Η κρίση στην Ελλάδα άρχισε το 2008, τότε που ο Κ.Καραμανλής δήλωνε, ότι η Ελλάδα απέφυγε την κρίση και ο Αλογοσκούφης έδινε 28 δισεκατομμύρια πεσκέσι στις τράπεζες. Η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολιτική της, δημιούργησε στη χώρα ένα τεράστιο πρόβλημα. Η επόμενη, του ΠΑΣΟΚ, το...
μετέτρεψε σε καταστροφή.
Το 2010 διαγνώσανε την κρίση ως κρίση ελλειμμάτων.
Την αντιμετώπισαν με τρόπο, που την μετέτρεψε σε κρίση χρέους. Το τελευταίο εκτινάχθηκε στα 164% του ΑΕΠ. Με την πολιτική που εφαρμόστηκε εντατικοποιήθηκε η άνιση κατανομή εισοδημάτων και πλούτου της χώρας. Συντρίφτηκαν συντάξεις και μισθοί. Μεσαία εισοδήματα και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η κρίση αποδείχτηκε ως κρίση πολιτικής και δυσλειτουργίας του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού συνολικά. Η ύφεση άρχιζε να κάνει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο. Η Βόρειος Κορέα, που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ συνεχιζόμενης ύφεσης (1990-1998), είχε σωρευτικά πιο περιορισμένες απώλειες από ότι η Ελλάδα μέσα στα πέντε τελευταία χρόνια.
Τώρα που οδεύει η Ελλάδα στο έκτο χρόνο ύφεσης, που τα εισοδήματα των μισθωτών είναι μικρότερα σε πραγματική αγοραστική αξία από την ημερομηνία ένταξης στην ΕΕ, η κυβέρνηση της ΝΔ ανακάλυψε, ότι η κρίση δεν είναι οικονομική ή κοινωνική. Είναι, έτσι μας λέει μαζί με τα μέσα ενημέρωσης των τραπεζιτών και της διαπλοκής, κρίση εμπιστοσύνης των δανειστών απέναντι στην Ελλάδα.
Υποστηρίζουν, ότι το εθνικό σχέδιο πρέπει να έχει ως κύριο στόχο, να μας «εμπιστεύονται οι δανειστές» εξωτερικού. Δεν τους ενδιαφέρει καν, αν αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται, καταστρέφει τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Το κύριο είναι να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της τρόικας και του Βερολίνου.
Το 2010 «ανακάλυψαν» νέο εχθρό για τη χώρα, προκειμένου να κρύψουν τη διαπλοκή και τα ξένα αφεντικά. Υψωσαν το δάκτυλο του καταδότη και έδειξαν το δημόσιο και τους δημόσιους υπάλληλους. Έδωσαν θέαμα και θύμα στο πλήθος, για να ξεχάσει ποιοι και πώς έφεραν τη δυστυχία. Λαθρέμποροι, φοροφυγάδες, εισφοροκλέπτες, φοροκλέπτες, απατεώνες, άνθρωποι της μαύρης οικονομίας, όσοι ξεπλένουν βρώμικα χρήματα και οι ολιγάρχες χαμογελούσαν με ικανοποίηση. Για πρώτη φορά στον κόσμο μια τόσο βαθιά κρίση δεν έχει θύμα έστω και έναν από αυτούς. Αντίθετα, επί παραδείγματι, όταν ξέσπασε στις ΗΠΑ η κρίση το 2008, μεγάλες τράπεζες και βιομηχανίες έκλεισαν. Επιχειρηματίες και τα βαποράκια τους μπήκαν στη φυλακή.
Σε κάθε καμπή της κρίσης μεγάλωναν τα ψέματα. Στα πρώτα μέτρα ειπώθηκε, ότι αυτά είναι τα πρώτα και τα τελευταία. Στα επόμενα ουδείς εκ των Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλο, Παπαδήμο και Σαμαρά δεν τόλμησε να πει ξανά, ότι ήταν «τα πρώτα μέτρα». Αλλά με όρκους και ύφος παρθένων υποσχέθηκαν κάθε φορά, ότι θα ήταν τα τελευταία. Μπορούν και τα λένε, διότι δυστυχώς μερίδα του ελληνικού λαού δείχνει να μην μαθαίνει ακόμα από την πείρα του.
Τέλος, σε κάθε στροφή οι κυβερνώντας μας «έσωζαν από την χρεωκοπία» παραδίδοντας ένα κομμάτι Ελλάδας στα ξένα αφεντικά τους. Με τύμπανα και κραυγές προανήγγελλαν κάθε τρίτο μήνα την χρεοκοπία, με πρωτοστάτη την ελληνίδα επίτροπο.
Στο όνομα της σωτηρίας μας περιόριζαν τη δημοκρατία, αύξαναν τη βία, όπου ένας άλλος, πρώην επίτροπος, αποδείχθηκε εξίσου ανόητα βίαιος. Παρέδωσαν την κυριαρχία της χώρας στην αυτοκρατορία γερμανικού κράτους, γραφειοκρατίας Βρυξελλών και αγορών. Δέχτηκαν ξένους επιτρόπους, αγγλικό δίκαιο, παρέδωσαν με εγγυήσεις την δημόσια μας περιουσία, κάναν υπέρτατο κριτή της Ελλάδας το αγγλικό δίκαιο και τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.
Το χειρότερο; Αν έρθει η χρεωκοπία, που όσο κυβερνάνε τρόικα και ντόπια ολιγαρχία έρχεται όλο και πιο κοντά, θα είναι, εξαιτίας της πολιτικής τους, χειρότερη την επομένη, από ότι την προηγούμενη.
http://www.inprecor.gr/
ΠΗΓΗ: e-parembasis
