Tου Κώστα Kαλλίτση
Γνωρίζετε τις συστάσεις διαφόρων γυρολόγων των αγορών, που υποδεικνύουν την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή ως λύτρωση, δήθεν, του ελληνικού λαού.
Ενας εξ αυτών, ο πολύς κ. Roubini.
Τις συνέπειες αυτής της...
«λύτρωσης», λοιπόν, περιγράφει η πρόσφατη (26.9.2011) ανάλυση του Roubini Global Economics.
Σύμφωνα με αυτήν, η νέα δραχμή θα υποτιμηθεί αμέσως κατά 120% σε πραγματικούς όρους - μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού.
Το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού θα περικοπεί οριζόντια περισσότερο από 50%.
Μάλιστα - υποστηρίζει - μια υποτίμηση κατά 120% ούτε παράλογη είναι ούτε υπερβολική.
Αντιθέτως. Είναι πιθανό να σημειωθεί ένα σπιράλ μισθών/τιμών και, μέσα σε ύφεση, να εκτιναχθεί ο πληθωρισμός. Τότε - καταλήγει - θα χρειαστεί μια νέα, μεγαλύτερη υποτίμηση.
Ιδού, η «λύτρωση»...
Δυστυχώς, τα μαύρα σενάρια, πλέον δεν είναι φανταστικά.
Στην Ευρωζώνη επεξεργάζονται δύο.
Το πρώτο αναφέρεται στη χρεοκοπία κράτους με έξοδό του από το ευρώ. Η γερμανική καγκελαρία επεξεργάζεται σχέδιο δράσης για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών στην Ευρωζώνη από ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας, καθώς και τη νομική φόρμουλα που θα ρυθμίζει τη διαδικασία εξόδου μας.
Το δεύτερο αναφέρεται σε χρεοκοπία κράτους χωρίς έξοδο από την Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα του κ. Τρισέ δεν θα ήθελε, ασφαλώς, ούτε να το ακούσει. Αλλά, ούτε για τη Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα (PSI) ήθελε να ακούσει. Κι όμως, επιβλήθηκε - με τη Συμφωνία της Ντοβίλ. Επιπλέον, η διοίκηση Τρισέ αποτελεί παρελθόν. Στις 3 Νοεμβρίου αναλαμβάνει, και τυπικά, καθήκοντα ο διάδοχός του.
Οσο ο ορίζοντας σκοτεινιάζει, η Ελλάδα προσομοιάζει σε Βαβέλ, οι κοινοί κώδικες επικοινωνίας σπάνε και αρνούμαστε να αντικρίσουμε την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι ότι, όταν το παραδοσιακό «μοντέλο φούσκα» κατέρρευσε και οι διεθνείς αγορές έπαψαν να μας δανείζουν, η Ευρώπη και το ΔΝΤ μας είπαν ότι εγγυώνται την εξυπηρέτηση του χρέους μας, υπό δύο προϋποθέσεις.
Πρώτη, ότι το ελληνικό κράτος θα πάψει να ακολουθεί επεκτατική πολιτική, δηλαδή να δημιουργεί νέα ελλείμματα και να αρχίσει να παράγει πρωτογενή (προ τόκων) πλεονάσματα.
Δεύτερη, ότι θα κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, προκειμένου να καταστούμε ικανοί να παράγουμε εμπορεύματα και υπηρεσίες σε ποιότητα και τιμές που κάποιοι θα τα αγοράζουν στην εσωτερική και στις ξένες αγορές. Με την υλοποίησή τους, θα καταφέρναμε να αντλήσουμε πάλι κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές για να χρηματοδοτήσουμε την οικονομία και να απορροφηθεί η ανεργία.
Αλλά ο λαϊκισμός παρασύρει τη χώρα προς τη χρεοκοπία. Λείπουν οι άγκυρες. Η ισχυρή πολιτική διεύθυνση και η ευρεία εθνική συνεννόηση.
Τι θα γίνει;
Μια κοινωνία - έγραφε ο συγγραφέας της «Κατάρρευσης», Jared Diamond - μπορεί να καταστραφεί εξαιτίας τεσσάρων λόγων:
Είτε (α) επειδή δεν μπόρεσε να προβλέψει, το μεγάλο πρόβλημα που πλησίαζε
είτε (β) επειδή δεν κατανόησε το πρόβλημα, όταν εκδηλώθηκε
είτε (γ) επειδή όταν το κατανόησε, δεν προσπάθησε σοβαρά να το αντιμετωπίσει
είτε (δ) επειδή όταν αγωνίστηκε να το αντιμετωπίσει, αποδείχτηκε ότι, απλώς, δεν διέθετε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να τα καταφέρει.
Η Ελλάδα, σε αυτήν την αλυσίδα των τεσσάρων κρίκων μιας επερχόμενης καταστροφής, έχει περάσει τους τρεις και κρέμεται από τον τελευταίο.
Είτε θα δώσουμε τη μάχη συντεταγμένα, με ευρεία εθνική συνεννόηση, αλληλεγγύη και συνείδηση των συσχετισμών.
Είτε, συντόμως, θα ανταλλάσσουμε μεταξύ μας συλλυπητήρια.
Δεν ξέρω ποιο είναι το πιθανότερο.
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
