηση, δεν απαγορεύεται η εισαγωγή των προϊόντων της!
Η κλωνοποίηση των ζώων για τη δημιουργία προϊόντων με στόχο την κατανάλωσή τους δεν αποτελεί ένα απλό θέμα, αλλά τα τελευταία περίπου 15 χρόνια, από τη γέννηση του πρώτου κλωνοποιημένου θηλαστικού, της προβατίνας Ντόλι, ως σήμερα έχει απασχολήσει και συνεχίζει να απασχολεί πλήθος επιστημόνων, κυβερνήσεων και πολιτών.
Κάποιοι μιλούν για μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε καλύτερη και ποιοτικότερη παραγωγή, σώζοντας ζώα από ασθένειες και ταλαιπωρία, αλλά και τις υπανάπτυκτες χώρες από τον υποσιτισμό. Στον αντίποδα, άλλοι μιλούν για γενετική ισοπέδωση των διαφορετικών ζώων, για προβλήματα υγείας των κλώνων, για καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και για πιθανούς μακροπρόθεσμους κινδύνους ακόμη και για την ανθρώπινη υγεία.
Πρόκειται για ένα κουβάρι μπερδεμένο, το οποίο μπλέκεται ακόμη περισσότερο μέσα από ασαφή νομικά πλαίσια και διατροφικά σκάνδαλα. Να κλωνοποιεί λοιπόν κανείς ή να μην κλωνοποιεί... ζώα για κατανάλωση; Ιδού η μεγάλη απορία που έχει άμεσο αντίκτυπο στο... τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων.
Πώς γίνονται οι κλώνοι;
Η κλωνοποίηση αποτελεί μια διαδικασία κατά την οποία ένας ολόκληρος οργανισμός αναπαράγεται από ένα και μόνο σωματικό κύτταρό του (η τεχνική αυτή που είναι και η συμβατική μέθοδος κλωνοποίησης, ονομάζεται πυρηνική μεταφορά σωματικού κυττάρου). Ο πυρήνας του κυττάρου αυτού εισάγεται μέσα σε ένα απύρηνο ωάριο και οι ειδικοί με χρήση ενός «ηλεκτροσόκ» ή κάποιας χημικής μεθόδου πυροδοτούν τη διαίρεση των κυττάρων τα οποία αρχίζουν να συμπεριφέρονται όπως τα εμβρυϊκά. Το έμβρυο που προκύπτει εισάγεται στη μήτρα φέρουσας μητέρας και ο οργανισμός που έρχεται στη ζωή αποτελεί ένα πιστό γενετικό αντίγραφο του οργανισμού που έδωσε το σωματικό κύτταρο.
Οι πρώτες επιτυχημένες προσπάθειες κλωνοποίησης αφορούσαν βατράχους οι οποίοι όμως είχαν προέλθει από τη χρήση εμβρυϊκών και όχι ενηλίκων κυττάρων. Η γέννηση της διάσημης προβατίνας Ντόλι, του πρώτου κλωνοποιημένου θηλαστικού στο Ινστιτούτο Ρόσλιν της Σκωτίας το 1996, άνοιξε μια νέα εποχή στην κλωνοποίηση, αφού η διαδικασία επετεύχθη με χρήση ενηλίκου κυττάρου μαστικού αδένα και όχι εμβρυϊκού κυττάρου. Η Ντόλι σήμανε έναν... οργασμό κλωνοποίησης ζώων και οι επιστήμονες έχουν πλέον επιτύχει να κλωνοποιήσουν δεκάδες άλλα είδη, όπως βοοειδή, αίγες, κουνέλια, ποντίκια, γάτες, άλογα, χοίρους, ελάφια.
Η διαδικασία σε κάποιες περιπτώσεις ακολουθήθηκε για τη διάσωση ζώων που κινδύνευαν με εξαφάνιση, ενώ κλωνοποίηση εφαρμόζεται και στην ιατρική- πρόκειται για την αποκαλούμενη θεραπευτική κλωνοποίηση- με στόχο τη λήψη βλαστικών κυττάρων για αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών.
Υπάρχει όμως και ένα μεγάλο πεδίο που φέρει τον τίτλο της κλωνοποίησης ζώων με σκοπό την κατανάλωση των προϊόντων τους από τον πληθυσμό. Και σε αυτό το σημείο έχει δημιουργηθεί ένα άλλο... πεδίο διαμάχης λαμπρό μεταξύ επιστημόνων, αρμοδίων οργανισμών και ρυθμιστικών αρχών, οι αποφάσεις των οποίων μας αφορούν όλους.
Υπάρχουν χώρες όπως οι ΗΠΑ όπου ο πληθυσμός καταναλώνει και με την επίσημη... βούλα τους κλώνους και τα προϊόντα τους. Η Ευρώπη δείχνει να ανθίσταται (τουλάχιστον ως έναν βαθμό), αφήνοντας όμως «παράθυρα» για είσοδο των κλωνοποιημένων προϊόντων στην τροφική αλυσίδα από την... πίσω πόρτα.
ΠΗΓΗ: το βημα on-line
