Αν λειτουργούσαν οι συστημικοί αισθητήρες, οι εκπρόσωποι του υφιστάμενου πλέγματος εξουσίας (πολιτικοί, μήντια, διανοούμενοι, κ.ά.) θα καταλάβαιναν ότι η δράκα που πολιορκεί και προπηλακίζει βουλευτές δεν εκφράζει μόνο τον εαυτό της, αλλά ευρύτατο τμήμα της κοινωνίας...
Μπορεί να είναι άδικες οι γενικεύσεις.
Μπορεί να μην λύνεται το πρόβλημα της χώρας, αν φέρουν πίσω τα λεφτά οι κλέφτες.
Μπορεί να μην υπάρχουν προδότες πολιτικοί.
Μπορεί να μην υπηρετούν όλα τα μήντια την διαπλοκή.
Αλλά η εικόνα που έχει σχηματιστεί στην κοινωνία για τους πολιτικούς (κυρίως των δύο «μεγάλων»), αλλά και για τους δημοσιογράφους είναι καταδικαστική...
Οι αγανακτισμένοι της χώρας ίσως δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Οχι επειδή «τα έφαγαν μαζί» με τους εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά διότι νομιμοποιούσαν με την ψήφο τους εκείνους που σήμερα εγκαλούν, στηλιτεύουν, υβρίζουν και -πολιτικά- απειλούν...
Ομως τα θύματα φαίνεται ότι παίρνουν ρεβάνς. Ακόμη και από τον εαυτό τους...
Το σημερινό κύμα των αγανακτισμένων ίσως ήταν παλιά μια ακύμαντη λίμνη, ένα τμήμα της «σιωπηράς πλειοψηφίας» που ψήφιζε ελπίζοντας, που άλλαζε κόμμα εν είδει τιμωρίας προς το προηγούμενο, που αδιαφορούσε πιθανώς, που υπέμενε αγόγγυστα την φλυαρία των υποσχέσεων, τον ολοκληρωτισμό της προπαγάνδας, την ύβριν των υπαναχωρήσεων, την υπονόμευση των θεσμών εκ μέρους των εντεταλμένων να τους φυλάττουν ως κόρην οφθαλμού.
Ζούσαν ενδεχομένως σε ασφαλείς προσωπικές νησίδες, αλλά πάντως εξόριστοι, πρόσφυγες από την κεντρική πολιτική σκηνή, όπου «έδιναν κι έπαιρναν» το αλισβερίσι, η ίντριγκα, ο λαϊκισμός, το ψέμα, η διαφθορά, η διαπλοκή, η προπαγάνδα, η κοροϊδία - στοιχεία που οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή τραγική κατάσταση...
Ομως τα θύματα εξανέστησαν. Απογοητευμένα από την χλωμή εναλλακτική της (συνολικής) Αριστεράς, βρήκαν το θάρρος και βγήκαν στον δρόμο.
Βαδίζουν αποφασισμένοι στην δική τους εναλλακτική οδό.
Και όσοι τους αγνοούν ή τους χλευάζουν είτε δεν καταλαβαίνουν είτε έχουν τους λόγους τους να φοβούνται...
ΠΗΓΗ: enet.gr
