Το «ανδρός πεσούσης» που άκουσα να εκστοµίζει κάποιος βουλευτής στο Περιστύλιο, µπορεί να ήταν ηχητική παραίσθηση, οφειλόµενη, ενδεχοµένως, στη δυσπιστία µε την οποία αντιµετωπίζω το µέσο µορφωτικό επίπεδο της εθνικής µας αντιπροσωπείας.
Ταίριαζε όµως µια χαρά στην πλειοδοσία της... µεγαλοστοµίας που παρακολουθήσαµε, όσοι είχαµε υποµονή και αντοχές, τις τρειςτελευταίες ηµέρες.
Εκφράσεις όπως «σωτηρία της πατρίδας», «κρίσιµες στιγµές», «ώρες ευθύνης» µπορεί να µην τσακίζουν µε την πρωτοτυπία τους, δίνουν όµως τον τόνο του επικολυρικού πλειστηριασµού, µε τον οποίον η πολιτική µας τάξη προσπάθησε να ανεβάσει την αξία των µετοχών της.
Αν, µάλιστα, υπολογίσεις πως όλη αυτή η λεκτική έκρηξη, συνοδευόµενη και από το αντίστοιχο µελοδραµατικό ύφος, εξαργυρώθηκε µε έναν κοινότατο ανασχηµατισµό, τότε δικαιούσαι να αναρωτηθείς για το προφανές.
Ποία η σχέση του µελοδράµατος που παίζεται στο Κοινοβούλιο µε την πραγµατικότητα;
∆ιότι η πραγµατικότητα µπορεί να µην είναι µεγαλόστοµη, µπορεί να µην είναι ηχηρή, έχει όµως το προνόµιο να είναι πραγµατική, όπως και ο βράχος του Σισύφου.
Και οι λέξεις της είναι γκρίζες, όπως η λέξη «πτώχευση», «κατάρρευση», «καταστροφή» και άλλες παρόµοιες που ακούγονται τόσο αµείλικτες, ώστε καµιά µεγαλοστοµία να µην µπορεί να τις εξορκίσει.
∆υο µέρες τώρα, ενώ εµείς εδώ ζούσαµε το έπος του ανασχηµατισµού, οι ειδήσεις που µας έρχονταν από τον έξω κόσµο δεν είχαν τίποτε το επικό. Μάλλον µε θρίλερ έµοιαζαν. Εδειχναν απλώς τον τρόµο που προκαλεί το µεγαλείο της πολιτικής µας ζωής: ο Σαρκοζί, ο Ολι Ρεν, ο Λευκός Οίκος µε διάφορα «πατ - πατ» στην πλάτη προσπαθούσαν να κατευνάσουν τον ερεθισµό που προκαλούσε η µεγαλοστοµία µας – αυτή που αν τη µεταφράσεις σε άλλες γλώσσες, στις οποίες οι λέξεις διατηρούν ακόµη κάτι από τη σηµασία τους, ακούγεται ακόµη ηχηρότερη.
∆υο µέρες µετά επιστρέψαµε στο σηµείο όπου ήµασταν δυο µέρες πριν, στο «περίπου» εννοείται, µε οχτώ υπουργούς λιγότερους και µερικούς υπό µετακόµιση.
Θα µου πείτε και ο Σίσυφος το ίδιο έκανε και τα κατάφερε, αν και ήρωας της µυθολογίας, να διασχίσει τόσους αιώνες Ιστορίας και να φτάσει ώς τις µέρες µας.
Ετσι κι εµείς µπορούµε να βαυκαλιζόµαστε, πως µε τον δικό µας τρόπο γράφουµε ιστορία.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
