Από τον Νάσο Γκολέμη
Ζούμε στην εποχή κατά την οποία η αυταπάτη της μικρομεσαίας ευδαιμονίας γκρεμίζεται.
Ενα βαθιά συστημικό ιδεολόγημα, που έθρεψε γενιές Ελλήνων, είναι το στερεότυπο του «νοικοκύρη».
Ο νοικοκύρης - Ελληνας χτίστηκε βήμα βήμα και στο επίπεδο της παραγωγής αλλά και σε πολιτισμικό επίπεδο.
Τα κόμματα εξουσίας φρόντισαν να τον καταστήσουν...
πρώτο πελάτη τους.
Τον άνδρωσαν με διορισμούς, ιδιοκτησία, πελατειακή γραφειοκρατία, πλαστικό τραπεζικό σύστημα, συνδικαλισμό στα μέτρα του και υπνοπαιδεία πανεπιστημιακή, αλλά και μιντιακή.
Παράλληλα, του αφαίρεσαν το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στην ουσιαστική ελευθερία, στην άρνηση, στη διαμαρτυρία.
Το μόρφωμά τους, ο νοικοκύρης-Ελληνας, έγινε ένα σύμμορφο ανθρωπάκι, πλασμένο και ορισμένο από τα πάνω. Ενας καθημερινός γιγαντάκος της διπλανής πόρτας, με αυτοκίνητο, ρούχο σινιέ, ένα αποκούμπι για τα γεράματα και δάνειο για το κεραμίδι των ονείρων του.
Κάθε 4 χρόνια ο νοικοκύρης-Ελληνας νομιμοποιούσε οτιδήποτε συνέβαινε στην κορυφή του συστήματος (κόμματα εξουσίας - καπιταλιστές) αλλά και όλη την «ηθική» τού εφησυχασμού, της απολιτικότητας, που τόσο έντεχνα το σύστημα προωθούσε.
Και ξαφνικά το οικοδόμημα καταρρέει μπρος μας. Χωρίς διεκδικητικό πλαίσιο, χωρίς όραμα-στόχο, χωρίς εργαλεία πάλης, μάζες μικρομεσαίων και εργαζομένων δέχονται ολομέτωπη επίθεση.
Αγονται και φέρονται χωρίς πυξίδα και αναλώνονται στο «αν το δικαίωμα στην απεργία τού ενός βλάπτει το δικαίωμα στη δουλειά τού άλλου» και ψάχνουν στα γυάλινα δελτία των 8 αν θα αναλυθεί - και πώς - το ουσιαστικό πρόβλημά τους: το ψωμί, δηλαδή.
Δηλώνουν αγανακτισμένοι, οργισμένοι, θυμωμένοι και ό,τι άλλο τους έρχεται στο νου, αλλά αρνούνται να ξεκαθαρίσουν μια για πάντα, ότι τα συστημικά στερεότυπα και όσοι έντεχνα τ' αναπαράγουν, οφείλουν επιτέλους να τελειώσουν.
Αυτό σημαίνει, ότι κομμάτια της κοινωνίας πρέπει να βγουν έξω από την «ηθική» του συστήματος, να συγκρουστούν και ν' ανατρέψουν.
Η αυταπάτη της νομιμότητας (δικαιώματα - διεκδίκηση - υποχρεώσεις) πρέπει να αποκαλυφθεί και να εγκαταλειφθεί. Και το σημαντικότερο, πρέπει να οριστεί σαν νόμιμο ό,τι είναι κοινωνικά - ταξικά δίκαιο.
ΕΤΣΙ και τα κινήματα θα βρουν δρόμο και οι συλλογικότητες.
Αλλιώς πορείες - χημικά - συλλήψεις - συμπαράσταση, πορείες - χημικά - συλλήψεις - συμπαράσταση. Κι από Σεπτέμβρη - ως συνήθως- βλέπουμε...
ΠΗΓΗ: enet.gr
