To 2012 ήταν με το ένα πόδι, το δεξί συγκεκριμένα, εκτός ΝΒΑ. Κινδύνευε να σταματήσει το μπάσκετ. Αυτή είναι η απίθανη ιστορία των αστραγάλων του Steph.
Το 2012 ο κόσμος του ΝΒΑ άλλαξε.
Το 2012 ο θαυματοποιός του ΝΒΑ θα είχε "τον αστράγαλο ενός νεκρού άνδρα".
Το 2012 βρέθηκε στο ναδίρ.
Σαν να πάτησε τον πάτο και να εκτινάχθηκε προς την κορυφή. Το 2012 ο Steph Curry έγινε ο Steph Curry που ξέρουμε. Το δεξί του πόδι παραλίγο να τον στείλει εκτός λίγκας. Για το δεξί του αυτό πόδι, όμως, έγινε ο παίκτης που είναι τώρα. Αυτό που δεν τον σκότωσε τον έκανε πιο δυνατό.
25 Απριλίου 2012. Η ημέρα που άλλαξε η ιστορία του ΝΒΑ, χωρίς καν να το γνωρίζουμε. Εξάλλου, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Δεν υπήρχε η παραμικρή υποψία ότι ο μικρόσωμος ασθενής πάνω στο χειρουργικό τραπέζι του Southern California Orthopedic Institute στο Van Nuys θα κυριαρχούσε λίγα χρόνια μετά στο ΝΒΑ. Εδώ και 1 1/2 σεζόν ο κόσμος κοιτάει με ανοιχτό το στόμα τα κατορθώματα του. Τρίποντο μετά από σταυρωτή. Τρίποντο από το κέντρο του γηπέδου. Ακροβατικό lay-up. Κι άλλο τρίποντο. Ο ίδιος κόσμος, αυτός που με το ανοιχτό στόμα, ξύνει το κεφάλι με απορία: από που ήρθε τώρα αυτός; Πως γίνεται ξαφνικά στην 6η σεζόν της καριέρας του να αναδεικνύεται MVP και πρωταθλητής; Τι στο καλό συνέβη με αυτόν τον Steph Curry;
Όλες οι απαντήσεις καταλήγουν σ' αυτή την ημέρα, την 25 Απριλίου του 2012. Ο έμπειρος χειρούργος, Richard Ferekl, ανοίγει τα πόδια παικτών του ΝΒΑ από το 1983. Μέχρι να πιάσει όμως η αναισθησία και να κλείσουν τα μάτια του 24χρονου μπασκετμπολίστα που βρισκόταν μπροστά του, δεν ήξερε τι να περιμένει. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Curry θα ξάπλωνε στο κρύο τραπέζι του χειρουργείου. Η πρώτη ήταν το 2011 στην πατρίδα του, την Καρολίνα. Τζίφος, όμως. Τα προβλήματα στον αστράγαλο του συνεχιζόντουσαν.
Την πρώτη του χρονιά υπέστη διάστρεμμα πέντε φορές. Έπαιξε μόλις 26 ματς. "Γύριζε το πόδι του με τους πιο τρελούς τρόπους. Μια φορά έπαθε διάστρεμμα πηδώντας πάνω από μια γραμμή στην προθέρμανση ενός αγώνα κόντρα στους Lakers. Μια άλλη φορά το γύρισε μόνος του, κατεβάζοντας τη μπάλα. Δεν υπήρχε ούτε ένας αντίπαλος κοντά του" διηγείται ο General Manager των Warriors, Bob Myers.
Κάπως έτσι ήταν ως τότε η ζωή του Steph Curry. Του Νο7 του ντραφτ, του ήρωα του Davidson, που πάλευε να καθιερωθεί στο ΝΒΑ. Στο κολέγιο δεν είχε ποτέ πρόβλημα. Στο ΝΒΑ, όμως, οι αστράγαλοι είχαν γίνει ο εφιάλτης του. "Ο κόσμος πίστευε ότι είχε γυάλινους αστραγάλους, ότι ήταν ο νέος Grant Hill" παραδέχεται ο στενός φίλος και πρώην συμπαίκτης του, Bryant Barr. Ο δεξιός αστράγαλος ήταν η αχίλλειος πτέρνα του. Και μαζί το μεγάλο ερωτηματικό, καθώς βρισκόταν λίγους μήνες πριν το τέλος του ρούκι συμβολαίου του, ξαπλωμένος πάνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι με μια μάσκα μπροστά από τη μύτη και το στόμα.
