Ξεκίνηµα των φετινών Καννών. Ο Γούντι Αλεν µε βαρηκοΐα. Από το αριστερό. Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι µε εγκεφαλικό, σε αναπηρικό αµαξίδιο. Ο Ρόµπερτ Ντε Νίρο µε το αµίλητο νερό. Και η διάφανη νεαρά Εµιλι Μπράουνινγκ τσίτσιδη όπως τη γέννησε η µανούλα της. Εξοχα!
Ο Ρόµπερτ Ντε Νίρο, λοιπόν. Πρόεδρος του Jury (κριτικής επιτροπής) του φεστιβάλ. Περιστοιχισµένος από τους...
Ούµα Θέρµαν, Λιβ Ούλµαν, Τζουντ Λο, Πατρίτσια Γκούσµαν, Ολιβιέ Ασαγιάς, Μαχαµάτ Σαλέχ Χαρούµ και Νανσούν Σι.
Ποιος τους ξέρει; Τους τέσσερις τελευταίους εννοώ. Οι ειδήµονες της κινηµατογραφικής φυλής. Τι να κάνουµε; Υπάρχουν κάποιοι µε εξαιρετικά βιογραφικά, που δεν είναι stars.
Ο Μποµπ, µε το γνωστό σαδιστικό χαµόγελο, άνοιξε το στόµα του. Για να πει πέντε λέξεις. Οταν κάποιος συνάδελφος µιµούµενος τον «Ταξιτζή» τόλµησε να πει δύο πασίγνωστες φράσεις. Η πρώτη και θρυλική «Are you talking to me?» (Σε µένα µιλάς;). Η δεύτερη, ακόµα πιο σκληρή, «Did you fuck my wife?» (η µετάφραση περιττή). Η απάντηση; «Ι do not think so» (∆εν νοµίζω).
Η συνέχεια σχεδόν διεκπεραιωτική. Με µια εξαίρεση. Εντελώς σωστή: «Μερικές φορές οι καλές ταινίες δεν κερδίζουν τα βραβεία» (σαν να λέει «παιδιά µην µπερδεύετε τις βουλευτικές εκλογές µε τιςκαλλιτεχνικές επιτεύξεις»).
Και η Ούµα Θέρµαν συµπλήρωσε «θυµάµαι όταν ο φίλος µου ο Κουέντιν Ταραντίνο χόρευε κρατώντας αγκαλιά τον Χρυσό Φοίνικα (εννοώντας το “Pulp fiction”) λέγοντας σε µένα:
“Ξέρεις ποια λίστα σκηνοθετών είναι ανώτερη απ’ αυτή µε τους νικητές του Χρυσού Φοίνικα; Ξέρεις;
Μα φυσικά η λίστα µε τους σκηνοθέτες που δεν κέρδισαν Χρυσό Φοίνικα”».
Μεθερµηνευόµενο πάει να πει «Οι χαµένοι κερδίζουν δόξα,οι νικητές δηµοσιότητα και χρήµα».
Από το στόµα του Ντε Νίρο ούτε µεγάλες σοφίες, ούτε πιασάρικες ατάκες, ούτε εγκεφαλικές εξυπνάδες. Παράδειγµα:
«Να σας πω την αλήθεια, δεν ψάχνω τίποτα. Θα τις δω όλες απερίσπαστος από υποχρεώσεις. Μετά θα κουβεντιάσουµε όλοι µαζί και φυσικά ο καθένας θα προσπαθήσει να επηρεάσει τους άλλους. Γιατί ενδεχοµένως αυτό που θα αρέσει σ’ έµενα είναι πιθανόν να µην αρέσει στον άλλο και µετά φυσικά θα επακολουθήσει ψηφοφορία».
Και αν κάποιος σκηνοθέτης στη Νέα Υόρκη σας σταµατήσει και σας ζητήσει εξηγήσεις γιατί δεν κέρδισε το βραβείο των Καννών; «Απλό. Φίλε µου, θα του πω, η διαδικασία επιβάλλει ψηφοφορία. ∆εν φταίω εγώ. Είναι ζήτηµα δηµοκρατίας.Αυτό το τίµηµα πληρώνεις όταν δέχεσαι να πάρεις µέρος σ’ έναν καλλιτεχνικό διαγωνισµό. Αλλωστε δεν είµαι εγώ που επέβαλα τους κανόνες του παιχνιδιού. Οταν δέχτηκα να παίξω τον ρόλο του προέδρου, ρώτησα τους αρµοδίους και εκείνοι µε διαφώτισαν για τους κανόνες που πρέπει να τηρήσω ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής».
Σωστά; Οχι ακριβώς. Γιατί πασίγνωστη είναι πλέον η ιστορία µε τον διευθυντή των Καννών περίπου να απειλεί τη Φρανσουάζ Σαγκάν («Καληµέρα θλίψη»), πως αν δεν δώσει τον Χρυσό Φοίνικα στην «Αποκάλυψη» του Κόπολα, δεν θα της πληρώσει τον υπέρογκο τηλεφωνικό της λογαριασµό.
Και µε τα ίδια τ’ αυτιά µου άκουσα τη γαλλίδα παραγωγό Μενεγκόζ να αποκαλύπτει το deal που έγινε ανάµεσα στον Ροµάν Πολάνσκι (πρόεδρο της επιτροπής) και την ίδια για το µοίρασµα των βραβείων «Του είπα, εντάξει Ροµάν να δώσουµε τρία µεγάλα βραβεία στο “Μπάρτον φινκ” των αδελφών Κόεν (ταινίας, σκηνοθεσίας, ερµηνείας) αλλά και εσύ να συµφωνήσεις να δώσουµε το δεύτερο µεγάλο βραβείο στην “Ωραία καβγατζού”». Η απάντηση του Ροµάν; Done!
