Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
Θα μπορούσε άραγε, ένας αγύμναστος παχύσαρκος που μέχρι χθες κολυμπούσε με μπρατσάκια, να συναγωνιστεί έναν πρωταθλητή κολύμβησης απλά και μόνο αντικαθιστώντας τα μπρατσάκια με ένα μαγιό τελευταίας τεχνολογίας...
που λόγω σχεδιασμού «χαρίζει» χιλιοστά δευτερολέπτου;
Ένα στραβάδι της οδήγησης κάποιον ραλίστα τρέχοντας με το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο, απλά και μόνο επειδή ο επικίνδυνος γκάβακας φορά τελευταίας τεχνολογίας γάντια;
Ένας βουτυρομπεμπές λαπάς έναν καρατέκα, επειδή ξαφνικά ο πρώτος απο το πουθενά θα φορέσει μια μεταξωτή μαύρη ζώνη;
Δύσκολο πράγμα η «κόντρα». Σε κάθε τομέα της ζωής. Και πολύ δυσκολότερο πράγμα η αποφυγή της απόλυτης γελοιοποίησης αν αποφασίσεις να αναμετρηθείς με διαπρέποντες κάποιου χώρου, βασίζοντας την όποια προετοιμασία σου όχι στο να ενισχύσεις τις θεμελιώδεις ικανότητες και τα θεμελιώδη εφόδια, που απαιτούνται για να σταθείς αξιοπρεπώς στο πεδίο αναμέτρησης, αλλά σε λεπτομέρειες και «φρου-φρου κι αρώματα»
Τον κίνδυνο μιας (ακόμη) τέτοιου μεγέθους γελοιοποίησης στον πεδίο της ανταγωνιστικότητας αντιμετωπίζει η πολλάκις γελοιοποιημένη Ελλάδα, αν βασίσει την προετοιμασία ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς της στον αφανισμό των μισθών των σκλάβων του Ιδιωτικού τομέα, νομίζοντας πως έτσι θα μπορέσει να σταθεί δίπλα σε ισχυρές οικονομίες, τις οποίες υποτίθεται πως έχει ως πρότυπο.
Εξηγούμαι. Και εξηγούμαι στην γλώσσα που οι ίδιοι οι εμπνευστές της παραπάνω ιδέας – έκτρωμα καταλαβαίνουν:
/docs/WEF_GCR_Report_2011-12.pdf
Ο σύνδεσμος παρουσιάζει το περίφημο «Global Competitiveness Report 2011-2012», το οποίο δεν είναι άλλο από την επίσημη αναφορά αξιολόγησης της ανταγωνιστικότητας των χωρών όλου του κόσμου, που εκπονεί κάθε χρόνο το World Economic Forum
Ανατρέχοντας στις σελίδες 188 και 189 (σελ 203 και 204 στο ηλεκτρονικό έγγραφο) βλέπουμε τα εξής «ωραία» για την ένδοξη μπανανία μας:
Η θέση της στην παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα σε 142 χώρες είναι η 90η. Το «ωραίο» όμως ΔΕΝ είναι αυτό. Το «ωραίο» είναι η λίστα με τους 15 «κυριότερους παράγοντες που κάνουν προβληματική την επιχειρηματικότητα» στο ξέφραγο αμπέλι (σελ 188) αλλά και η λίστα με το ΣΥΝΟΛΟ των κριτηρίων αξιολόγησης (σελ 189) τα οποία αν μπει κανείς στον κόπο να τα μετρήσει είναι 112 !!!