Κανείς δεν ήξερε τι γίνεται. Οι εξετάσεις δεν μπορούσαν να εντοπίσουν το πρόβλημα. Ακτινογραφίες, μαγνητικές, αξονικές. Τίποτα, δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την ευπάθεια του. Και ο Dr. Richard Ferekl γνώριζε ότι ο μόνος τρόπος για να μάθει ήταν με το νυστέρι. Πριν την αναισθησία ο Curry δεν ήξερε τι να περιμένει. Είχε ακούσει ακόμη και το χειρότερο σενάριο: να κάνει ολική ανακατασκευή του αστραγάλου. Διάρκεια αποθεραπείας; Έξι μήνες. Σημαντική λεπτομέρεια: θα έπαιρνε μόσχευμα από άλλον άνθρωπο, άλλον νεκρό άνθρωπο.
Με τη βοήθεια μιας μικρής κάμερας που εισήλθε στον αστράγαλο του Curry ο γιατρός διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κατασκευαστικό πρόβλημα. Καλά νέα. Το γεμάτο φλεγμονές πόδι του ωστόσο είχε πλημμυρίσει από ουλώδεις ιστούς και κομματάκια από οστά και χόνδρους. Πλήρης καθαρισμός. Διάρκεια αποθεραπείας; Τρεις μήνες. Σημαντική λεπτομέρεια: δεν χρειάστηκε να βάλει στο σώμα του τένοντες ενός άλλου ανθρώπου.
Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε η διαδικασία της αποθεραπείας του. Δούλεψε πολύ σκληρά με τον προσωπικό του προπονητή, τον Brandon Payne. Σε τέτοιο σημείο που έλεγε ότι "ένιωθα ότι έκανα αποθεραπεία για δύο χρόνια". Το καλοκαίρι του 2012 ο Steph Curry πίστευε ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ στο υψηλότερο επίπεδο. "Νομίζω ότι δεν θα αγωνιστώ ξανά όπως πριν".
Στην αρχή τουλάχιστον. Διότι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας πήρε απόφαση να μην αφήσει στον δεξί του αστράγαλο να ορίσει την καριέρα του και τη ζωή του. Την επόμενη σεζόν (2012-13) ήταν καλύτερος από ποτέ: 22.9 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 6.9 ασίστ. Όμως, φαινόταν "ότι δεν εμπιστευόταν τον αστράγαλο του" όπως παραδέχθηκε ο συμπαίκτης του, Brandon Rush. Την κανονική περίοδο έχασε ελάχιστα ματς από τους αστραγάλους του: 4 τον Ιανουάριο και έναν τον Μάρτιο. Μόνο που στάθηκε άτυχος στα playoffs, χτυπώντας στο άλλο πόδι και παίζοντας με πρησμένο αριστερό αστράγαλο στα τελειώματα της σειράς με τους Nuggets και όλη τη σειρά κόντρα στους Warriors.
Παρά το πρόβλημα του το Golden State αποφάσισε να επενδύσει πάνω του, υπογράφοντας ένα 4ετές συμβόλαιο αξίας 44 εκατομμυρίων δολαρίων. Η συμφωνία μπορεί να μοιάζει για "κλεψιά" τώρα που μιλάμε για τον πολυτιμότερο παίκτη του πρωταθλήματος, αλλά τότε φαινόταν ως ένα μεγάλο ρίσκο για έναν παίκτη που ταλαιπωρήθηκε τόσο από τραυματισμούς. "Τα κριτήρια μας βασίστηκαν σε συγκεκριμένα πράγματα. Ποντάραμε στο ποιόν του ως άνθρωπος. Ποντάραμε στο ταλέντο του. Ποντάραμε στο γεγονός ότι είναι ένας παίκτης που θα έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να επιστρέψει" δήλωσε ο Myers, ο General Manager των "Πολεμιστών". Όπως παραδέχεται όμως κι ο ίδιος κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε.
