Με τον Γιάννη Τριάντη
ΤΑ ΕΙΠΕ όλα ο Ριβάλντο: Δέκα φορές να έπαιζαν Ρεάλ - Μπαρτσελόνα, στις εννιά θα κέρδιζε η Μπάρτσα και το άλλο θα έληγε ισόπαλο...
Το βέβαιο είναι ότι κέρδισε το ποδόσφαιρο. Και η Ισπανία. Καθώς ο (ποδοσφαιρικός) πλανήτης ήταν...
κρεμασμένος το Σαββατόβραδο από το Μπερναμπέου.
Κι ας έλεγε ο Γουαρδιόλα πριν από το ματς ότι το μείζον βρίσκεται στις Βρυξέλλες, όπου οι Ευρωπαίοι πάλευαν με τους δαίμονές τους για το ευρώ και το χρέος...
ΜΙΑ Θεσσαλονίκη και κάτι είναι η Βαρκελώνη. Μικρό μέγεθος μπροστά στα πληθυσμιακά μεγαθήρια της υπόλοιπης Ευρώπης.
Αλλά «κάτι έχουν» οι Καταλανοί. Κάτι μαγικό. Το απέδειξαν με τους Ολυμπιακούς.
Οχι μόνο δεν γονάτισε η συγκροτημένη πόλη τους, αλλά - με σοβαρό σχέδιο και πολλή δουλειά - βγήκε πολλαπλώς κερδισμένη από τους Ολυμπιακούς. Χάρις στους Αγώνες, το καλό έγινε καλύτερο. Μια μόνιμη πηγή εσόδων (εκτοξεύτηκε ο τουρισμός) και σημείο αναφοράς κατέστη η Βαρκελώνη.
Αλλά πού να το καταλάβουν οι ολίγιστοι των Αθηνών. Φοβισμένοι και άσχετοι, μπάλωσαν όπως όπως την προβληματική πρωτεύουσα, γέμισαν τον ουρανό φωτοβολίδες εντυπώσεων και, μόλις αυτές έσβησαν, η Αθήνα ξαναβρήκε τον μαραμένο εαυτό της.
ΤΟ ΜΟΝΟ που έμεινε ήταν κάνα δυο έργα της προκοπής - μισά κι ανέσωστα κι αυτά, αλλά τέλος πάντων - τα οποία δεν θα τα είχαμε, αν δεν υπήρχαν οι Ολυμπιακοί. Αυτό δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία που χάθηκε. Για την Ελλάδα. Κι όχι μονάχα για την Αθήνα...
ΚΑΤΙ έχουν, λοιπόν, οι Καταλανοί. Και η Μπάρτσα φροντίζει να το υπενθυμίζει συνεχώς. Υπάρχουν κι άλλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι με λεφτάδες ιδιοκτήτες, άρτιες εγκαταστάσεις και δουλειά εις βάθος. Αλλά η Μπαρτσελόνα τα έχει όλα σωρευτικά και σε διάρκεια.
Της βγήκε και ο Γουαρδιόλα -ένας μετρημένος τύπος με συγκρότηση Βενγκέρ και ποδοσφαιρική αντίληψη υψηλού επιπέδου- κι έτσι η ομάδα της Βαρκελώνης εκτοξεύτηκε στην κορυφή της ποδοσφαιρικής υφηλίου.
Τη βλέπει ο κόσμος και την απολαμβάνει. Την αντιμετωπίζει ο Μουρίνιο και τρελαίνεται.
Ο πεφυσιωμένος Πορτογάλος χτίζει μια Ρεάλ υψηλών προδιαγραφών. Αλλά μόλις έχει μπροστά του την Μπαρτσελόνα παθαίνει ό,τι κι ένας «κοινός θνητός» μπροστά σε μια καλλονή. Βραχυκυκλώνει. Και ασυναίσθητα μεταδίδει το πρόβλημά του στους ποδοσφαιριστές της «Βασίλισσας». Το είπε μετά τον αγώνα ο Κασίγιας, χωρίς υπαινιγμό για τον Μουρίνιο. Αλλά ο Πορτογάλος ήταν θολωμένος και πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Απέναντι στα θηρία του ανυπέρβλητου κέντρου της Μπάρτσα - και προπάντων έναντι του εξαντλητικού πρέσινγκ στο οποίο εισφέρουν όλοι οι επιθετικοί - ο Μουρίνιο δεν είχε όπλα.
Αντί, λοιπόν, να ενισχύσει το κέντρο του, τρίζοντας ταυτόχρονα τα δόντια στους επιθετικούς του να μαρκάρουν μέχρι... το Τολέδο, εκείνος γέμισε τον τόπο επιθετικούς! Τώρα, το ποιος θα τους τροφοδοτούσε, δεν τον απασχόλησε. Και τα 'ριξε στην... ατυχία, αδικώντας την οξύνοιά του.
ΤΕΛΟΣ πάντων, η Ρεάλ πρέπει να φάει πολλά ψωμιά για να γίνει Μπάρτσα.
Δεν κάνει ο Μέσσι τη διαφορά. Είναι όλο το κέντρο - απροσμέτρητη η διαφορά με τους τρεις της Μαδρίτης - μαζί με τον Ντάνι Αλβες και τον Μέσσι. Παιχταράδες είναι και οι υπόλοιποι, αλλά οι προαναφερθέντες, μαζί με τον Γουαρδιόλα -ήρεμο, ευφυή και μονίμως εν εγρηγόρσει- είναι ο θερμουργός πυρήνας της μυθικής, πια, Μπαρτσελόνα. Μιας ομάδας, η οποία έχει από πέρυσι ένα και μοναδικό πρόβλημα. Το αποκάλυψε ο προπονητής της, αναφέροντας ταυτόχρονα και τη λύση του: «Αυτό που κάναμε φέτος ήταν να απαντήσουμε στα σχέδια των αντιπάλων μας, τα οποία έχουν προσαρμοστεί πάνω μας»...
ΕΙΠΑΜΕ. «Κάτι» έχουν οι Καταλανοί. Που ενδεχομένως δεν αντιγράφεται.
Αν το εμπεδώσει ο οξύνους Μουρίνιο κι αφήσει κατά μέρος τις άνοστες δικαιολογίες, κι αν απαλλαγεί από το σύμπλεγμα που τον διακρίνει - και προπάντων από κάτι ναυαγισμένους σαν τον αγνώριστο Κακά - έχει μεγάλες πιθανότητες να καλύψει το έδαφος που χωρίζει τη Ρεάλ από τη μεγάλη αντίπαλό της...
Αλλιώς, ακόμη και να πάρει φέτος το πρωτάθλημα, η Ρεάλ δεν θα φτάσει ποτέ την Μπάρτσα...
ΠΗΓΗ: enet.gr
