Κι εγώ αγανακτισμένος.
Τι λέω τώρα; Εξοργισμένος. Με πολιτικούς, διαπλοκή, διαφθορά, αραχτούς και ελληνάρες αφασικούς.
Και ο Γιώργος αγανακτισμένος. Με όσους τον χλευάζουν. Με εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένους δικούς του οπαδούς που τώρα λένε «καλύτερα... να μου κοβόταν το χέρι».
Και οι μεγαλοεπιχειρηματίες αγανακτισμένοι. Με την κυβερνητική παραλυσία και με την κρατικοδίαιτη πελατεία. Γιατί ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει τα σπασμένα της κομματικής πελατείας.
Και οι μεγαλοεργολάβοι αγανακτισμένοι. Γιατί ο κορβανάς δεν έχει και δεν τους πληρώνει.
Και οι μικρομεσαίοι αγανακτισμένοι. Γιατί αν δεν μειωθούν οι φόροι θα βάλουν λουκέτο όλοι.
Και οι κομμουνιστές αγανακτισμένοι. Γιατί η κρίση είναι καπιταλιστική και για όλα φταίνε τα μονοπώλια.
Και οι τραπεζίτες αγανακτισμένοι. Γιατί οι πελάτες δεν πληρώνουν και το ταμείο έχει στεγνώσει.
Και οι άνεργοι αγανακτισμένοι. Αυτοί κι αν είναι δικαιολογημένοι. Ετοιμοι να μετατρέψουν την πρωτεύουσα σε στάχτες και αποκαΐδια.
Ολοι αγανακτισμένοι, εξοργισμένοι, τρελαμένοι.
Ομως από κανέναν δεν άκουσα ένα κιχ σοβαρής αυτοκριτικής. Ανάμεσα σ αυτούς συμπεριλαμβάνω και την αφεντιά μου. Ολοι φταίνε εκτός από εμένα. Ωραία. Να κατέβω στην πλατεία Συντάγματος, να κατασκηνώσω, να ψήσω αρνιά και να ρίξω μπινελίκια σε όλους αυτούς τους άθλιους που έχουν κατρακυλήσει την αξιοπιστία της χώρας κάτω και από την Αγκόλα.
Ωραία. Αλλά τι προτείνεις; Να μπουζουριάσουμε τους κλέφτες στην φυλακή.
Πες ότι το κάναμε. Και μετά; Ακρα του τάφου σιωπή. Γιατί η αυτογνωσία και η προσωπική ευθύνη είναι του νεοέλληνα οι μόνιμοι εχθροί. Γιατί η εκτόνωση είναι του γηπέδου η αρετή.
Και γιατί αρνείται να απαντήσει στο εξής απλό αλλά ταυτόχρονα τραγικό δίλημμα
Είτε ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις και τριακόσιες χιλιάδες απολυμένοι από τον δημόσιο τομέα.
Είτε χρεοκοπία, στάση πληρωμών, εθνικό νόμισμα, μαζικές εθνικοποιήσεις και υπαρκτός σοσιαλισμός.
Φίλτατε αγανακτισμένε της πλατείας Συντάγματος. Ιδού το δίλημμα, ιδού το πήδημα!
ΠΗΓΗ: tovima.gr