Το επόμενο καλοκαίρι συνεργάστηκε με τον Keke Lyles, που ήρθε από τη Minesota για να απογειώσει τη φυσική κατάσταση των Warriors, της "πιο υγιούς ομάδας του ΝΒΑ" σύμφωνα με τα λεγόμενα του LeBron James. Ο ίδιος ο Lyles έκανε τόσο καλή δουλειά που τον "άρπαξαν" με ένα ηγεμονικό συμβόλαιο οι Hawks το περασμένο καλοκαίρι. Όσο δούλεψε στο Golden State, όμως, έκανε πολύ καλή δουλειά, κερδίζοντας το μεγάλο στοίχημα που ονομαζόταν "Stephen Curry".
Ο ίδιος ήταν ένας φιλόδοξος μπασκετμπολίστας που αντιμετώπισε όμως μια σπάνια πάθηση που του προκαλούσε πρόβλημα στο γοφό. Έτσι σταμάτησε τον αθλητισμό και αφοσιώθηκε στο πως θα κρατάει υγιείς άλλους αθλητές. Και στα 31 του χρόνια θεωρείται ένα από τα μεγάλα ονόματα του βελτίωση της απόδοσης των παικτών στο ΝΒΑ. Αναλαμβάνοντας τον Curry το πρώτο που προσπάθησε να κάνει για να βοηθήσει τους ταλαιπωρημένους αστραγάλους του, ήταν να τους αποφορτίσει. Το σχέδιο του ήταν να βάλει περισσότερη πίεση στους γοφούς του και λιγότερη στο κάτω μέρος του ποδιού, βοηθώντας έτσι έναν παίκτη που βασίζεται πολύ στην αλλαγή ρυθμού και κατεύθυνσης.
Σύμφωνα με τον Lyles ο Curry έχει εντυπωσιακή νευρομυική συναρμογή. "Για αυτό είναι πολύς καλός στο γκολφ. Και στο μπόουλινγκ. Για αυτό είναι εξαιρετικός σουτέρ" τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι "έπιανε" πολύ εύκολα όλες τις ασκήσεις. Μέσα σε 10 λεπτά είχε αφομοιώσει, όλα όσα άλλοι χρειαζόντουσαν μια βδομάδα. Ήταν η στιγμή που ξεκίνησε να δουλεύει τόσο εντατικά το κορμί του. "Δουλεύει το σώμα του, τόσο όσο και το σουτ του. Είναι συνέχεια στο γήπεδο" πρόσθεσε σχετικά ο Klay Thompson.
Κάπως έτσι δυνάμωσε εντυπωσιακά τον κορμό του. Πριν τον Lyles σήκωνε 90 κιλά στις λεγόμενες "άρσεις θανάτου", για να καταλήξει να σηκώνει 180 κιλά! Δύο φορές το σωματικό του βάρος. Τα περισσότερα από όλη την ομάδα των Warriors (εκείνη την εποχή), πίσω από τον Festus Ezeli, που ζυγίζει 120 κιλά.
Έκανε ασκήσεις που μοιάζουν με αυτές της γιόγκα. Το πλάνο ήταν όλη τη δουλειά στην ενδυνάμωση των κάτω άκρων να την κάνει στο ένα πόδι. Μια συνηθισμένη εικόνα. Ο Steph Curry να στέκεται σαν το φλαμέγκο, στο ένα πόδι και να ανταλλάσσει πάσες, να ντριμπλάρει, ή να προσπαθεί να ισορροπήσει τραβώντας το άλλο πόδι προς τα πίσω. Παράλληλα για το καλό των αστραγάλων του προσπαθεί να κρατήσει χαμηλά το βάρος του (ζυγίζει 86 κιλά περίπου), να φοράει τις επιστραγαλίδες της Zamst και ειδικά παπούτσια της εταιρίας του, της Under Armoor.
Όπως λέει ο πατέρας του, Dell Curry, "κατάλαβε τι χρειάζεται να κάνει για να προστατεύσει το κορμί του. Όλη αυτή η διαδικασία τον βοήθησε να καταλάβει ότι το σώμα του είναι η καριέρα του". Κι έτσι έφτασε σε σημείο ο Payne, ο προσωπικός του προπονητής, να παραδέχεται ότι "η δύναμη του κορμού του δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου παίκτη". Δουλεύει τόσο μεθοδικά, τόσο έξυπνα, τόσο πολύ, που ο assistant General Manager των Warriors, Kirk Lacob λέει χαρακτηριστικά ότι "ο κόσμος θα πλήρωνε για να δει τον Steph Curry να προπονείται".
