Του Δημήτρη Δανίκα
Για μια στιγμή. Δύο τινά συμβαίνουν.
Το πρώτο, ότι το τσουνάμι των μέτρων έχει καταβροχθίσει όλες τις οικονομίες σου.
Επομένως, αναγκαστικά οι αποδείξεις πρέπει να καλύπτουν όχι το πενήντα αλλά το εκατό τοις εκατό του...
μισθού σου. Αντε το ογδόντα.
Αφού μόλις και μετά βίας τα βγάζεις πέρα, τότε δεν περισσεύει μία.
Ούτε για το στρώμα, ούτε για την κάλτσα της μαμάς, ούτε για το βιβλιάριο της γιαγιάς.
Ο,τι εισπράττεις το εξανεμίζεις. Παίρνεις, δίνεις.
Αρα κανένα πρόβλημα με το όριο που έχει βάλει ο Βενιζέλος. Τι πενήντα, τι εξήντα, τι εβδομήντα. Εγώ, λες, τα δίνω όλα. Αυτή η πρώτη κατηγορία. Στην οποία περιλαμβάνεται και ένα θηριώδες, για την ευρωζώνη, ποσοστό πολιτών που γρονθοκοπούνται ανηλεώς από την φτώχεια.
Πάμε τώρα στην δεύτερη κατηγορία.
Των κατεργαραίων η αδήλωτη περιουσία.
Για να μην καταναλώνουν ετησίως ούτε το μισό των εισοδημάτων τους, σημαίνει απλά, ότι έχουν μπόλικο μαύρο λίπος. Το ένα.
Και το δεύτερο, ότι στη διαδικασία της καθημερινής σου οικονομικής συναλλαγής γίνεσαι κι εσύ συναγωνιστής στο νεοελληνικό σπορ της φοροκλοπής. Με τον δικηγόρο, τον γιατρό, τον μπογιατζή, τον εργολάβο, τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματός σου. Με τον οποιονδήποτε παριστάνει τον τσάμπα μάγκα και που, επί της ουσίας, δολοφονεί το μέλλον των παιδιών σου.
Τι πρέπει να κάνεις; Φυσικά να τον καταγγείλεις. Εγώ; Χαφιές; Ποτέ!
Λάθος αγαπητέ. Μέγιστο. Απροσμέτρητων διαστάσεων και επιπτώσεων.
Για δύο λόγους.
Γιατί εσύ ο νόμιμος και φορολογούμενος μεταμορφώνεσαι σε χορηγό της μαύρης, θηριώδους περιουσίας του. Πληρώνεις εσύ, κατασπαράζει τον άμπακα εκείνος.
Και δεύτερο, το χειρότερο, εξαιτίας αυτής της κατά συρροή φοροκλοπής, τα μέτρα δεν αποδίδουν, οι προϋπολογισμοί δεν ισοσκελίζονται, τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Επομένως το κρανίο του Βενιζέλου μεταβάλλεται σε ταμπούρλο των δανειστών μας.
Επομένως το κρανίο του Βενιζέλου από τις σφαλιάρες μουρλαίνεται.
Επομένως και άλλα φορολογικά μέτρα.
Επομένως εσύ θα πληρώνεις και ο φοροκλέφτης θα αποταμιεύει ένα σκασμό σε βάρος της τσέπης σου και της πατρίδας σου. Απλό.
Διαφωνώ λοιπόν με τις κραυγές συναδέλφων και αναλυτών.
Ο Βενιζέλος μέσα στο αδιέξοδο του γενικού ξεχαρβαλώματος και της παραλυσίας των μηχανισμών κατέληξε σ’ αυτό το μέτρο.
Ομως, όταν εσύ δηλώνεις ολόκληρο το ποσό των εισοδημάτων σου, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Πριν βρίσεις τον Βενιζέλο, καλύτερα να καρφώσεις τον κοπρίτη που κλέβει την περιουσία της πατρίδας σου. Αμάν πια. Είσαι καθαρός; Απόδειξη!
ΠΗΓΗ: tovima.gr
