Του Αλέξανδρου Ζέρβα
Φαντάζομαι πως κάποιοι ακόμη και με την ανάγνωση του τίτλου θα αρχίσουν να σιχτιρίζουν.
«Δε βαρεθήκατε να ασχολείστε με αυτή την υπόθεση;» θα σκεφτούν.
Η αλήθεια είναι, πως ο ελληνικός λαός πιθανότατα έχει χάσει το...
μέτρημα των περιπτώσεων, που έχει βρεθεί «στα λόγια» αντιμέτωπος με τον εν λόγω «θανάσιμο κίνδυνο», ενώ κάθε φορά που αυτός επανερχόταν με μεγαλύτερη ένταση στο προσκήνιο, ακολουθούσε λήψη όλο και πιο επαχθών μέτρων.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, η ρητορεία για τον «επικείμενο Αρμαγεδδώνα» της εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ εντάθηκε σε τέτοιο βαθμό, που οι περισσότεροι πίστεψαν, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε πράγματι να συμβεί. Πρώτος απ’ όλους ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έσπευσε να συναινέσει στη σύναψη ενός τρίτου Μνημονίου, ελάχιστες μόνο μέρες μετά την απόρριψη στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου εκ μέρους του ελληνικού λαού του τελεσιγράφου των δανειστών.
Μόνο που τώρα είναι οι κορυφαίοι Ευρωπαίοι παράγοντες, εκείνοι που έρχονται να αποδείξουν, πως το «παραμύθι δεν έχει δράκο». Πιο συγκεκριμένα, σε γαλλογερμανικό ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε προ ολίγων ημερών από το κανάλι ARTE, ακούσαμε τον Πιερ Μοσκοβισί να επισημαίνει ότι το Grexit δεν ήταν ποτέ πραγματικό σενάριο, καθώς ακόμη κι ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε αντιλαμβανόταν το μεγάλο κόστος που θα είχε. Σύμφωνα με τον Επίτροπο Οικονομικών της Κομισιόν, το Grexit ήταν απλά «ένα όπλο, μία τακτική, για να κερδίσει ο Σόιμπλε περισσότερα». Στο ίδιο ντοκιμαντέρ παρακολουθήσαμε το Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να δηλώνει, ότι οι ψηφοφόροι του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα δεν ψήφισαν υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη. Αντίθετα, συμφώνησαν με την ψήφο τους σε μειώσεις μισθών, συντάξεων, περισσότερους φόρους και «ξήλωμα» των συλλογικών συμβάσεων. Να σημειωθεί, ειρήσθω εν παρόδω, ότι πρώτος ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Βίτορ Κονστάνσιο, είχε δηλώσει πριν από περίπου ενάμιση μήνα, ότι το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ενιαίο νόμισμα δεν ήταν «ποτέ πραγματικό», διότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν νόμιμο.
Τα συστημικά ΜΜΕ από τη μεριά τους προφανώς κι επέλεξαν να παραβλέψουν τις συγκεκριμένες πτυχές του ντοκιμαντέρ. Επιμένοντας στην τακτική της επιλεκτικής ενημέρωσης, προέβαλαν τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε να επαναλαμβάνει, πως «η καλύτερη λύση θα ήταν η προσωρινή έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ», προσθέτοντας πως τη λύση αυτή υποστήριζαν γύρω στις 15 χώρες στο Eurogroup.
Σε περίπτωση που η δήλωση αυτή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών δημιουργεί σύγχυση, καλό θα ήταν, να «διαβάσουμε» τη σκοπιμότητα της συντήρησης της συζήτησης περί Grexit εκ μέρους ενός κομματιού της ευρωπαϊκής ελίτ.
Βρισκόμαστε άλλωστε σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα, παρότι έχει πολύ πρόσφατη λαϊκή εντολή, δείχνει χαρακτηριστική δυσκολία να εφαρμόσει τη νέα μνημονιακή συμφωνία, αντιλαμβανόμενη την μεγάλη κοινωνική ένταση που θα προκαλέσει. Κάπως δεν πρέπει, λοιπόν, να εκβιάσει για μια ακόμη φορά ο κύριος Σόιμπλε; Κι από τη στιγμή που έχει διαπιστώσει, πως ακόμη κι ο Αλέξης Τσίπρας «τσιμπάει άγρια» στο συγκεκριμένο εκβιασμό (έκανε άλλωστε σχετική αναφορά στην πρόσφατη κοινή συνέντευξη τύπου με τον Φρανσουά Ολάντ), ποιος ο λόγος να χαλάσει μια πετυχημένη συνταγή;
Ας μην ξεχνάμε, πως η στρατηγική των εκβιασμών έχει πλέον εμπλουτιστεί, καθώς οι δανειστές έχουν στη φαρέτρα τους και την απειλή του κουρέματος καταθέσεων, σε περίπτωση που η ελληνική πλευρά καθυστερήσει στην υλοποίηση των πλέον σκληρών μέτρων, που θεωρούνται προαπαιτούμενα για την περίφημη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ιδιαίτερα δε, μετά τις χθεσινές δηλώσεις του Επιτρόπου Ντομπρόβσκις, είναι δεδομένο, ότι κι αυτός ο εκβιασμός θα «παίξει άγρια», προκειμένου να εφαρμοστούν ακόμη κι οι πιο απάνθρωπες, αντιλαϊκές πτυχές του νέου μνημονιακού προγράμματος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται, ωστόσο, στο γεγονός, ότι η ελληνική κυβέρνηση επιδεικνύει, για μια ακόμη φορά, προφανή αδυναμία να προβάλει σοβαρές αντιστάσεις απέναντι σε τέτοιου είδους εκβιασμούς.
Υπό το πρίσμα όλων των παραπάνω, ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ μόνο υποκριτικά απορεί, που, όπως υποστηρίζει στο ντοκιμαντέρ, «η ελληνική κυβέρνηση κατόρθωσε, να περάσει μια συμφωνία χειρότερη, από αυτήν που απορρίφθηκε στο δημοψήφισμα». Πιθανότατα δε η συμφωνία να γίνεται ολοένα και χειρότερη, όσο ο λαϊκός παράγοντας λείπει από το προσκήνιο και όσο επικρατεί μεταξύ των λεγόμενων Ευρωπαίων εταίρων της χώρας η πεποίθηση, ότι «στο τέλος, οι κουτόφραγκοι πάλι θα το φάνε το παραμύθι».