Ο Steve Kerr δίνει μεγάλη βάση στην κατάσταση των παικτών. Συχνά τους υποχρεώνει σε αποφόρτιση, να περάσουν την ημέρα με τις οικογένειες τους, ή να πάνε για γκολφ. Μια θεωρία που αφαιρεί στρες και μειώνει έτσι τα ενδεχόμενα τραυματισμού, σύμφωνα με τον Lyles. Κι οι ίδιοι οι Warriors είναι προσεκτικοί στο πως τον χρησιμοποιούν. Πέρσι ήταν 41ος σε χρόνο συμμετοχής, περνώντας 33 λεπτά στο παρκέ. Φέτος είναι 32ος με 34 λεπτά δίπλα από το όνομα του.
Ακόμη και τώρα που ο Lyles έχει μετακομίσει στην Atlanta, o διάδοχος του, ο Αυστραλός Lachland Penfold, δουλεύει πολύ με μετρήσεις και στατιστικά για να κρατήσει τον Steph Curry και τους συμπαίκτες του υγιείς. Κάνουν τόσο ενδελεχή μελέτη της κατάστασης και της επιβάρυνσης, που θεωρούν οι "Πολεμιστές" ότι σε λίγα χρόνια θα υπάρχει ένας πρωτοποριακός τρόπος μέτρησης της κούρασης, όπως συμβαίνει και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Επίπεδα που αν ξεπεραστούν θα χτυπούν καμπανάκι και θα υποχρεώνουν τον προπονητή να προχωρήσει σε αλλαγή.
Τα τελευταία δύο χρόνια που οι Warriors κατέκτησαν το πρωτάθλημα και κυνηγούν να σπάσουν το ρεκόρ νικών των Chicago Bulls (72-10), o Curry έχει χάσει μόνο δύο ματς λόγω αστραγάλου. Το πρώτο ήταν στον αριστερό, στον καλό του δηλαδή και το δεύτερο όταν πάτησε πάνω στο πόδι του Boris Diaw.
Να οι απαντήσεις στο ερώτημα "από που ήρθε ο Steph Curry". Ο αστράγαλος ήταν αυτός που τον κράτησε σε χαμηλές πτήσεις τα πρώτα του χρόνια και ο τρόπος που δούλεψε για να ξεπεράσει το πρόβλημα του ήταν αυτός που τον εκτόξευσε στη συνέχεια. Θα μπορούσε λοιπόν ο σημερινός MVP να ήταν τόσο αποτελεσματικός αν δεν είχε αντιμετωπίσει κατάματα την αχίλλειο πτέρνα του; Πιθανότατα όχι. "Οι αστράγαλοι του τον έκαναν να δουλέψει πιο έξυπνα. Τον υποχρέωσαν να αντιδρά και όχι να δρα. Για αυτό επέστρεψε όπως επέστρεψε. Αν δεν το είχε περάσει όλο αυτό, ίσως να μην είχε τόσο δυνατό κορμό. Όλη αυτή η κατάσταση έκαναν τον Steph, τον παίκτη που είναι τώρα" εξηγεί ο Lacob.
Κάτι που παραδέχεται κι ο ίδιος: "Το πρόβλημα στον αστράγαλο πήγε την εργατικότητα μου σε άλλο επίπεδο. Μετά την επέμβαση προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι την κάθε μέρα ξεχωριστά. Τότε δεν σκεφτόμουν το αν θα παίξω τόσο καλά, αλλά το αν θα συνεχίσω να παίζω μπάσκετ. Για αυτό και τώρα θέλω να διασκεδάζω όσο μπορώ. Δεν μου άρεσε η εμπειρία των επεμβάσεων ή της αποθεραπείας, αλλά μου αρέσει το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα".
Αυτό που δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, σωστά;
ΠΗΓΗ: Περιοδικό ESPN, The Analytics Issue
