Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Δεν ξέρω πώς αισθάνεσαι εσύ, κάθε φορά που ακούς όλους αυτούς τους επιφανείς να ναρκισσεύονται, διαβεβαιώνοντάς μας πως ζούμε ιστορικές στιγμές. Eγώ πάντως αισθάνομαι λίγο αμήχανα.
Θυμάσαι τον Πίτερ Σέλερς που...
βρήκε εκείνη την πρόσκληση για το πάρτι του παραγωγού ο οποίος ήθελε να τον φάει ζωντανό γιατί, αν και κομπάρσος, είχε ανατινάξει ολόκληρο το σκηνικό;
Να, κάπως έτσι αισθάνομαι.
Δεν έχω αντίρρηση πως η Ιστορία είναι γενναιόδωρη.
Στις χιλιάδες σελίδες των χιλιάδων τόμων που έχει στη διάθεσή της, ο καθένας μπορεί να βρει μια θέση για να γράψει τα δικά του. Αλλοι δικαιούνται να γράψουν κεφάλαια ολόκληρα, άλλοι οφείλουν να αρκεστούν σε μερικές παραγράφους, άσε που για μερικούς, ω της φρίκης, φτάνει μια σκέτη υποσημείωση.
Διότι η Ιστορία μπορεί να είναι γενναιόδωρη, είναι όμως και απαιτητική.
Και δεν σηκώνει και πολλά αστεία όταν έρθει η ώρα να σε εξετάσει. Ούτε, ξέρετε κυρία, εγώ πρέπει να πάω σε εκλογές και δεν αξίζει να με στραπατσάρετε μ’ έναν κακό βαθμό, ούτε κάνετε κάτι για να πάρουμε τη δόση τώρα, να περάσουμε και μετά θα δείτε τι καλά που θα τα πάω.
Γι’ αυτό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν διαπιστώνεις πως είσαι έτοιμος να αρμενίσεις πλησίστιος στο πέλαγος της Ιστορίας.
Δεν πρέπει να ξεχνάς πως ορισμένοι γράφουν Ιστορία, άλλους όμως η Ιστορία τούς γράφει, ενίοτε δε στα παλαιότερα των υποδημάτων της, ίνα μη είπω άλλον τι.
Ομως, για να σοβαρευτούμε λίγο, η πολιτική μας τάξη έχει κι ένα ακόμη προβληματάκι να λύσει πριν λυτρωθεί από τις ωδίνες της υπέρβασης που την ταλαιπωρούν τις τελευταίες μέρες.
Και το προβληματάκι αυτό εντοπίζεται, στο εξώφυλλο του βιβλίου της Ιστορίας που θα καταγράψει τα κάλλη και τα κλέη τους.
Διότι, όσοι γενναίοι εξ ημών λένε ότι η Ελλάς ανήκει στην Βαλκανική, ξεχνούν πως η Βαλκανική εντός ολίγου θα ανήκει εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη και ως εκ τούτου η Ελλάς κινδυνεύει να βρεθεί μόνη της στα χαρακώματα, να υπερασπίζεται τη δόξα των Βαλκανίων.
Οσοι γενναιότεροι ακόμη, εμπνεόμενοι από τα τεκταινόμενα στον χώρο του ποδοσφαίρου, υποστηρίζουν, πως η ιστορική μας χώρα πάντα διατηρούσε σχέσεις φιλίας με τον αραβικό κόσμο, ας μην ξεχνούν ότι οι εποχές κάνουν τον κύκλο τους και ενδέχεται την Αραβική Ανοιξη να τη διαδεχθεί ένα ελληνικό φθινόπωρο. Μένει βέβαια η Ανατολή, αυτή που κατά τους ελληνοπρεπέστερους εξ ημών την κουβαλάμε στα σπλάχνα μας. Εκεί όμως, δυστυχώς, εμμένει στη γεωγραφική της θέση η από αιώνων γείτων εξ Ανατολών, της οποίας το όνομα καλύτερα να μην το προφέρεις όταν περνάς ιστορικές στιγμές, διότι έχει μια τάση, διά του όγκου και του μπούγιου, να σε αποπροσανατολίζει.
Γι’ αυτό καλόν θα ήτο όλοι αυτοί οι κύριοι να προσδιορίζουν το είδος της Ιστορίας που μας προσφέρει τόσο γενναιόδωρα τις ιστορικές στιγμές που ζούμε.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
