Του Δημοσθένη Κουρτοβικ
«Αν είχε περιοριστεί στις καθημερινές ειρηνικές συγκεντρώσεις, το κίνημα των Αγανακτισμένων θα είχε διατηρήσει τη συμπάθεια όλων των χειροκροτητών του, μαζί με την πρόβλεψη (για πολλούς από αυτούς ευχή) της ανώδυνης για το... σύστημα εκτόνωσής του.
Τώρα που μια μερίδα του προχώρησε σε μια δυναμικότερη ενέργεια, υψώνονται κατηγορίες για ασέλγεια εις βάρος των κοινοβουλευτικών θεσμών, επί των οποίων ωστόσο ασελγούν καθημερινά και ποικιλοτρόπως οι ίδιοι οι εκπρόσωποί τους.
Εχω επιφυλάξεις γι' αυτό το κίνημα και δεν νομίζω ότι η λογική του είναι ίδια με αυτή των Indignados της Ισπανίας, παρά την εξ επαγωγής επίδραση.
Αλλά, δεν μπορώ να μην επισημάνω την υποκρισία αρκετών "συμπαθούντων" σχολιαστών από τη μια, και από την άλλη ένα αντικειμενικό δίλημμα (ή αδιέξοδο) του ίδιου του κινήματος: ανάμεσα στην ορατή προοπτική του εκφυλισμού του και μια βίαιη κλιμάκωση χωρίς ορατή προοπτική και με πρώτη συνέπεια την απώλεια μεγάλου μέρους της μαζικής υποστήριξής του.
Ούτε συζήτηση:
έχει αρχίσει η επιχείρηση καπελώματος του κινήματος από οργανώσεις, ομάδες, κύκλους που βλέπουν ότι είναι εύκολο να διαχύσουν τον παρωχημένο, ρητορικά οξύ, αλλά διανοητικά αμβλύ πολιτικό λόγο τους σ' ένα πλήθος αδιαφοροποίητο και ανεπεξέργαστο, αν και δίκαια οργισμένο.
Περισσότερο από το εξωτερικό καπέλωμα, όμως, φοβάμαι το εσωτερικό.
Τα ηχηρότερα συνθήματα που ακούγονται στο Σύνταγμα μυρίζουν αυριανισμό και μερικά από αυτά άκρα Δεξιά.
Ασφαλώς δεν περίμενα, ούτε θα ήθελα, ένα αυθόρμητο κίνημα να έχει σαφές ιδεολογικό περίγραμμα και θεωρώ θετικό ότι οι Αγανακτισμένοι αμφισβητούν το πολιτικό μας σύστημα πρώτα πρώτα με την de facto κατάλυση των παραδοσιακών κατηγοριοποιήσεων μέσα στους κόλπους τους.
Αλλά, ας μην ξεχνάμε, ότι σε τέτοιου είδους κινήματα το πάνω χέρι το παίρνουν τελικά, όχι αυτοί που έχουν τις πιο σωστές ιδέες, αλλά αυτοί που εφαρμόζουν τις πιο αδίστακτες μεθόδους.
Ας μην ξεχνάμε όμως και κάτι άλλο: η Ιστορία πορεύεται τεθλασμένα και ελικοειδώς, όχι ευθύγραμμα. Οχι σύμφωνα με κανόνες και ιδεολογικές ή ηθικές αρχές αλλά απρόβλεπτα.
Πολλές φορές, ιστορικές πράξεις και διαδικασίες που δεν θα εγκρίναμε, έχουν καταλήξει σε αποτελέσματα που ευλογούμε...»
ΠΗΓΗ: tanea.gr
