Του Γρηγόρη Καδούχου
Στην πολιτική δίνουν σημασία σε γεγονότα, πράγματα αλλά και αποκρύπτουν κάποιες πλευρές τους. Σου δείχνουν με τι ν’ ασχοληθείς για ν’ αποφύγουν κάτι άλλο. Αυτό κάνει η τηλεόραση, που φοβάται τους «μη ευγενικούς» της πλατείας...
Αυτό σκέφθηκα όταν είδα δήλωση του κ. Σκούρα για τον παραλιακό πεζόδρομο Ξυλοκάστρου.
Το ότι, ο πρώην δήμαρχος θυμήθηκε το παραγκόκαστρο που είχε αποκλείσει τη θάλασσα δεν αποτελεί είδηση. Είχε και φαίνεται ότι διατηρεί τα άλλα, δικά του πρότυπα αισθητικής για την πόλη. Έχω μιλήσει πολλές φορές ότι χρειαζόμαστε εκπαίδευση στην αισθητική, στην ποιότητα του περιβάλλοντος, στην κοινωνική διάσταση του δημόσιου χώρου.
Πολλοί στο Ξυλόκαστρο δεν κατάλαβαν ότι ο δήμος ξόδεψε πολλά χρήματα, έκανε την μεγαλύτερη τουριστική υποδομή της τριακονταετίας και με αποδέκτες τόσο την κοινωνία, τους πολίτες, όσο και τους καταστηματάρχες. Ο δήμος θα ‘πρεπε να έχει κάνει καμπάνια γι’ αυτό το έργο. Έγινε και μια επιτροπή τουρισμού. Αν και τουρισμός δεν σημαίνει διαφήμιση, η προβολή του συγκριτικού πλεονεκτήματος της παραλίας προτείνει νέες αξίες, πολιτισμού και ποιοτικού τοπίου, συντεταγμένες μιας νέας ταυτότητας.
Στέλνω στον τύπο φωτογραφίες του Κορινθιακού από το γωνιακό παραλιακό κατάστημα της πλατείας. Παλιότερα ήσουν εγκλωβισμένος σ’ ένα ευτελές τοπίο.
Αλλά ας επανέλθουμε στις αρχικές σκέψεις, την αφετηρία, ανάγκη αυτού του σημειώματος. Η επανεκκίνηση της συζήτησης θέλει να κρύψει μια πλευρά της τοπικής κοινωνικής ζωής που αν και η τοπική αρχή θα ‘πρεπε να είναι εκπαιδευτής – ρυθμιστής, είναι παρατηρητής. Από την ελλάσσοντα μειοψηφία τέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο το τι γίνεται με τα στέγαστρα μπροστά από τα καταστήματα. Επειδή με ρωτούν πολλοί και εγώ με την σειρά μου ρωτώ: Έχει δοθεί κατεύθυνση από το δήμο, στο δημόσιο χώρο της παραλίας, να κατασκευάζει ο καθένας ό,τι θέλει; Δεν πιστεύω ότι ο δήμαρχος συμψηφίζει θετικά κι αρνητικά στην κόντρα του με τους ιδιοκτήτες παραλιακών καταστημάτων.
Είπαμε να κάνουμε ένα βήμα εμπρός. Η ανάπτυξη της περιοχής θα καθορισθεί από την αισθητική ποιότητα του προσφερόμενου περιβάλλοντος. Το ζήτημα της παραλιακής ζώνης θα ‘πρεπε ν’ απασχολήσει το δήμο, την επιτροπή ποιότητας ζωής, τους δημοτικούς συμβούλους, όσους εμπλέκονται με τον τουρισμό, τους οικολογικούς συλλόγους αλλά και όλους τους πολίτες. Θα ‘πρεπε ν’ απασχολήσει και το νέο πνευματικό κέντρο. Τους είπα και στην «Συνάντηση για τον πολιτισμό» που έκαναν: ο πολιτισμός είναι η έκφραση του συνόλου των επιτευγμάτων της ζωής μας. Πολιτισμός δεν είναι μόνο «εκδηλώσεις». Πολιτισμός είναι και η καθαρή πόλη, η ωραία πόλη.
