14 Ιουν 2011

Η γοητεία της μοναξιάς. Tου Νίκου Κωνσταντάρα


Tην ώρα που οι Ελληνες βρίσκονται στο κέντρο του παγκόσμιου προβληματισμού για το μέλλον της διεθνούς οικονομίας, τη στιγμή που είμαστε πράγματι ο «ομφαλός της Γης», δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το να μας αφήσουν ήσυχους.
Θέλουμε να αγνοήσουμε ότι όλοι - εταίροι, φίλοι, ενδεχομένως και... εχθροί - ασχολούνται μαζί μας, είτε επειδή φοβούνται ότι δεν θα τους επιστρέψουμε τα δανεικά, είτε επειδή τρέμουν τη μετάδοση της δικής μας νόσου σε άλλες χώρες, στην παγκόσμια οικονομία. 

Θέλουμε να ξεχάσουμε ότι είμαστε κομμάτι του κόσμου, ότι μπλέξαμε επειδή συμμετείχαμε στην παγκόσμια αγορά χωρίς σωφροσύνη - δανειζόμενοι περισσότερα από όσα μπορούσαμε να αποπληρώσουμε.

Τα πλήθη στους δρόμους γοητεύονται από την ιδέα, ότι όλα θα πήγαιναν καλά αν οι ξένοι μάς άφηναν μόνους. «Δεν χρωστάμε τίποτα, δεν πληρώνουμε» ισχυρίζονται κάποιοι, εξαφανίζοντας και το χρέος και τις σχέσεις μας με τους πιστωτές μας.
Από άλλη σκοπιά, ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι οι αγορές και οι παρεμβάσεις ξένων αναλυτών δημιουργούν ένα αρνητικό κλίμα για τη χώρα. «Αφήστε μας ήσυχους. Ξέρουμε ότι έχουμε προβλήματα, αφήστε μας ήσυχους να δουλέψουμε», είπε ο Γιώργος Παπανδρέου σε πρόσφατη διάσκεψη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης στο Παρίσι.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, επισκέφθηκε και αυτός το Παρίσι και τις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα και είπε το δικό του «Αφήστε μας ήσυχους». Στη δική του περίπτωση, το μήνυμα ήταν να τον αφήσουν ήσυχο, να μη συναινεί με τις επιταγές των διεθνών δανειστών μας και την πολιτική που επιβάλλουν στη χώρα.
Ολα τα κόμματα, μαζί με τους «Αγανακτισμένους», θέλουν να μας αφήσουν ήσυχους.

Δεν μας αφήνουν όμως. Μόνο την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες των δύο ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου, ο Μπαράκ Ομπάμα και η Αγκελα Μέρκελ, έθεσαν το πρόβλημα της Ελλάδας στην καρδιά των συνομιλιών τους.
Οχι επειδή μας λυπούνται, αλλά επειδή μας φοβούνται. «Μέσω της διεθνούς οικονομικής κρίσης είδαμε πόσο εξαρτιόμαστε ο ένας από τον άλλον», είπε η Μέρκελ στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ομπάμα. «Η σταθερότητα της Ευρωζώνης είναι σημαντικός παράγοντας στη σταθερότητα ολόκληρης της παγκόσμιας οικονομίας. Αναγνωρίζουμε την ευθύνη μας ως Ευρωπαίοι και την αντιμετωπίζουμε σε συνεργασία με το ΔΝΤ. Είδαμε ότι η σταθερότητα του ευρώ επηρεάζεται όταν μία χώρα έχει πρόβλημα. Γι’ αυτό παρέχουμε αυτή τη στήριξη».
Γι’ αυτό, παρά τις αντιδράσεις πολλών πολιτικών και τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης της χώρας της, η κυβέρνηση της Μέρκελ προχθές ενέκρινε δεύτερο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα.

Οσο και αν πιστεύουν πολλοί στην Ελλάδα, ότι η πολιτική του Μνημονίου (Ι και ΙΙ) είναι λανθασμένη, ισχυριζόμενοι ότι είναι σχεδιασμένη μόνο για την αφαίμαξη των τίμιων φορολογουμένων προς όφελος των μόνιμων προνομιούχων (Ελλήνων και ξένων), γεγονός είναι ότι οι άλλες χώρες και οργανισμοί προσπαθούν να στηρίξουν την Ελλάδα.
Αν αυτό θα συνεχιστεί έως την ώρα που θα μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας ή έως τη στιγμή που οι άλλοι δεν θα φοβούνται την κατάρρευσή μας, είναι θέμα χρόνου. Ενα από τα δύο θα συμβεί.

Το κλίμα στην Ευρώπη είναι τόσο ρευστό που, παρόλο που υπάρχει ακόμη συναίνεση για τη στήριξη του ενιαίου νομίσματος, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια. Την Πέμπτη, συμβούλιο υπουργών ακύρωσε την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη Συνθήκη του Σένγκεν, αμφισβητώντας την ικανότητα των δύο μελών της Ε. Ε. να διαφυλάξουν τα σύνορά τους ικανοποιητικά, ενώ η Δανία ετοιμάζεται να επαναφέρει ελέγχους στα σύνορά της με τη Γερμανία.
Η συνοριακή ένωση και το ενιαίο νόμισμα είναι τα δύο μεγαλύτερα επιτεύγματα της Ε. Ε. - και τα δύο αμφισβητούνται σήμερα. Σε αυτό το κλίμα, είναι πολύ πιθανό ότι αν η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και άλλες χώρες της Ευρωζώνης αρχίσουν να ανακάμπτουν ενώ η Ελλάδα μένει πίσω, η χώρα μας θα βρεθεί εκτός ευρώ.
Ούτε θα μας φοβούνται, ούτε θα μας λυπούνται. Και αν χρεοκοπήσουμε, δεν θα βρεθεί κανείς να μας δανείσει πλέον.

Για όλους αυτούς τους λόγους, και ενώ μας στηρίζουν ακόμη οι εταίροι μας (για δικούς τους, έστω, λόγους), καλό είναι να δρούμε σαν να είμαστε ήδη μόνοι. Να βρούμε μεταξύ μας το κουράγιο να συνεργαστούμε και να σηκώσουμε μόνοι τα βάρη μας. Μόνο τότε δεν θα έχουμε ανάγκη κανέναν.

 ΠΗΓΗ: kathimerini.gr