-Τί μέρα είναι;
- Δεν ξέρω.
-Τί ώρα είναι;
-Έχει σημασία;
-Τουλάχιστο τί μήνα, το ΄χουμε;
-Γαμώτο… μόλις ξύπνησα… Άσε με να πιω έναν καφέ…
Άτιμο μυαλό, μια ζωή σε εγρήγορση.
Ακόμα και στην καραντίνα…
…………
-Για να δω… 8:30.
-Καλά το πας.
-Αφού κοιμήθηκα στις 11.
-Μια χαρά, φτιάχνεις και επιδερμίδα.
-Με πήρε ο ύπνος με το βιβλίο αγκαλιά.
-Τέτοιος είναι ο Καζαντζάκης… Σε ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Ότι πρέπει για όνειρα γλυκά.
-Ωραία έκδοση αυτή. “Ικαρία 1950” υπεγραψε ο πρωτος αναγνωστης. Την πέτυχα σε έναν πάγκο στην Ομόνοια
Μια μέρα πριν το lock down. Πως μου είχε ξεφύγει “Ο φτωχούλης του Θεού”;
Παίζει να ανηκε σε καποιον εξοριστο.
-Πως σου ήρθε τώρα αυτό;
-Ξέρω γω… Μάλλον επειδη συχνα νιώθω κάπως έτσι… Εξόριστη…
-Μαλιστα… Πιες καφε για να ξυπνήσεις. Εχουμε να φτιάξουμε το σημερινο πρόγραμμα.
…………
-Πρόγραμμα. Μια λέξη που παλιά με φόβιζε. Την ειχα συνδυάσει με την στερηση της ελευθερίας.
Πολύ παλιά. Πριν αποφασίσω να “κάνω καριέρα”. Τότε έγινε η λέξη που με ξεάγχωνε.
Καριέρα. Μία λέξη που παλιά φαινόταν φανταχτερη, άπιαστη και με αναστάτωνε.
Όχι τόσο παλιά. Λίγο πριν έρθει η πρώτη καραντίνα και μου καθρεφτίσει
Πόσα συναισθήματα κόντεψαν να χάσουν την ισορροπία τους για χάρη της.
-Λοιπον… σήμερα έχει γυμναστική, διάβασμα, γράψιμο, μελέτη, ζωγραφική, κολλάζ.
Στο ενδιάμεσο δεν ξεχνάμε να ενυδατωνόμαστε με νερο ή ζεστά βότανα, να τρώμε φρούτα,
Λαχανικά, ξηρους καρπους και γενικοτερα να τρεφομαστε σωστα… Μ’ ακούς; Όχι σαν χθες
Που την έβγαλες όλη μέρα με μελομακάρονα!
-Είχαν περισσέψει από τα γενέθλιά μου. Να τα άφηνα να χαλάσουν;
-Άσε τις εξυπναδες του facebook, που πήγες και πήρες μισο κιλό μελομακάρονα
Εν μεσω καραντινας, λες και θα εκανες παρτυ. Πάλι καλά που δεν πηρες τουρτα.
Θα κλαιγαμε με τοσες θερμιδες.
-Τωρα που ειπες τουρτα… Κερακια δεν εσβησα.
-Καλυτερα. Τσαμπα λεφτα. Καθε χρονο άλλος αριθμος. Θυμασαι πόσο αυτη την φορά;
-Πέμπτη! Πέμπτη ειναι σήμερα!
-Οκ! Ντουζ!
………………..
-Στο ραδιόφωνο πάιζει πάλι κομματαρα! “Tim Deluxe orchestrates- love is”
“You don’t know what love is, until you really fall in love one time”.
- Ωραιος ο ποιητης και ωραιο και το σολο σαξοφωνο.
-Κοντα είμαι. Σχεδόν το έχω βγάλει. Για να δούμε…
Ίσως μέχρι το τέλος της καραντίνας.
-Καλα μεχρι τοτε μπορεις να εχεις κανει τρανσπορτο όλον τον δισκο.
-Τι εννοεις; Δευτερα μας ανοιγουν.
-Ναι… Σαμπανιες! Συγκεντρώσου…
-Λευκό χρώμα να πάρω. Μου τελείωσε.
-Πάρε κιλό. Είναι μεγάλος κι αυτός ο πίνακας.
