ΚΙΜΠΙ
Παρότι ακόμα και αυτοί που μένουν αφοσιωμένοι στο κλισέ του Προυντόν και το επικαλούνται συχνά (ξέρετε ποιο, το «η ιδιοκτησία είναι κλοπή»), μιλούν κατά κανόνα για την ιδιοκτησία των άλλων και προτάσσουν τα στήθη τους, αν πρόκειται να υπερασπίσουν τη δική τους, αυτή τη φορά ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ότι κάτι...
μεγαλύτερο διακυβεύεται εδώ. Προφανώς, εκατό χώρες και βάλε, που εδώ και μήνες συνασπίστηκαν περί τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας για την άρση της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας στα εμβόλια, δεν καταλήφθηκαν αίφνης από κομμουνιστικές κυβερνήσεις και οπαδούς της κοινοκτημοσύνης των αγαθών. Ούτε ο Μπάιντεν ξύπνησε ένα πρωί και (αφού φρεσκάρισε τα νεανικά λοξά διαβάσματά του στους ουτοπιστές του σοσιαλισμού και στα κηρύγματα πολιτικής ανυπακοής του Θόρο) αποφάσισε, να καταλύσει τα ιερά και τα όσια του αμερικανικού καπιταλισμού.Αν ξεφλουδίσουμε την κίνηση της αμερικανικής κυβέρνησης από το πέλος των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων, θα μείνει ένα καθαρό ένστικτο αυτοσυντήρησης. Κυβερνήσεις, κοινωνίες, οικονομίες, επιχειρήσεις, τάξεις, ομάδες συμφερόντων υπέταξαν προσωρινά, έστω και με μεγάλη απροθυμία, τις πιο ακραίες εκφράσεις απληστίας τους σε έναν στοιχειώδη συλλογικό σχεδιασμό, προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια συλλογική απειλή. Κανένας δεν έγινε άγιος και άδολος, ίσα ίσα όλοι τους καραδοκούν ν’ αρπάξουν τη λεία της επόμενης μέρας, αλλά μέχρι αυτή να έρθει με σχετική σιγουριά, επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση. Δίνουν χώρο και χρόνο στον Λεβιάθαν, να κάνει τη βρωμοδουλειά. Εννοείται, πως υπάρχουν εξαιρέσεις. Αυτοί που κάνουν την κρίση ευκαιρία, επιβιώνοντας όπως οι πτωματοφάγοι γύπες.
Οι Big Pharma, παρότι από την πρώτη στιγμή της πανδημίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής στοργής (με Προδέρμ, της εμβολιάστριας Johnson & Johnson, εννοείται), συλλέγοντας μαζί με τις ελπίδες της ανθρωπότητας χρήματα, δημόσιες δεξαμενές σκέψης και έρευνας, μεγάλα δεδομένα, πέρασαν με ευκολία στην πλευρά των πτωματοφάγων. Φυσικά, με τις πλάτες κυβερνήσεων, πρωτίστως της Ευρώπης, που με τις προπαραγγελίες δισεκατομμυρίων εμβολίων εγγυήθηκαν στις πολυεθνικές του φαρμάκου την ατομική ιδιοκτησία πάνω στην πιο συλλογική προσπάθεια των μεταπολεμικών χρόνων. Αυτό το άθλιο deal επέτρεψε στην Pfizer, να διπλασιάσει τη χρηματιστηριακή της αξία στα 220 δισ. δολάρια σε ένα χρόνο και να προεξοφλεί κέρδη 21 δισ. για του χρόνου, αυτό βοήθησε τη Moderna να τετραπλασιάσει την αξία της μετοχής της κι η ίδια μηχανή απληστίας και κανιβαλικού ανταγωνισμού ανέκοψε την τροχιά της AstraZeneca στη χρηματιστηριακή στρατόσφαιρα.
Η αντίληψη, ότι η τεχνολογία των εμβολίων και οι επιστημονικές ιδέες που επέτρεψαν την παρασκευή τους είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας μερικών φαρμακευτικών εταιρειών, είναι η θεμελιώδης απάτη ενός οικονομικού πολιτισμού που έχει εμπορευματοποιήσει ακόμα και τη σκέψη. Στην πραγματικότητα καταργεί την ξεχωριστή προσωπική συμβολή κάθε επιστήμονα, ερευνητή, τεχνικού που μπήκε στη μακρά αλυσίδα από ενέργειες, μελέτες, ξενύχτια, αγωνίες και πειράματα που κατέληξαν στο επίτευγμα του εμβολίου. Δεν υπάρχει ατομική διάνοια χωρίς τη συλλογική διάνοια εκατομμυρίων ανθρώπινων πλασμάτων, που συνειδητά ή ασυνείδητα μοχθούν καθημερινά και σε βάθος ιστορικού χρόνου πάνω σε κάθε προϊόν ή ανακάλυψη, που μας προσφέρει απόλαυση, επιβίωση ή σωτηρία.