Αν, λοιπόν, κάποιος βρει τόσο ανάμεσα στα κυριότερα 15 κριτήρια όσο και ανάμεσα στο υπερσύνολο των 112 κριτηρίων αξιολόγησης, την παραμικρή αναφορά σε επίπεδο μισθών, ως απόλυτο και ανεξάρτητο μέγεθος , τον παρακαλώ θερμά, να μου φορέσει χαλκάδες και κουδούνια και περνώντας μου ένα λουράκι στο λαιμό να με βγάλει βόλτα στο Σύνταγμα! (προσοχή μην σας μπερδέψουν τα υπ αριθμόν “7.02 Flexibility of wage determination” και “7.06 Pay and productivity” -- Αν μπει κανείς στον κόπο ανατρέχοντας στις οδηγίες του ίδιου οργανισμού για το «πώς να διαβάσει την αναφορά» θα δει ξεκάθαρα, πως άλλο πράγμα είναι η συσχέτιση μισθού με την παραγωγικότητα και την ευκολία καθορισμού μισθολογικού ύψους και άλλο η αποσύνδεση μισθών από κάθε οικονομική παράμετρο και η αντιμετώπισή τους ως «γυμνού» αριθμού )
Mια χώρα, που την αποφεύγουν οι επιχειρηματίες όπως ο διάολος το λιβάνι λόγω ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΕ ΔΑΝΕΙΣΜΟ, ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΥΨΗΛΩΝ ΠΟΣΟΣΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΜΗ ΕΥΕΛΙΚΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ, ΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (δες 15 βασικούς παράγοντες που προανέφερα), η οποία πριν κάνει το παραμικρό για να βελτιώσει κάτι από τα παραπάνω, επικεντρώνεται σε παράγοντες ΕΚΤΟΣ λίστας εκείνων που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα και ετοιμάζεται να κόψει οριζόντια μισθούς του ιδιωτικού τομέα σε τι άραγε διαφέρει από τους γραφικούς τύπους που προανέφερα που φορώντας «φρου φρου κι αρωματα» νομίζουν πως μπορούν να γίνουν πρωταθλητές στο «ψώνιο» τους;
Δυστυχώς, το γελοίο επιχείρημα περί ανταγωνιστικότητας, που προβάλουν οι προστάτες της «ιερής αγελάδας» του Δημοσίου όντας έτοιμοι να πάρουν τα κεφάλια των εργαζομένων Β κατηγορίας του ιδιωτικού τομέα, μπορεί να «σταθεί» σε μια και μόνο περίπτωση.
Αυτή είναι η περίπτωση, που έχουμε βάλει τον πήχη στο ίδιο ύψος με το έδαφος και δεν επιδιώκουμε την πραγματική διάκριση, αλλά μια άνευ ουσίας «νίκη» απέναντι στον αγύμναστο της διπλανής πόρτας και αυτή στα χιλιοστά του δευτερολέπτου που θα μας δώσει το τελευταίας τεχνολογίας μαγιό που κρύβει το πλαδαρό κορμί μας. Τσαρλατάνος εναντίον τσαρλατάνου. Γραφικός εναντίον γραφικού. Ψωνάρα εναντίον ψωνάρας με νικήτρια αυτή με το καλύτερο μαγιό στην κλάση εκείνων που κολυμπούν τα 50 μέτρα σε 5 μέρες…!
Ναι. Αν αντί για σοβαρή χώρα θέλουμε να παραμείνουμε μπατανία και μάλιστα η καλύτερη και η μεγαλύτερη απ όσες έχουν απομείνει στον πλανήτη, ας κόψουμε όχι μόνο τα δώρα αλλά ας καταργήσουμε και τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα εντελώς!
Η ιστορία όμως ενδέχεται να έχει και μια πραγματικά ΤΡΑΓΙΚΗ πτυχή. Αν το γελοίο μέτρο είναι έμπνευσης της πολυαγαπημένης μου (σοβαρότατα συνεχίζω να την λατρεύω) τρόικας και όχι των εγχώριων πολιτικών ντενεκέδων, μήπως τούτο σημαίνει, πως οι «κατακτητές» μας σήκωσαν τα χέρια ψηλά; Μήπως πίστεψαν, πως ΔΕΝ θέλουμε να σωθούμε και συνεπώς είναι αδύνατον να σωθούμε; Μήπως πίστεψαν, ότι αδυνατούμε να περάσουμε ακόμα και έναν πήχη στο ίδιο ύψος με το έδαφος και συνεπώς μας προορίζουν για πρωταθλητισμό μεταξύ γραφικών;
Μήπως ο «προπονητής» μας προετοιμάζει γι αυτό που πραγματικά ζητάμε; Τότε ΝΑΙ, θα επικεντρωθεί στις λεπτομέρειες, που θα βοηθήσουν να ξεχωρίσει στα σημεία ο γραφικότερος των γραφικών
Αν πάντως νομίζουμε, πως, επειδή αρνούμαστε να ιδρώσουμε, να πονέσουμε και να ματώσουμε αποφεύγοντας συστηματικά τον δύσκολο δρόμο των πραγματικών μεταρρυθμίσεων που θα μας χαρίσουν αληθινές νίκες στο στίβο της ανάπτυξης και της σοβαρότητας, μπορούμε να επιβιώσουμε «διακρινόμενοι» στο στίβο των γραφικών, είμαστε μακριά νυχτωμένοι.
Οι διακρίσεις επιπέδου μπανανίας είναι πολύ πιο επίπονες. Αν παρά την κατάντια μας δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, οι «κόντρες» που έρχονται θα πείσουν και τους πιο δύσπιστους…
(katsikas.george@gmail.com) στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
ΠΗΓΗ: radar-gr
