Οσο θα κανακεύονται τα δήθεν «ευρωπαϊκά ανθρωπιστικά ήθη» και όσο θα αφηνόμαστε στην «ανοχή πέραν των θεμιτών ορίων», τα νορβηγικά δράματα σε λίγο θα συμβαίνουν πολύ πιο κοντά από το Οσλο.
Και η Εντα Γκάμπλερ στον καιρό της κρατούσε κουμπούρι, αλλά το μακελειό της ήταν καθαρά....
προσωπικό και υπαρξιακό.
Στην ανατριχιαστική πρόσφατη εκδοχή του μεσσιανικού συνδρόμου η ιστορία, ΘΑ ΔΕΙΤΕ, σε λίγο (αυτό το απειλητικό «σε λίγο» είναι, φοβάμαι, πλέον μια εξόχως δραματική αλήθεια) θα βρει «παραμέτρους» συζητήσιμες και δυστυχώς για ακόμη μια φορά η επανάληψη ΔΕΝ θα είναι μήτηρ μαθήσεως...
Και δεν υπονοώ το δικό μας τσιρκοειδές κράτος, αλλά εκείνα με τη σφραγίδα της βελούδινης ευνομίας. ΕΜΕΙΣ, ως πρωτοφανές υβρίδιο ανθρωπιστικών (!!!) τσιτάτων, ρατσιστικών επιθυμιών και κομπλεξάκηδων μπροστά στα αριστερόφρονα εντομοκτόνα, για την ώρα αναλύουμε τα φαινόμενα με δικούς μας όρους, σταθμά και κυρίως ταμπεραμέντο.
ΓΙΑΤΙ; Γιατί έχουμε δική μας ηθική απαξίωση και δικό μας μπαϊράκι, με κώδικες Λατινικής Αμερικής φυσικά. Τύφλα να 'χουν η Κολομβία, ο Τσάβες και το λοιπό εξωτικό συναπάντημα...
Κι έτσι μπήκε ο Αύγουστος κι ακόμη παριστάνουμε τους απογόνους της Αντιγόνης, του Ηρακλή, του Δία, του Περικλή... και των άλλων ξεχειλωμένων συγγενών μας.
Ευτυχώς, όμως, το λατινοαμερικάνικο ήθος μας βρίσκεται σταθερά στο ύψος του.
Μες στη ζέστη και περιμένοντας τον Δεκαπενταύγουστο κάποιοι σαν τον γράφοντα τριγυρνούν στην επίφοβη πόλη, που τα παλιά χρόνια είχε την τύχη να διαθέτει δημάρχους σαν τον Αβραααμόπουλο. Ανδρα μετρημένο με καραμπινάτη μπαναλιτέ, που, όπως έλεγε και ο Γιώργος Διαλεγμένος, φρόντισε να χώσει το ένδοξο όνομά του κάτω από προτομές, αγάλματα, φρεάτια, σιντριβάνια με αισθητική νεροχύτη και δεν συμμαζεύεται.
Περπατώντας, λοιπόν, χαζεύω και μετρώ πόσα τέτοια πλακίδια της πλάκας κοσμούν το ρημαγμένο αθηναϊκό κέντρο. Στο μεταξύ, μου είπαν ότι το νυν «νούμερο» του δημαρχιακού μεγάρου είναι κλεισμένο σε φορητή τουαλέτα για να αποφεύγει όσους αδιάκριτους τον ψάχνουν. Νομίζω πως η περίπτωση δεν αξίζει ούτε καν γιαούρτωμα...
Κατά τα άλλα, είναι άξιον απορίας, ΓΙΑΤΙ κάποιοι με το πάθος του τουρισμού επιμένουν ΑΚΟΜΗ να θεωρούν τη χώρα μας σοβαρό τουριστικό προορισμό. Προφανώς πρόκειται για βιτσιόζους που λατρεύουν το ελληνικότατο υβρεολόγιο της φυλής των ταξιτζήδων, τα καψώνια και όλα όσα στοιχειοθετούν το «Καφενείον η Ελλάς».
ΕΥΤΥΧΩΣ όμως έχουμε σθεναρή αντιπολίτευση, με τον «Αντωνάκη» (γι' αυτό σήμερα θυμάμαι τον αείμνηστο Γιώργο Τζαβέλα και το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»).
Και σκέφτομαι τι χαρές μάς περιμένουν... με την πρώτη σταγόνα της βροχής.
Κι ενώ η Ευρώπη, η Λαγκάρντ, η καμαριέρα που χούφτωσε ο Ντομινίκ και ο χερ Σόιμπλε προσπαθούν να αναλύσουν τι σόι υβρίδιο-κράτος είμαστε, τα βλαχαδερά της δημόσιας αταξίας αναρωτιούνται σε τι τιμή (συμφέρουσα ή όχι) πωλούνται τα δύο και πλέον εκατομμύρια καλάσνικοφ που κυκλοφορούν στην ειρηνόφιλη Ελλάδα του μεζέ.
Παρ' όλα αυτά - για να μην τους αδικούμε - όντως πού και πού τσακώνουν μερικές από τις αναρίθμητες πολυπολιτισμικές σπείρες που σκοτώνουν και ληστεύουν με υπερωρίες, κάνοντας υπερήφανο το έτερον μνημείο αξιοσύνης, ονόματι Παπουτσής! (...)
(...) Κι έτσι την παραπάνω Δευτέρα - τριήμερο η χαρά κάθε πικραμένου - ετοιμαστείτε για τα πανηγύρια της Παναγίας.
ΠΗΓΗ: ελευθεροτυπια