Αν πράγματι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πνευματική ιδιοκτησία σε ένα κατ’ εξοχήν συλλογικό προϊόν όπως το κορονοεμβόλιο, τότε αυτή πρέπει να μοιραστεί στους χιλιάδες βιοχημικούς, βιοτεχνολόγους, βιολόγους, λοιμωξιολόγους, επιδημιολόγους, μικροβιολόγους, πληροφορικάριους, στους εθελοντές που έγιναν πειραματόζωα των δοκιμαστικών δόσεων, στην Κάταλιν Κάρικο, την ουγγρικής καταγωγής βιοχημικό που ανακάλυψε την τεχνολογία mRNA, για την οποία επαίρονται οι εταιρείες, που διεκδικούν να γίνουν τα παγκόσμια μονοπώλια ιών, πανδημιών και εμβολίων.
Ομως, η πατέντα, το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας στα εμβόλια που έχουν αναγνωρίσει ο Αμερικανικός ή ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ευρεσιτεχνίας, δεν γράφει όνομα κανενός από όλους αυτούς. Γράφει Pfizer/BioNTech, Moderna, Johnson & Johnson, και η πιστοποίηση της ιδιοκτησίας τους προϋποθέτει τον αποκλεισμό όλων των συνδημιουργών των εμβολίων. Αποκλεισμό συνήθως κατοχυρωμένο με ταπεινωτικά συμφωνητικά παραίτησης από κάθε μελλοντική αξίωση. Μ’ αυτή την έννοια, η πνευματική ιδιοκτησία είναι μια αυθεντική κλοπή της δουλειάς όλων των ανθρώπων, που αποσιωπάται η συμβολή τους. Εξ ου και η περιπαικτική μετατροπή του «κόπιραϊτ» σε «κλόπιραϊτ» αποδεικνύεται μια ευφυής αποτύπωση της πραγματικότητας.
Το European Patent Office, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, είναι μια τεράστια βιομηχανία πατέντας, στην οποία εκπροσωπούνται 38 χώρες, περιλαμβανομένης της Ε.Ε. Εχει έδρες στη Χάγη, στο Μόναχο, στο Βερολίνο, στη Βιέννη και στις Βρυξέλλες. Απασχολεί πάνω από 7.000 εργαζόμενους, επιστήμονες κάθε ειδικότητας. Κάθε χρόνο εγκρίνει τουλάχιστον 180.000 πατέντες, ακριβά πληρωμένες. Πέρσι ενέκρινε 23.000 φαρμακευτικές και ιατρικές «ευρεσιτεχνίες», οι περισσότερες από τις οποίες δεν πρόκειται να βγουν ποτέ από το κατά Πλάτωνα Σπήλαιο των Σκιών στο φως του ήλιου και των ενσαρκωμένων ιδεών. Διότι η βασική λειτουργία της παγκόσμιας βιομηχανίας της πατέντας είναι ο αποκλεισμός της υλοποίησής τους.
Οι μεγάλες εταιρείες αγοράζουν αφειδώς ιδέες και τις κατοχυρώνουν, κυρίως για να τις αχρηστέψουν. Μόνο και μόνο για να αποκλείσουν τους ανταγωνιστές τους, από την πιθανότητα να τις χρησιμοποιήσουν αυτοί. Κανείς δεν ξέρει πόσες ιδέες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα μένουν εγκλωβισμένες και αχρηστευμένες στα σπήλαια των γραφείων ευρεσιτεχνίας. Κι από αυτήν την άποψη η πνευματική ιδιοκτησία εκτός από κλοπή γίνεται και φόνος. Φόνος ιδεών που θα μπορούσαν, να σώσουν ζωές. Η πνευματική ιδιοκτησία είναι μια αντι-πνευματική δολοφονία.
💬 Θεωρίες για την υπεραξία
Πώς μπορεί να προστατευτεί η «πνευματική ιδιοκτησία»; Το ερώτημα περιλαμβάνει τα σπέρματα της ίδιας της σύγχυσής του: είναι το λάθος ρήμα για το λάθος ουσιαστικό.
Harlan Clevelant, άρθρο στο περιοδικό Change, 1989
kibi2g@yahoo.gr, kibi-blog.blogspot. com
