Η έξαρση της εγκληματικότητας, οι συχνές δολοφονίες και τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών της νύχτας έχουν φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Ο οποίος, για να αλλάξει την ατζέντα, επέλεξε τη μέθοδο που γνωρίζει πολύ καλά: την προβοκάτσια. Αυτή είναι η λογική πίσω από το σφράγισμα του θεάτρου «Εμπρός».
Έτσι, την περασμένη Τετάρτη, συνεργεία της ΕΛ.ΑΣ. σφράγισαν τον χώρο και τον έκλεισαν με τσιμεντόλιθους - μια πρακτική απεχθής σε κάθε επίπεδο, που εφαρμόζεται από την αστυνομία στις εκκενώσεις υπό κατάληψη χώρων.
Η πρόθεση του υπουργού ήταν ξεκάθαρη: να αντιδράσει η αντιπολίτευση για τις ενέργειες της ΕΛ.ΑΣ. και να αρχίσει νέος γύρος συζητήσεων για το ποιος υπερασπίζεται την ανομία και ποιος εφαρμόζει τη νομιμότητα. Με την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, ο Χρυσοχοΐδης ήλπιζε πως θα βγει κερδισμένος.
Δεν περίμενε, όμως, ότι θα συμβεί αυτό που τελικά συνέβη: Το Σάββατο το βράδυ, με μουσικές και τραγούδια, ένα πολύχρωμο νεανικό πλήθος έσπασε τους τσιμεντόλιθους και άνοιξε ξανά τον χώρο.
Και την Κυριακή, έξω από το θέατρο, υπήρχε πολύς κόσμος και καλλιτεχνική δραστηριότητα - μια συνεχής και πολυπληθής δημιουργική διαμαρτυρία προκειμένου να συνεχίσει το «Εμπρός» να είναι αυτό που ήταν.
Ούτε ο Χρυσοχοΐδης ούτε η ΕΛ.ΑΣ. έχουν παραιτηθεί, φυσικά, από την επιδίωξη να σφραγίσουν το θέατρο «Εμπρός».
Ωστόσο, η σιωπή του υπουργού σχετικά με το θέμα δείχνει, ότι η ευαισθησία εκατοντάδων νέων ανθρώπων και η απόφασή τους να δράσουν (αντί να περιορίζονται σε διαμαρτυρίες στα κοινωνικά δίκτυα) τον ανάγκασαν σε άτακτη υποχώρηση.
Και αυτό είναι μια σημαντική νίκη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ενάντια στον πολιτικό κυνισμό. Διότι, όπως έχει πει και ο Ένγκελς, «δύο γραμμάρια πράξη αξίζουν πολύ περισσότερο από έναν τόνο θεωρία».
