Άνοιξε και επίσημα η αυλαία εχθές το βράδυ, την 1η Αυγούστου, του 9ου Ερασιτεχνικού Θεάτρου στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου (Δαμασκηνού & Κολοκοτρώνη), με το έργο του Μπόστ «Μήδεια» από την Θεατρική Ομάδα του Δήμου Ιλίου Αττικής.
Η αίθουσα κατάμεστη ξεχείλιζε από κόσμο αποδεικνύοντας ότι, ήταν πολύ μικρή για να χωρέσει τόσους πολλούς θεατές αφού μετά τους...
βανδαλισμούς που υπέστη το ανοικτό θέατρο Εξαμιλίων «Μίκης Θεοδωράκης», ήταν επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί ένας χώρος που θα φιλοξενήσει το 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου.
Παρούσα και η Δημοτική Αρχή με τον Δήμαρχο Αλέξανδρο Πνευματικό να καλωσορίζει τις διαγωνιζόμενες θεατρικές ομάδες που δίνουν, όπως τόνισε, μια «διέξοδο πολιτισμού» στην κοινωνία, προσφέροντας υψηλού επιπέδου παραστάσεις που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχα επαγγελματικά σχήματα. Το φεστιβάλ, υπογράμμισε ο Δήμαρχος, θα συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια να στέκει σαν ένας φάρος ελπίδας και να εκπέμπει μηνύματα πολιτισμού και αισιοδοξίας για όλους μας, δηλώνοντας ταυτόχρονα την πίστη του για τις θεατρικές ομάδες και το έργο που προσφέρουν στην κοινωνία. Ευχαρίστησε επίσης και τους θεατές που τίμησαν και εξακολουθούν να τιμούν με την αθρόα παρουσία τους τις θεατρικές παραστάσεις, που αποτελούν σημείο αναφοράς στο πολιτιστικό γίγνεσθαι του τόπου μας.
Εκεί βρισκόταν και o υιός του Μπόστ που πήρε από τα χέρια του Δημάρχου τιμητικό έπαινο, προς τιμή του συγγραφέα πατέρα του, ο οποίος ήταν ο πρώτος που βραβεύθηκε ανάμεσα σε τέσσερις σπουδαίους νέους συγγραφείς που θα τιμηθούν επίσης τις επόμενες ημέρες, όπως είναι ο Γιάννης Τσίρος, ο Βασίλης Κατσικονούρης και ο Παρασκευάς Συριάνογλου, που έργα τους θα παιχθούν εξίσου στο Φεστιβάλ Θεάτρου.
Αναφέροντας λίγα λόγια για το έργο θα μπορούσαμε να πούμε ότι, εξελίσσεται «μέσα σε ένα περιβάλλον όπου συνυπάρχουν πρόσωπα της μυθολογίας, ήρωες των τραγωδιών και φιγούρες της νεότερης ιστορίας, μορφές που ισχύουν αλλά ταυτόχρονα ακυρώνονται, ο Μπόστ περιγράφει την περιπέτεια ενός ολόκληρου Έθνους, του Ελληνικού. Με πρόσχημα την ίδια την γλώσσα, διακωμωδεί, σατιρίζει, παρωδεί, αποδομεί όλη την νεοελληνική ημιτέλεια. Μας γνωρίζει μια Μήδεια που σφάζει τα παιδιά της μέσα σε μια Ελλάδα που δεν διστάζει κάθε τόσο, με ευκολία να μιμείται την Ευριπίδεια ηρωίδα.»