-Ναι. Και θέλω να βγει υπέροχος! Είναι για τον αγαπημένο μου φίλο τον Πέτρο.
Προχθές τζαμάραμε πάλι. Πόσο τυχερή ειμαι που μένω μεσοτοιχία με έναν τόσο εκπληκτικό
Τζαζ κιθαρίστα. Χθες βράδυ μελετούσε την ώρα που έφτιαχνα κολλάζ. Χάρτινοι αυτοί οι τοίχοι.
Τον άκουγα και ένιωθα όπως τότε στο Βερολίνο. Που συνδημιουργουσαμε ηρεμα και αρμονικά
Σε εκείνο το νεκροταφείο τοσοι καλλιτέχνες. Κι απλωνόταν αυτη η μυστηριακή ενέργεια
Και αγκάλιαζε εκείνη την σιωπή του φθινοπώρου…
-Ζακέτα να πάρεις και να βάλεις και το κασκόλ στο back pack. Πέφτει η θερμοκρασία μετά τις πέντε.
-Μου έστειλε ο Γιάννης μια καινούρια συνθεση. Κάτσε να την περάσω στο κινητο μπας και εμπνευστω
Καποιον στιχο στην διαδρομη. Όλο και κάτι θα μου ψιθυρίσει πάλι αυτή η πόλη.
-Τον καπνό ασ’ τον σπιτι.
-Μα θα κάνω στάση να δω την Εύα, να πάρουμε καφέ στο χέρι και περπάτημα στην Αεροπαγίτου και δεν
Γινεται brain storming χωρις τσιγαρο. Ετοιμάζει ωραίο project…
-Τον καπνο στο σπίτι. Καπνιζεις πολυ τελευταία.
-Αλήθεια είναι. Φταίει μάλλον η καραντίνα. Άγχος…
-Άγχος; για ποιο λόγο;
-Πλάκα κάνεις; Έχω να δουλέψω σχεδον εννιά μήνες.
-Να δουλέψεις, όχι να εργαστείς. Κάθε μέρα εργάζεσαι.
Πόσα τραγουδια έχεις γραψει, πόσους πίνακες έχει ζωγραφίσει, μελέτησες καινούρια κομμάτια με το σαξόφωνο,
Προχωράς το βιβλίο σου και ολοκλήρωσες και την πρώτη σου ποιητική συλλογή! Αυτό που το πας; Τόσα χρόνια την παίδευες.
-Φταίει εκείνος ο καλοκαιρινός έρωτας. Με ξεκλείδωσε…
-Φταίει η καραντίνα. Είχες χρόνο. Ξεκουράστηκες…
-Ίσως….
…………….
-Νερο, μπανάνα, αντισηπτικό, σακουλάκι για τα κακά της Ίρις…
-Θα πάρεις και το σκυλί μαζί σου;
-Ε, τι μονη της στο σπίτι θα βαρεθεί. Μια χαρά χωράει στο back pack, ενα κιλο σκυλί.
-Ένα διακόσια.
-Εστω. Θα περάσει και η Ανδρονίκη μετά το Γουλανδρή για ένα κρασάκι. Ο πίνακάς της βγηκε σε μεταξοτυπία!
Πόσο περήφανη ειμαι για τους φίλους μου!
-Ωραία να έχεις φίλους στην καραντίνα.
-Ωραία να έχεις φίλους στην ζωή.
……………..
-Ετοιμη! Πόσο απολαμβάνω τις βόλτες με το ποδήλατο.
Και τωρα που η Αθήνα δεν είναι τόσο πηγμένη, νίωθω πως μίκρυναν οι αποστάσεις.
Φτάνω στην θάλασσα σε μόνο 25 λεπτά. Μονο; χμμμ… συντομα θα ζω διπλα στην θάλασσα.
Θέμα χρόνου είναι να τελειώσουν όλα και να φύγω πάλι.
Άλλωστε τίποτα δεν κρατάει για πάντα.
-Χαρτί να γράψεις και μάσκα να φορέσεις…
-οκ, οκ… Βάγια Καλαντζη, Μεταξουργείο, μετακίνηση 6… Τί ώρα είπαμε πως είναι;
-Φωτα να πάρεις. Νυχτώνει νωρίς…
