Η σημερινή συνέντευξη του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών στο «Βήμα» φωτίζει, για πρώτη φορά, ένα άλλο βάθος των πραγμάτων.
Προσφέρει, ρητά πλέον από τη σημερινή γερμανική ηγεσία, κάποια βασικά εργαλεία κατανόησης του τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη, τα οποία, αν και καθοριστικής σημασίας, ως τώρα... αποσιωπούνται.
Ο κ. Βεστερβέλε προσφέρει την κατηγορηματική διαβεβαίωσή του, ότι δεν συζητά «ούτε κατά διάνοια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ».
Διαβεβαίωση που τη βασίζει, όμως, στο ρητορικό ερώτημα «ποιος δεν θέλει στην Ευρώπη το λίκνο του πολιτισμού;». Κι όχι, φυσικά, σε κάποια θέση για τη σημερινή σημασία της Ελλάδας (σ’ αυτό βέβαια δεν μπορεί κανείς να τον ψέξει: δεν φταίνε οι Γερμανοί, ούτε κανείς άλλος, εμείς φταίμε και μόνο), ούτε καν σε κάποιο φόβο για ενδεχόμενο ντόμινο της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και πέραν αυτής, που αντιθέτως για τον κ. Βεστερβέλε δεν υπάρχει καν ως κίνδυνος: «Αυτός που διέρχεται σήμερα κρίση δεν είναι το ευρώ, ούτε η Ευρώπη, αλλά η πολιτική των χρεών ορισμένων χωρών-μελών. […]Ενα νόμισμα είναι τόσο ισχυρό, όσο και οι οικονομίες των χωρών οι οποίες το εκδίδουν».
Η θέση είναι κρυστάλλινα καθαρή. Κι έτσι, πάμε στην ουσία: τι σημαίνει αυτή η «ισχύς» για το Βερολίνο σήμερα;
Πέρα από τις προδιαγραφές που θέτει για τις οικονομίες που μετέχουν στο ευρώ, ο κ. Βεστερβέλε δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής και για το πώς αντιλαμβάνεται η σημερινή Γερμανία το ρόλο του κοινού νομίσματος: αποκλειστικά και μόνον ως το εργαλείο που θα αυξήσει τις γερμανικές εξαγωγές και την οικονομική επιρροή της χώρας του.
Δεν είναι το ευρώ της ευρωζώνης, αλλά το ευρώ του Βερολίνου. Μια απάντησή του κάνει τα πράγματα απολύτως συγκεκριμένα:
«Αυτή τη στιγμή διαμορφώνεται μια κινεζική μεσαία τάξη που φθάνει σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα. Αυτά τα άτομα θέλουν να αγοράζουν προϊόντα ποιότητας από την Ευρώπη. Ταυτόχρονα επιθυμούν ευρωπαϊκές επενδύσεις, και ιδιαίτερα γερμανικές. Οι δυνατότητες που μας διανοίγονται είναι λοιπόν τεράστιες».
Το ευρώ λοιπόν δεν έχει παρά έναν και μόνο στόχο και τον οποίο με πάθος υπηρετεί – δεν αναφέρει κάποιον άλλο, κανέναν άλλο, ο κ. Βεστερβέλε: την εκπλήρωση του γερμανικού οικονομικού ηγεμονισμού.
Σε αυτή τη βαρυσήμαντη συνέντευξη, ο κ. Βεστερβέλε, λέει την αλήθεια. Απλώς, δεν τη λέει όλη: το Βερολίνο έχει μεταβάλει ριζικά τη στόχευση του κοινού νομίσματος: για τη σημερινή Γερμανία, το ευρώ είναι το εργαλείο με το οποίο οι γερμανικές βιομηχανίες θα κατακτήσουν την κινεζική και όποια άλλη αναδυόμενη αγορά.
Γι αυτό άλλωστε θεσπίστηκε όπως θεσπίστηκε και το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, το νέο «δόγμα» της ευρωζώνης. Κι όλοι οι λοιποί ευρωπαίοι, θα παρακολουθήσουν: αν και εφόσον μπορούν…
Την ίδια στιγμή, ο κ. Βεστερβέλε αρνείται κατηγορηματικά ότι αναδύεται ένας εθνικισμός στην Ευρώπη. Αποκρούει σκληρά τις σχετικές κατηγορίες: σωστά. Δεν πρόκειται περί εθνικισμού: πρόκειται περί ηγεμονισμού με όργανο την οικονομική ισχύ.
Είναι γερμανικός και είναι αυτό ακριβώς που περιγράφει: ο δρόμος της γερμανικής οικονομικής «κατάκτησης» της Κίνας, που όμως περνάει μέσα από την ισοπέδωση της Ευρώπης.
Γιατί εκείνο που δεν λέει ο κ. Βεστερβέλε, είναι, ότι υπάρχουν δύο προυποθέσεις για να επιτευχθεί αυτή η γερμανική οικονομική επέλαση:
η πρώτη είναι, ότι οι χώρες του κοινού νομίσματος θα πρέπει να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την πρόκληση.
Η δεύτερη είναι, ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει οι ίδιοι πρώτα να κινεζοποιηθούν προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Με αυτή τη λογική, φυσικά και έχουν νόημα όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και πέραν αυτής: ούτε για καμία «διάσωση» της χώρας μιλάμε, ούτε καν για δημοσιονομική εξυγείανση της ευρωζώνης.
Εκείνο που ενδιαφέρει, είναι να μην χάσει η Γερμανία τις νέες αγορές της.
Και για να το πετύχει, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά της, όπως και πράττει…
Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Και είναι ο μόνος.
Για να τον πετύχει και να τον πετύχει άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, η Γερμανία αλλάζει δραστικά, βίαια την Ευρώπη. Και η Ελλάδα είναι το πρώτο θύμα αυτής της ριζικής μεταβολής κατεύθυνσης του κοινού νομίσματος που επιβάλλει ο ηγεμονισμός του Βερολίνου.
Όμως, η γερμανική ορμή είναι τέτοια, που, σύντομα, θα ακολουθήσουν κι άλλα θύματα…
ΠΗΓΗ: tovima.gr
